5. Bölüm

109 6 0
                                    

Uyandığımda yine günlük rutinlerimi yapıp evimi silip süpürdüm. Normalde dün akşam yapacaktım ama Berfin'in nikâhı olunca süpürememiştim.

Komşularım öğlene doğru geleceklerdi. Benim evi süpürüp silmem saat 11 i bulmuştu.

Çayımı yapıp onları beklemeye başladım. Yaklaşık yarım saat sonra gelmişlerdi.
İçlerinden sadece bizim teyzeyi tanıyordum.

Getirdikleri ikramları tabaklara bölmüştüm. Çayları da doldurduktan sonra servis için hazırlardı.

Benim yaşımdan yaklaşık birkaç yaş büyük bir kadın gelip " Yardım edeyim mi?" diye sordu.

"İkramları içeri taşırsan çok iyi olur." dediğim şeyle ikramları içeriye taşımıştı. Bu kadının yaklaşık 6 aylık bir kızı vardı. Eve geldiğinde kucağında görmüştüm.

Servis işi bittikten sonra mutfaktan bir sandalye çekip bana yardıma gelen kadının yanına oturdum. Kucağında kızıyla ilgileniyordu.

"Allah bağışlasın MaşaAllah çok güzel bir kızın var. Adı ne?" diye sordum bir yandan kızın yanağını okşayarak.

"Akay."

"Güzel isimmiş."

"Allah sana da nasip etsin İnşaAllah."

dediği şeye gülümsemekle yetindim. Sonra benim tanımadığım ama isminin Kardalen olduğunu bildiğim kadın konuşmaya başladı.

"Bizim 3. kata da yarın taşınıyormuş kiracı"

"Gördün mü?" dedi başka birisi. Orta yaşlarda bir ablaydı.

"Kapının deliğinden görebildiğim kadarıyla. Genç bir delikanlı. Ona da bir ara gitmek gerek. Böyle hepimiz gidemeyiz ama. Ne de olsa genç adam. Rahatsız olur."

"Doğru diyorsun Songül" dedi benim tanıdığım ve isminin Selma olduğunu öğrendiğim teyze.

"Kızım biz seninle gideriz olur mu?" dedi Selma teyze bana dönerek.

"Farketmez teyzem. Bana uyar"

O da başını sallayıp önüne döndü. İki üç teyze vardı. Onlarla konuştuğumda genel olarak "yaşın kaç? gönlünde birisi var mı? evlenmeyi düşünüyor musun?" gibi evlilikle alâkalı sorular alıyordum. Evlilik düşünmüyorum dediğimde onlar da "Peki" diyerek önlerine dönerlerdi.

Yaklaşık 1 saat daha oturduktan sonra kalkmışlardı. Onlar kalktığında saat öğleden sonra 2 buçuktu. Bugün yapacağım hiçbir şey yoktu. Koltuğuma uzanıp telefonuma bakmaya başladım.

Yaklaşık bir saat telefona baktıktan sonra kapının çalmasıyla dikkatimi kapıya verdim. Bizim kızlar gelmiştir büyük ihtimalle. Kapının deliğinden baktığımda tahminim doğrulanmıştı.

"Selamun aleyküm" diyerek Reyhan önde Berfin arkada eve girdiler.

"Aleyküm selam. Bu sürpriz ziyaretinizi neye borçluyum?"

"Canımızın sıkılmasına" dedi Berfin.

"Çay içer misiniz?"

"Bu sıcakta içilmez yaa"

"Siz bilirsiniz" diyip mutfağa geçmiştim. Bir kaç çeşit abur cubur alıp yanlarına geldim.

"Soğuk bir şeyler yok mu?" Soruyu soran Reyhandı.

"Soğuk çay vardı diye hatırlıyorum. Alıp geleyim." Soğuk çayı bardaklara doldurup yanlarına oturduğumda " Evlilik nasıl gidiyor?" diye sordum Berfin'e gülerek.

"Çok bir farkı yok. Sadece yolda görünce başını yere eğmek zorunda kalmıyorsun."

"Nasıl bir fark olmasını beklerdiniz Berfin hanım?" dedi Reyhan imayla. Neyi ima ettiğini Berfin anlayınca omzuna sert bir şekilde vurdu.

ORKİDEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin