အခန္းက်ယ္ႀကီးထဲ၌ လူနွစ္ဦးရဲ႕ ညစာစားဝိုင္းက လူနည္းေသာ္လည္း ျပည့္စံုလြန္းသည္။စားပြဲေပၚ၌လည္း ဟင္းေတြက စံုလင္စြာပင္။ထိုလူနွစ္ဦးရဲ႕ စကားသံေတြက ယခုထိတိတ္ဆိတ္ေနဆဲပင္။
"သမီးငယ္ထည့္စားေလ"
နီ႔ထမင္းပန္းကန္ထဲ၌ ဟင္းေတြကသာ မ်ားေနေလၿပီ။ထည့္ေပးတဲ့ ဦးမင္းသစၥာမ်က္နွာကေတာ့ ၿပံဳးရယ္ရင္းသာ။
ထမင္းစားၿပီးေတာ့ အခ်ိဳပြဲက စားပြဲေပၚအရန္သင့္ပင္။ေျပာစရာစကားရွိ၍ အခန္းဆီကိုပင္ နီမသြားျဖစ္ေသးပဲ ဧည့္ခန္းမွာ ရွိေနသည္။
"ဒက္ဒီ မနက္ျဖန္ ေျမကြက္ေလလံပြဲတစ္ခုရွိတယ္"
"ဟုတ္လား သမီးငယ္သြားမွာမလား။ရံုးခြဲသစ္အတြက္ေျမကြက္ရွာေနတယ္ဆုိ။ေနရာကေရာ ဘယ္ဘက္လဲ'"
သြားဖို႔ဆံုးျဖတ္ထားေပမယ့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ထိုေနရာကိုသြားျဖစ္ေသာ္လည္း ကိုယ္တိုင္ပြဲတက္ဖို႔ေတာ့ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ေပ။
"မဟာေအာင္ေျမဘက္လို႔ေတာ့ ေတဇာၾကားတယ္တဲ့ဒက္ဒီ။မနက္ျဖန္ နီသြားျဖစ္မယ္မထင္ဘူးဒက္ဒီ ေတဇာ့ကိုပဲလႊတ္ရမွာ"
"ဘာလို႔လဲ သမီးငယ္ ကိုယ္တိုင္မသြားဘူးလား"
"နီ ကိစၥေလးရွိလို႔ပါ။ေျမကြက္ကအဆင္ေျပရင္ ဝယ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ထားတယ္ဒက္ဒီ"
"သမီးငယ္သေဘာက်ရင္ဝယ္ေလ။ေငြကေတာ့ ဘဏ္မွာ သမီးငယ္လိုသေလာက္ထုတ္လိုက္ေလ"
"ဟုတ္ကဲ့ဒက္ဒီ"
"သမီးငယ္နားခ်င္ရင္နားေလ"
"ဟုတ္ကဲ့ နီနားေတာ့မယ္ေနာ္"
"ေအးကြယ္"
က်န္ခဲ့သည့္ဖခင္ကို အၿပံဳးနဲ႔သာ နႈတ္ဆက္ခဲ့ေလသည္။အေပၚထပ္ေရာက္ေတာ့ လုပ္ရမည့္ အလုပ္ေတြကို စတင္လုပ္ရေတာ့သည္။အလုပ္လုပ္ေနစဥ္ အေတြးထဲကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဝင္လာတတ္တဲ့ ျမေၾကာင့္ နီစိတ္ထဲမွသေဘာက်မိျပန္သည္။အၿပံဳးေတြကလည္း ခပ္ေရးေရးျဖစ္တည္လာျပန္သည္။မျမင္ကြယ္ရာမွာေတာင္ နီ႔အၿပံဳးေတြျဖစ္တည္လာေအာင္ ျမကဖန္တီးေပးနိုင္သည္။ထိုသို႔ဖန္တီးေပးသည့္ ျမကို နီ႔ရင္ထဲမွ နွစ္နွစ္ကာကာ ခ်စ္ေနမိေသာ္လည္း တစ္ဖက္ကျမကေတာ့ မည္သို႔မွမသိေသးျခင္းဟာ နီ႔ ရဲ႕ႀကိဳးစားမႈေျခလွမ္းေတြေနာက္က်ေနျခင္းေၾကာင့္ပင္။
