ზაფხული იმაზე სწრაფად გავიდა ვიდრე ამას ველოდი. ჰარი საბოლოოდ დანებდა და "უფლება მომცა" ვიზლებთან დავრჩენილიყავი, თითქოს სხვა არჩევანი ქონდა. რამდენიმე კვირის განმავლობაში გაბრაზებული იყო მაგრამ ამის მერე სრულებით დაავიწყდა რიდლის ინციდენტი მატარებელში.
ჰოგვართსში გუშინ დილით დავბრუნდით, ღმერთო ეს მოსაწყენი იყო. ყველაფერი რასაც შევესწარი იყო პირველ კურსელების გაუთავებელი სირბილი და საერთო ოთახის არევ-დარევა. ვინ მისცა მათ ამდენი ენერგია?
საბოლოოდ ლოგინიდან დაფნიმ და პენსიმ ამათრიეს. მარტო რომ დამტოვონ არა?!
"კარგი რა ზარმაცო ძვლებო. ეს პირველი დღეა" პენსი იმაზე აღტაცებული იყო ვიდრე მე გამიხარდებოდა.
"რა გჭირთ თქვენ ორს?" ამოვიოხრე და თმები ავიწიე.
"ეს წელი ჩვენი წელი იქნება" დაფნიმ გაიღიმა, რამაც ჩემი სიცილი გამოიწვია. მათ კი უბრალოდ შემომხედეს.
"თქვენ ორს სერიოზული დახმარება გჭირდებათ" ვიხუმრე მათ სულელურ გამოხედვაზე. როგორ შეიძლება ეს წელი სხვებისგან განსხვავდებოდეს?
სასაუზმოდ ჩვედით და სლიზერინის მაგიდასთან მოვთავსდით. დავინახე როგორ ჩაიარა ჰარიმ ის ისეთივე მოღუშული იყო როგორც ბიჭები ჩვენს მაგიდასთან. უფრო კონკრეტულად დრაკო, ბლეიზი და მეთიუ. შეიძლება ეს იმის გამოა რომ ეს ჩვენი პირველი დღეა, ვგულისხმობ რომ არც მე ვარ მეცხრე ცაზე უკან დაბრუნების გამო.
"ჰეი, რიდლი" მის წინ დავჯექი, მიუხედავად იმისა რომ არაფერი უთქვამს, ეტყობოდა რომ უნდოდა ეთქვა. რა ხდება მის თავს? მას ჩვეულებრივ ყოველთვის მზად აქვს უხეში კომენტარები რომ მითხრას.
"დრაკო რას შვებოდი?" პენსიმ იკითა და პასუხს ელოდა, მაგრამ არაფერი. ტოსტის ნაჭერი აბიღე და ჯემი ნელა წავუსვი ზედ. მთელი მაგიდა მკვდარი იყო. არანაირი საუბარი, მხოლოდ დუმილი. ირგვლივ მიმოვიხედე და ყველა დეპრესიულად გამოიყურებოდა, განსაკუთრებით კი დრაკო მალფოი.
"თქვენი ზაფხული როგორ იყო?" ბლეიზიმ სცადა საუბარი წამოეწყო მაგრამ ყველა უბრალოდ "კარგი" ვთქვით და ისევ სიჩუმე ჩამოვარდა.
დაფნიმ მხარზე ოდნავ დამარტყა და როცა მისკენ შევბრუნდი თავით მანიშნა წავიდეთო. ერთად ავდექით და წავედით, როცა ვდებოდი ჩემი თალები მეთიუსას შეხვდა მაგრამ მან მაშინვე სხვაგან გაიხედა. ყველა სხვა სახლის ბავშვები მხიარულები იყვნენ, ჩვენი კი დეორესიული. რა სჭირთ სლიზერინელებს?
"ღმერთო ეს დეპრესიული იყო" დაფნიმ სიცილით თქვა როცა იქიდან გამოვედით და დერეფანში გავედით. მისი მესმოდა, ეს ნამდვილად მოსაწყენი საუზმე იყო.
"მართლა? ვერ შევამჩნიე" დაფნიმ კიდევ უფრო გაიცინა.
"უკან დაბრუნების წვეულება ჯერაც ძალაშია მოდიხარ?" დაფნიმ იკითა და მეც თავი დავუქნიე. თუმცა ერთი კითხვა მქონდა.
"ვისკი იქნება?"
"რათქმაუნდა"
YOU ARE READING
devoted-M.R (დასრულებული)
Fanfictionარია პოტერი ჰოგვრათსში გადავიდა სასწავლებლად, მის ძმასთან რომ ყოფილიყო. ის დამალული იყო წლების განმავლობაში ჯადოქრების სამყაროს სიბნელისგან. თუმცა როცა ის მეთიუ რიდლს შეხვდება მისი სამყარო სწორედ მაშინ გადაქიცევა წამებად. ეს ორი ერთმანეთს ვერ იტანს...
