Met elkaar komt alles goed, toch?

Epiloog: Zo heeft het moeten zijn

Sofie zet de laatste flessen en pakken drinken in de koelkast en loopt dan met een volle wasmand op haar heup naar binnen. 

Nathan en Rachel zitten tegen elkaar aangekropen op de bank naar een film te kijken. Ariane ligt kalmpjes in haar papa's armen te genieten van het flesje. Matthyas wiegt het meisje zacht heen en weer en kan niet stoppen met naar haar te staren. 

Het was al de derde baby en hij blijft het toch zo bijzonder en mooi vinden. Elk kindje maakte hem zo gelukkig. Zowel de baby in zijn handen, als de peuter en zes jarige op de bank. 

Hij kijkt op van zijn vrouw die door de serre naar binnen loopt. Hij glimlacht lief naar haar en vraagt haar zacht hoe het er voor staat. Sofie zegt snel dat het helemaal goed gaat, enkel het gras nog gemaaid moet worden en iedereen zich om moet kleden. 

Matthyas legt de kleine Ariane voorzichtig in de box en kijkt Nathan met opgetrokken wenkbrauwen aan. Die stond bij het woord grasmaaien natuurlijk alweer te springen: met papa op de trekker. 

Hij pakt de jongen op en rent met het giechelende kleutertje over zijn schouder naar buiten. Sofie kijkt de twee lachend na, god wat lijkt haar oudste op zijn vader. 

Ze pakt ook Rachel bij de hand en neemt die mee naar de grote bloementuin, Rachel vond dat ze met haar drie jaar echt al wel groot genoeg is om zelf bloemen te plukken, dus met een schaar in haar hand wordt ze de tuin ingestuurd. Tuurlijk loopt Sofie wel verdacht veel even door de tuin om de versieringen op te hangen, maar dat lijkt het meisje amper door te hebben. 

"Mama?" Sofie kijkt op en geeft een knikje. "Komt echt iedereen vandaag?" Sofie knikt. "Ook ome Miel en tante Daphne en opa Michiel en Rosa en Liza en Merissa en Ollie en...." Sofie springt er halverwege maar tussen, voor Rachel de hele rambam af gaat. "Ja ááááálemaal", lacht ze. 

Sofie loopt snel weer naar binnen en kijkt halverwege opzij naar de twee die met een flinke snelheid over het veld rijden. Matthyas toetert en Nathan zwaait wild naar zijn mama. Sofie moet flink lachen en loopt dan snel door naar binnen om snel aan de zoveelste salade te beginnen. 

Rachel komt naar binnen gehuppeld met nog een aardig volle emmer bloemen. "Wow lieverd, dat heb je goed gedaan." Sofie legt de emmer op het aanrecht en kust Rachel zacht op haar wang. 

"Toppertje ben je, zullen we zo de diertjes eten geven?" Rachel springt enthousiast op en neer en pakt een margrietje uit de emmer. "Mag ik die aan Ariane geven?" Sofie knikt en voelt zich helemaal wegsmelten, de kinderen waren zo lief voor elkaar.

Nathan en Matthyas komen snel naar binnen gelopen. Sofie kijkt afkeurend naar de tanktop die de man nu draagt. 

"Matthyas Maarten het Lam, wat hebben we hier over gezegd?" Nathan en Rachel lopen er giechelend vandoor, die weten natuurlijk weer hoe laat het is. "Het was zo warm liefje", grijnst hij. Natuurlijk weet hij heel goed wat ie doet. 

Sofie schudt lachend haar hoofd en kust de man snel op zijn lippen "Kom dan doen we snel de dieren, pak jij het voer alvast, dan pak ik Ariane." 

Matthyas roept de twee kleintjes weer bij zich en fluit een keer, waardoor ook de Duitse herder in de bijkeuken maar eens overeind komt van zijn mand. Nathan aait Rex even over zijn koppie en loopt dan achter zijn papa aan. 

Sofie knoopt de draagzak om en legt daar Ariane voorzichtig in. Ze loopt op een snel tempo naar de rest die al bij de geitjes en schaapjes staan en praat ondertussen tegen het meisje tegen haar borst, wat flink gelach oplevert. 

Rachel zit met een flesje bij het pasgeboren lammetje. Ze was verliefd op het beestje. "Eindelijk een schaapje net zo groot als ik", zei ze toen ze het beestje zag.