Met elkaar komt alles goed, toch?

19. Dagen aftellen

"Dus dan is alles nu geregeld toch?" Sofie knikt, terwijl ze de laatste zaadjes uit de emmer haalt om ze over de net geploegde grond te strooien. Over een klein maandje is de bruiloft en dan zouden de nauwkeurig uitgekozen bloemen prachtig uitbloeien. Een boer uit de buurt was zo lief om achter het huis te maaien en een paar stroken te ploegen. Dat is het mooie van dit dorp, voor een glimlach doet men al veel. 

"Ik word zo opgehaald door ma trouwens, dus ik ga zo effe omkleden." Matthyas knikt, terwijl hij haar hand beet pakt. "Veel plezier he liefje." Sofie glimlacht zachtjes en pakt haar telefoon. "Kijk, stuurde Nick." Op de foto zijn de twee mannen met Rosa en Lizzy in een waterpark ergens in Rotterdam te zien. "Rosa en Lizzy vonden het helemaal goud zei hij." Matthyas moet er zacht om lachen. Het was mooi om te zien hoe goed Nick en Frank het doen met de meisjes.

"Morgen komen de nieuwe buren trouwens, gaan we volgende week dan ook even langs?" Sofie stopt even met lopen. "Ik weet niet tot hoe laat jij moet werken." Matthyas denkt even na en neemt zijn week in zijn hoofd even door. "Ik ben denk ik donderdag al half vier thuis, we nemen 's ochtends op en voor de rest heb ik mijn werk al redelijk vooruit gewerkt." Sofie gaat even door Matthyas zijn haar heen en haalt er een grassprietje uit. "Dan gaan we dan wel langs." 

Net op het moment dat Sofie naar voren leunt voor een kus, hoort ze ineens een bekende stem. "Ja smerig klef." Het zal weer eens niet, Koen van Heest. "Ook leuk om jou weer te zien", lacht Sofie, terwijl hij naar hem toe loopt. "Weet ik toch." Koen geeft Sofie een knuffel en is stiekem wel blij de man weer te zien. 

"Ik hoorde van alles met Rosa en Lizzy, jeetje." Sofie's glimlach vervaagd een beetje, ze kan het gewoon niet helpen dat dat telkens gebeurd als ze aan die twee meisjes denkt. "Ja, het was nog wel wat, maar blij dat ze nu veilig zijn." Koen glimlacht. "Precies en de mannen doen het hartstikke goed." Sofie glimlacht weer en knikt een beetje teruggetrokken. "Dat is zo Koen."

"Maar uhm, pilsje?" Vraagt ze dan maar om het onderwerp te veranderen. Koen knikt zacht en klopt dan ook Matthy op zijn schouder om even hoi te zeggen. 

"Maar waarom ben je hier eigenlijk?" Koen haalt zijn schouders op. Zelf zou die het ook niet zo goed weten. "Ik was toevallig in de buurt en dacht kom even kijken." Matthyas knikt, hij vond dit eigenlijk wel fijn. Koen woont nou eenmaal een stuk verderop en ze zien elkaar dan ook niet veel buiten werk om. 

"Harstikke gezellig", zegt Sofie, terwijl ze vanuit de keuken aan komt gelopen met twee biertjes en een glas water. 

Beide mannen nemen snel een slok en reageren met dezelfde tevreden zucht bij die slok. Het was iets wat gewoon bij bier drinken hoorde. "Soof, moet jij je niet even omkleden?" Sofie schrikt op. "Ohja kut, ik ben zo terug", roept ze achterom als ze de trap al oprent. Koen en Matthy lachen er beiden om, soms is ze zo in dromeland. 

Als ze horen dat de vrouw definitief boven is, richt Koen zich op Matthyas. "Hoe is het met d'r?" Matthyas knikt met getuite lippen. "Echt wel oké hoor, ze moet gewoon nog steeds een beetje de rust vinden met alles wat er de afgelopen maand is gebeurd en ze heeft de gezonde zenuwen voor de bruiloft." Koen moet zacht lachen. Gezonde zenuwen vond hij altijd wel leuk klinken. 

"Fijn dat het beter gaat, hoe is het met jou?" Matthyas giet nog een flinke slok van zijn biertje in zijn keel en neemt even de tijd om die vraag te beantwoorden. "Wel best hoor", zucht hij. Koen schudt lachend zijn hoofd. "Matt, ik denk serieus dat zelfs ik een beter antwoord kan bedenken dan dit." 

Matthy moet nu zelf ook lachen en steunt zijn vermoeide hoofd op zijn handen. "Ik weet niet Koen, ik ben blij dat Soof en ik zo echt vrij hebben rond de bruiloft en er even tussenuit kunnen, ik begin gewoon echt weer last te krijgen van die vermoeidheid en kan me gewoon niet concentreren op werk en dat zorgt ook voor alleen meer negativiteit." 

Koen knikt begrijpend, hij kende hetzelfde probleem. Werk was gewoon te veel en de balans leek ver te zoeken. 

De twee mannen worden verstoord door iemand die de woonkamer inloopt. "Hey mam", begroet Matthyas de vrouw vriendelijk. "Hey Irene", lacht Koen, terwijl hij al opschuift zodat de vrouw zich welkom voelt. 

"Oh nee bedankt Koen, ik ga er zo vandoor", slaat ze vriendelijk af. Ze richt zich weer op zijn oudste zoon. "Matthyas, we hebben gister pasta gegeten en er was nog over, dus dat laat ik hier. Hoe is het trouwens met de meisjes bij Frank en Nick, gaat dat een beetje oké?" De man moet zacht lachen. Zijn moeder was zo begaan met de situatie. 

"Goed hoor mam, ze waren gister nog hier. De meisjes hebben natuurlijk nog wel hun struggles, maar Nick en Frank komen er met een beetje hulp echt wel uit." Irene haar hard lijkt letterlijk warm te worden bij die woorden. "Wat fijn Matt, het doet me echt goed dat te horen." 

Sofie holt net de trap af. Ze heeft duidelijk gehaast. "Hey mam", begroet ze de vrouw blij, met een knuffel. "Hey lieverd, wat zie je er weer prachtig uit", glimlacht ze. 

Nog geen vijf minuten later, rijdt de Mercedes van Sofie het pad af, in de hoop dat ze op tijd bij haar afspraak zou zijn. Ze zou voor de laatste keer de jurk passen. Er waren een paar dingen aangepast waardoor de stof nu perfect om haar lichaam zou moeten vallen. 

Alle afspraken rondom de jurk had ze met iemand gedaan. Sofie was een enorme twijfelaar en ze had iemand nodig die haar gevoel kon bevestigen. Charlotte, Jamie, Lieke en Nina waren mee gegaan naar de eerste keer kijken. De tweede Nina en Irene en nu de laatste keer zou Irene erbij zijn. 

Eenmaal in de winkel, wordt de jurk al snel overhandigt. Ze stapt voor de laatste keer het pashokje in en Irene helpt haar met de knoopjes van achter te sluiten. 

Ze stapt voor de spiegel en knikt dan, ja, dit is het. Hier zou ze in trouwen. "Je bent zo mooi Soof", zucht Irene. Sofie glimlacht zacht. Ze hield van deze vrouw, zo ontzettend veel.