ေဆးနံေတြ ထံုသင္းေနတဲ့ ေနရာမို႔ နီ႔ ေခါင္းထဲ ေနွာက္က်ိက်ိပင္။အထပ္ထပ္ျမင့္သည့္ေဆးရံုက သန္႔ရွင္းကာသပ္ရပ္လြန္းသည္။မႏၲေလးၿမိဳ႕၏ အေငြ႕အသက္ပါေနသည့္ "မႏၲလာ"ဆိုသည့္ေဆးရံုၿကီးက ထည္ဝါစြာပင္။ေဆးရံုတိုင္းမွာ ေဆးနံ႔ရတာမဆန္းေပမဲ့ နီဆိုသည့္ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ ထိုအနံ႔အသက္ေတြကို သေဘာမက်။ခဏခဏမူးလဲတတ္သည့္ ဖခင္ေၾကာင့္သာ ေဆးရံုျပဖို႔ လိုက္လာခဲ့မိသည္။ထိုအနံ႔ေတြေၾကာင့္ ဆရာဝန္ကိုျပမည့္သူက ဦးမင္းသစၥာမဟုတ္ပဲ နီ ပင္ျဖစ္သြားနိုင္သည္။ဓာတ္ေလွကားရဲ႕အကူအညီေၾကာင့္ ကုသမႈခံယူေနက် ေနရာသို႔ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ထိုေနရာေရွ႕၌ လူေတြက ခပ္စုစုပင္။လြတ္ေနတဲ့ ခံုတန္းရွည္၌သာ နီတို႔ သားအဖ ဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ထိုင္ေနတာပင္မၾကာေသး စိမ္းႏုေရာင္ ဝတ္စံုနဲ႔ ေရာက္လာသည့္ အမ်ိဳးငယ္သမီးတစ္ဦး။
"ျပင္ပလူနာဆိုရင္ေတာ့ စာရင္းေပးရပါမယ္ရွင္"
"ေဒါက္တာ့ကို ဖုန္းဆက္ထားတယ္ သမီး"
"ဟုတ္ကဲ့ ဒါဆိုခဏေလးေစာင့္ေပးပါဦးရွင္"
ေဖာ္ေ႐ြသည့္ အၿပံဳးနဲ႔ ထြက္ခြာသြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို နီ ၾကည့္မိသည္က စကၠန္႔မ်ွသာ။ထို႔ေနာက္ အခန္းထဲသို႔တစ္ဦးၿပီးတစ္ဦးဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္နဲ႔ အျပင္၌ လူပင္သိပ္မရွိေတာ့။ေဘးဘီကို ေငးၾကည့္ေနတဲ့ ဦးမင္းသစၥာနဲ႔ ဆန္က်င္ဘက္ဆန္စြာ နီကေတာ့ ဖုန္းဆီမွာသာ အာရံုစိုက္ေနသည္။
အဝါႏုေရာင္ပါတိတ္ဝမ္းဆက္နဲ႔အတူ ဂ်ဴတီကုတ္အျဖဴကိုက်က်နနဝတ္ထားသည့္ အမ်ိဳးသမီးပံုစံက ေဘးလူေတြကိုပင္ ေငးၾကည့္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျပဳစားေနသလို။ဆံႏြယ္ေကာက္ေကာက္ေတြကို ခပ္ဖြဖြ ထံုးဖြဲ႕ထားသည္က တည္ၿငိမ္ကာ လွပလြန္းသည္။အျဖဴေရာင္ေႂကြျပားခင္းေတြအေပၚ အဝါေရာင္ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္နဲ႔ ေလ်ွာက္လွမ္းေနပံုက ပနံသင့္လြန္းသည္။ထိုေျခလွမ္းေတြနဲ႔အတူ ထိုအမ်ိဳးသမီးကို ေငးၾကည့္ေနသူ၏ မ်က္ဝန္း၌ အံၾသမႈေတြက အတိုင္းထက္အလြန္။
"ေလးရံု"
ေငးၾကည့္ေနရင္းမွ နႈတ္မွရုတ္တရက္ထြက္သြားသည့္ နာမ္စားတစ္ခု။တုန္ယင္ေနတဲ့အသံနဲ႔ပူေႏြးလာေသာ ခႏၶာကိုယ္။ထိုသို႔ေခၚသံေၾကာင့္ ေလ်ွာက္လွမ္းေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ေျခလွမ္းေတြရပ္တန္႔သြားသလို နီရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကလည္း အေရွ႕ရွိ အဝါႏုေရာင္ပါတိတ္ဝမ္းဆက္နဲ႔အမ်ိဳးသမီးဆီကိုသာ ဦးတည္လို႔သြားေလသည္။
