တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေလထု၌ မည္သည့္အသံမွမၾကားရပဲ ေျခာက္ကပ္စြာပင္။လမ္းေပၚမွ ကားသံ၊ဆိုင္ကယ္သံေတြက နားထဲကို ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ေနျပန္ေတာ့ ဆူညံသည့္ခံစားခ်က္က တစ္မ်ိဳးပင္။တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ေလထုအတြင္း၌ ေရေမႊးနံ႔ခပ္သင္းသင္းေလးက လူးလြန္႔လႈပ္ရွားလို႔ေနသည္။ကားမွန္ထဲမွ ျမင္ေနရတဲ့ ျမမ်က္နွာကို ေငးရတဲ့အခ်ိန္ေတြက နီ႔အတြက္သေဘာက်စရာ။
"အနီ ကားကိုေသခ်ာေမာင္းကြယ္"
ထိုသို႔ေျပာျခင္းက နီ႔ရဲ႕အၾကည့္ေတြကို ျမသတိထားမိတာေၾကာင့္ပင္။ျမရဲ႕မ်က္စိလ်င္ပံုကေတာ့ အံ့မခန္းပင္။
"ေသခ်ာေမာင္းေနပါတယ္အန္တီရဲ႕"
"တို႔ေတာ့ အနီက ကားမွန္ကိုပဲ ခဏခဏၾကည့္ေနသလိုပဲကြယ္ ဘာမ်ားၾကည့္စရာရွိလို႔လဲ"
"မရွိပါဘူးအန္တီ"
ဒါဟာ နီရဲ႕ လွပစြာလိမ္ညာလိုက္ျခင္း။ေငးစရာ၊ၾကည့္စရာက သူကိုယ္တိုင္ဆိုတာ တကယ္မသိေလသလား။
"မရွိရင္လည္းအေရွ႕ကိုပဲၾကည့္ကြယ္။အနီေရာ၊တို႔အတြက္ပါ စိုးရိမ္လို႔"
"စိတ္ခ်ပါ နီေသခ်ာေမာင္းမယ္ေနာ္"
နႈတ္ခမ္းပါးတြန္႔ခ်ိဳးကာ ႁပံဳးရယ္လိုက္သည့္ ျမပံုစံက ကားမွန္ထဲမွာ အထင္းသား။ဒီျမင္ကြင္းက နီ႔အတြက္ ရင္ဖိုစရာ၊ၾကည္ႏူးစရာပင္။
"အနီ တို႔ကိုပို႔ၿပီးရင္ အေဆာင္မွာတစ္ေနကုန္အခ်ိန္ရေနတာလား"
"ဟို.ဟုတ္ပါတယ္အန္တီ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္"
ဒါဟာလည္း လိမ္လည္လိုက္မိျခင္းပင္။ဒီလိုမွမေျပာရင္လည္း မည္သို႔မွမျဖစ္တာေၾကာင့္ပင္။
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြယ္ တို႔ကဒီအတိုင္းေမးၾကည့္ရံုပါ"
စကားသံက မဲ့သြားျပန္သည္။ကားအျဖဴေလးကလည္း "မဟူရာ"ပိုးထည္တိုက္ေရွ႕ကိုေရာက္ေနေလၿပီ။ကားေပၚမွ နီေျခလွမ္းေတြက ျမရွိရာကို ဦးတည္ကာ ကားတံခါးကို အလိုက္သိစြာဖြင့္ေပးေတာ့ ျမက နွစ္လိုဖြယ္ၿပံဳးေလသည္။ဒီအၿပံဳး...။ဒီအၿပံဳးဟာ နီရင္ထဲမွ နွစ္နွစ္ကာကာ ျမတ္နိုးရတဲ့အၿပံဳး။
