Met elkaar komt alles goed, toch?

12. Tussen de muren

Het is eindelijk droog na vele weken regen als Sofie en Matthyas in de tuin zitten. Matthyas heeft het kladblok voor zich en is druk aan het pennen. "Dan hier hyacinten en dan laten we dat betegelen en dan dat stukje in de hoek rozen", verbaliseert Sofie aan één stuk door. Matthy stopt haar lachend voordat ze niet meer te volgen is. 

"Liefje, zo snel schrijf ik niet, even rustig aan." Hij pakt zijn pen er weer bij en maakt snel een lijstje van wat ze opnoemt, zodat ze binnenkort samen langs het tuincentrum kunnen. Dat noem je nog eens een date.

Sofie glimlacht en herhaalt nog een keer iets rustiger wat ze in haar hoofd heeft. "Ben je het er een beetje mee eens?" Sofie kijkt de man naast haar vragend aan, terwijl ze speelt met de ring om haar ringvinger. "Lieffie, ik laat de tuin helemaal aan jou over, maar het klinkt allemaal prachtig", zucht hij. Sofie knikt weer en hangt iets tegen hem aan. "Dat is mooi", fluistert ze in gedachten verzonken. 

Ze schrikt weer op als ze een donkere stem hoort schreeuwen. De twee luisteren gefocust. "Ja verdomme Lizzy, denk nou eens na onnozel jong." De stem wordt vervolgd door een klap en gehuil van een jong meisje. Zowel de stem als de naam komen bekend voor. De buren. Matthyas en Sofie kijken elkaar geschrokken aan, dit is niet wat ze denken toch? 

"Matt?" Sofie kijkt hem angstig aan, niet wetende wat ze moet doen, de tranen stonden haar nader dan het lachen, ze was bang. "Het komt goed Sofie, het is vast niks, het zijn lieve mensen." 

Sofie knikt zacht, zo kwamen de twee inderdaad over toen ze langs kwamen om zich voor te stellen. Nette beschaafde ouders met twee lieve verlegen meisjes. Dat was het beeld wat de twee hadden bij het gezin. 

"Tis echt niks lieverd." Matthyas trekt Sofie dichter tegen zich aan en geeft haar een kus op haar voorhoofd. Maar Sofie schudt haar hoofd, ze wilde niet blind spelen voor wat ze hoorde. Ze voelde aan alles dat het niet oké was. 

Sofie schrikt weer op van de deurbel. "Ik ga wel", fluistert de vrouw. Sofie loopt achterom richting de voordeur en komt dan tegen wie ze absoluut niet verwacht had. 

"Hoi Sofie", begroet de man haar vriendelijk. "Sorry, dat dit zo plotseling is, maar kan je even op Rosa en Lizzy passen, Samantha is werken en ik moet even ergens naartoe." Sofie lijkt een beetje overvallen door de vraag en kijkt even naar de twee meisjes. Ze lachen braaf en lijken zo gelukkig, ze kan de lachen op hun gezichten alleen niet zien, ze hoort alleen Lizzy nog geen vijf minuten geleden en dat is nou juist waarom ze zo graag de kinderen hier heeft, met alle liefde let ze even op de twee. 

Ze richt zich weer op Jan en glimlacht vriendelijk. "Tuurlijk Jan, is geen probleem." Jan knikt dankbaar. "Oké, Rosa en Lizzy goed luisteren naar Sofie en Matthyas, papa is eventjes weg." Hij geeft de twee kinderen een klopje op hun schouders, wat bijna waarschuwend  lijkt te zijn.

Sofie loopt met de twee kinderen naar de tuin waar Matthyas nog rustig op de lounge zit. Haar oog valt op het t shirt van Rosa, het was dan wel droog, maar korte mouwen leek toch nog wel erg overdreven. "Heb je het niet koud meisje?" Rosa kijkt bang op, maar antwoordt niet, ze is bang, dat is aan alles te merken. "Zal ik zo even kijken of ik iets warmers kan vinden?" probeert de vrouw nog een keer voorzichtig. Het meisje knikt nu zacht en kijkt een beetje beduusd omlaag.

Matthy kijkt verbaasd op als hij zijn vriendin met twee kinderen de tuin in ziet lopen. "Even oppassen", reageert Sofie op zijn vragende blik. Hij haalt zijn schouders op en knikt. "Hey, hoe is het met jullie?" Hij haalt zijn hand even over Rosa's koude bovenarm. Het meisje zet geschrokken een stap achteruit. 

"Goed, met u?" Matthyas lacht zacht, hij is nog nooit met u aangesproken en voelt zich nu gelijk al oud. "Zeg maar je hoor, ben ook nog maar vierentwintig." Rosa lacht een beetje nerveus. "Maar het gaat goed met mij hoor, zullen we naar binnen gaan, het is een beetje koud hier." Lizzy is dit keer de gene die knikt, het meisje is aan het bibberen van de kou.