☂

Chapter 34

"She's stable now Mr. Griffith but we still need to do some test on her. She was traumatized kaya biglang naunstable ang heartbeat nya. But she's recovering. I'll check on her later. I'll be going now."-sabe ng doctor ni France ng nakangiti.

Napabuntong-hininga naman ako at tumango.

Umalis na ang doctor, tinap naman ni Hans ang likod ko.

"Shell be fine pare. She's strong, I know she'll survive."-he assured me. Napatango nalang ako.

I can't even find my voice after what happened. Nadudurog parin ang puso ko sa twing naaalala ko syang nagkakaganon.

"Baby, are you still hungry?"-tanong ni Elsa sa baby ko habang nilalaro nya ito.

"Ayan. Dumede ka ng marami para lumaki ka agad. Para ikaw naman ang magbantay sa mommy mo kase maraming nagkakainterest sa beauty nya."-sabe pa nya sa Anak ko.

Binubottle-feed lang namin ang baby ko kase hindi pa nagigising ang mommy nya. Nilabas na sya sa incubator after 2 days kase healthy naman na daw sya at wala namang complications na nakita daw sa baby ko and I thanked God for that.

Lumapit ako sa gilid ng mahal ko at hinaplos ang buhok nya.

Mahal, gumising ka na. Tumataba ka na kakahiga jan.

Hinalikan ko sya sa noo at umupo sa chair na nasa gilid ng bed nya.

"What do you want for lunch? Ako na ang bibili."-biglang sabe ni Hans.

"Yung usual saken. Samahan mo nalang rin ng adobo, may nakita ako kanina sa canteen, sa baba. Thanks."-nakangiting sabe ni Elsa.

"Angtakaw talaga."-pang-iinis ni Hans Kay Elsa. Nagbelat naman ni Elsa at inirapan nito at napatawa naman si Hans.

"Yung usual din saken. Pakidaan narin yung milk ni baby sa milk-section."-matamlay kong sabe. Tumango naman si Hans at umalis na.

"You should tell him about your feelings."-I said after a moment. Napahinto naman si Elsa kakalaro sa baby ko at napalingon saken.

"Haha. Hindi naman ako ang gusto nya. Si bessy, I better not. I'm contented this way, baka lumayo sya saken pag sinabi ko."-she said with a bitter smile then she shrug.

Napatango naman ako.

"He'll find out and realize thing anyway."-sabe ko, napaismid naman sya.

"Bahala sya."-sabe na nya lang.

-------------

Napaayos naman ako ng upo when I heard my baby crying.

Nakatulog kase ako kakabantay sa mag-ina ko and I think madaling araw palang. Kinusot ko ang mata and focused my eyes on her bed, only to find it unoccupied.

My heart was racing and thoughts of her being kidnapped again made me nervous even more. Kaya napabalikwas ako ng tayo.

"Shhh... Tahan na baby, baka magising mo si daddy."-a voice said. I don't know what I'm feeling right now the moment I heard it. Tinakbo ko kung saan ang boses nanggaling and I ended up sa mini-sala ng private room ng hospital na ito.

Hindi ko na mapigilang mapaluha when I saw her on a wheelchair while carrying our child.

"Baby."-mangiyak-ngiyak kong sabe, napalingon naman sya saken. I went towards her, lumuhod ako sa harap nya at pinaghahalikan ang buong mukha nya pati leeg nya.

"Haha, hey stop that. Baka magising ulit si baby."-mahina nyang sabe. Tumigil naman ako after giving her a smack on her lips.

"Hey, why are you crying?"-nakangiti nyang tanong then pinunasan nya ang luha ko gamit ang freehand nya.

"I love you."-ang tangi kong naisagot, napangite naman sya lalo.

"I love you too."-sagot nya sabay haplos ng mukha ko.