Inayos ko ang pagkakatali ng rubber shoes ko. Huminga muna ako ng malalim bago ko binuksan ng dahan-dahan ang door na nakalock gamit ang hairpin ko. I was sweating nung nabuksan ko na ito. Nagmasid muna ako sa hallway, nung feeling ko walang tao sa paligid nagsimula na akong maglakad-takbo sa malawak na hallway.
Nasaan naba ang hagdanan dito?
Dim ang paligid kase gabi na and torch-like lights lang ang nagbibigay ilaw.
I winced nung biglang sumakit ang womanhood ko kaya napahinto ako, nakapikit at napadaing sa sarili dahil sa sobrang sakit. Yung sakit na mapapairi ka talaga.
Sinubukan kong huminga ng malalim at irelax ang sarili ko. When the pain stopped, sinubukan kong maglakad ulit. Paika-ika na akong naglakad kase masakit parin ang balakang ko.
Nakailang hakbang na ako nung makita ko ang hagdan.
Nagmasid ulit ako sa hagdan kung may tao ba pero sobrang tahimik ng paligid kaya dahan-dahan ulit akong humakbang pababa.
Arrrgh! Angsakit! Punyeta, Gion nasan ka na ba?! Gusto na atang lumabas ng anak mo! Daing ko sa sarili ko.
Pinunasan ko ang luha ko nung nakababa na ako sa hagdan. Bumuga ako ng hangin ng dalawang beses to calm myself, hoping that it will lessen the pain.
Napahawak ako sa tyan ko at hinimas ko ito.
Nung naglalakad na ako papunta sa main door, nakarinig ako ng ingay kaya naglakad ako pabalik sa ilalim ng hagdan at nagtago. Seconds later biglang pumasok ang dalawang goons ni Garry na nag-uusap habang nagtatawanan.
"Puta, pare. Kahit buntis yun titirahin ko parin yun!"-tatawa-tawang sabe nung payat na lalake.
"Haha oo nga. Angsarap parin kahit buntis! Angsarap buntisin ng paulit-ulit!"-sabe naman nung panget nyang kasama habang tumatawa. Naglakad na sila paakyat ng hagdan ng hindi ako napapansin.
Angsarap nyong pagbabatuhin! Mga bastos!
Puta, matatanggap ko pa kung si Gion ang magsabe saken ng ganun.
Napadaing ako ulit nung biglang sumakit ulit ang womanhood ko kaya napakapit ako sa bakal sa ilalim ng hagdan. Pinagdikit ko ang hita ko dahil sa sobrang sakit.
Pinilit kong ifocus ang isip ko sa paghahanap ng escape route kahit sobrang sakit na ang nararamdaman ko. Nakita kong may mga malalaking sliding glass window beside the bookshelf na nasa left side ng sala. Paika-ika akong naglakad towards it. Binuksan ko ito, I gasped when cool fresh air hit me.
Bumuga muna ako ng malalim saka ako tumingin sa baba. Mababa lang sya pero maraming cactus ang nakatanim sa baba. Nilakasan ko ang loob ko at pinunasan ang pawis ko sa noo.
"Boss! She's gone!"-napalingon ako sa hagdanan nung marinig kong may sumigaw mula dun. Sa sobrang taranta, napatalon ako sa window.
"Ahh!"-daing ko nung nakaramdam ako ng kirot sa binti ko. Pinunasan ko ang magkahalong pawis at luha sa mukha ko at naglakad na ako palayo sa malaking bahay habang nagkakagulo ang loob nito.
Sumuot ako sa madilim at makahoy na lugar habang iniinda ang sakit na nararamdaman ko down there. Niyakap ko ang tyan ko habang maingat na naglalakad sa di ko alam kung saan.
Biglang kumulog at kumidlat then later on bumuhos na ang palakas na palakas na ulan.
Medyo nabawasan ang sakit na nararamdaman ko dulot ng malamig na ulan pero kalaunan parang tinutusok na ako ng lamig kaya napahinto ako sa paglalakad at naghanap ng pwedeng masilungan. Umabot na hanggang tuhod ko ang talsik ng mga putik at nabibigatan narin ako sa suot kong rubber shoes. May nakita akong pwedeng masilungan kaya dahan-dahan ko itong nilakad.
BINABASA MO ANG
☂
RomanceThis is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely...