Part 23

237 7 0
                                    


დღე 32

დღეს იყო დღე როცა გადავწყვიტე რომ ჰარი ჩემთვის არ მოვიდოდა. არავინ მოვა ჩემს გამო. ჩემი საკნის მეგობარი გუშინ წაიყვანეს და ჯერაც არ დაბრუნებულა. რაც ნიშნავს რომ ის არ დაბრუნდება. ისინი მარტივად მეპყრობოდნენ მაგრამ რა გამოყენებაა? უბრალოდ დაასრულონ უკვე. ჰარი სატყუარაზე არ წამოეგება ასეთი სულელუც არაა.

"ჰეი" სიკვდილის მხევალმა თქვა და "გლუპით" სავსე თასი მომაწოდა, ასე ვეძახი იმ საშინელებას რასაც გვაძლევენ. თუმცა მადლობელიც უნდა ვოყო რომ რამეს გვაჭმევენ არა? ეს ადგილი გამომწურავ აპარატს გავს.  ვგრძნობ როგორ ვიცლები ყოველ წამს რომელსაც აქ ვატარებ. "სადილი მოვიდა" გაიცინა და ტეფში საკანში შემოაგდო. საშინელებაა. თეფში ჩემთან უფრო ახლოს მოწია და უკან დავუბრუნე. ამ სისაძაგლეს რ შევჭამ. "პინცესას ჭამა არ უნდა" დამცინა და თითი მომიშვირა თითქოს თორმეტი წლის იყოს.

"დაახვიე" მკაცრად ვთქვი და კიბეებზე აბრუნდა. აქაურობა დეპრესიულია. აქ როგორ აღმოვჩნდი? ჩემი ცხოვრება ნამდვილი აურეულობაა. თითქოს უფრო მეტი სისულელე მჭირდებოდა ცხოვრებაში.

"ფსს" ხმა გაისმა ჩემს საკანში მაგრამ არავინ გამოჩენილია რადგან არც არავინ იყო. "არია" ხმამ ისევ თქვა, ალბათ გავგიჟდი. ვიცოდი რომ ეს საბოლოოდ მოხდებოდა. ახლა მოლანდებები დამეწყება შემდეგ კი სრულებით გავგიჟდები და ბოლოს საგიჟეთში ან სამარხში აღმოვჩნდები.

"გამარჯობა! ხმა რომელიც მე გამოვიგონე. ცხოვრება როგორია?" სარკასტულად ვთქვი ცარიელ ბნელ და ცივ, დეპრესიულ საკანში.

"არია მეთიუ ვარ" ხმამ ცივად თქვა, თითქოს მართალს ამბობსო. ჯანდაბას მაგის.

"კარგი წარმოსახვითო მეთიუ, მოდი დაახვიე" სულელი არ ვარ, ვიცი რომ ის ნამდვილად საკნის მეორე მხარესაა მაგრამ მე ბედნიერი დავრჩები აქ და მოვკვდები თუ ეს ამ არაკაცის გაღიზიანებას ნიშნავს.

"არია, ვიცი რომ ჩემი გესმის. ერთი წუთით მომისმინე, მხოლოდ ამას გთხოვ" ფაქტიურად მეხვერწებოდა.

"ვირჩევ რომ არ მოვისმინო სისულელე და ტყუილი რომელიც შენი პირიდან ამოვა" მშვიდად ვთქვი და მისკენ შევტრიალდი. ვისურვებდი ეს არ გამეკეთებია, რადგან ის ბევრად უკეთ გამოიყურება ვიდრე მე ახლა. ფაქტიურად მომაკვდავს ვგავარ.

"გეგმა მაქვს. გეგმა რომ აქიდან გაგიყვანო"

devoted-M.R  (დასრულებული)Where stories live. Discover now