(Medya: Murat)
Olaylı bi bölümden herkese selamm 🤩
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayınn
İyi okumalar!
Murat'ın anlatımıyla...
Neredeyse yirmi dakikadır Almina'yı otobüs durağında bekliyordum ama bir türlü gelmiyordu. Defalarca aramama rağmen telefonu çekmiyordu ya da kapalıydı. Bir şey mi olmuştu?
Tam bir kere daha arayacaktım ki bilmediğim numaradan bir mesaj gelmişti. Panelden mesaja baktığımda video olduğunu gördüm. Kaşlarım çatılmıştı. Videonun kapağında gördüğüm yüz Almina aitti. Bir dakika ne? Almina mı? Bu nasıl olabilirdi?
Videoyu şaşkınlıkla açtığımda bir adam kadraja girdi. Bu adam o gün restoranda olay çıkartan psikopattı. "Selam acemi garson," dedi sırıtarak. "Yaptığın hatanın bedeli sevgilin olacak gibi görünüyor." Dudaklarını bükerek üzülmüş gibi tuhaf sesler çıkardı. "Ne üzücü değil mi? Sevgilini bir daha göremeyecek olman." Büyük bir kahkaha atıp Almina'ya, sonra tekrar kameraya baktı. "Sevgilini istiyorsan... 5 milyon doları iki hafta sonra restorana getirirsin. Oradan alacağımdan şüphen olmasın garson!" Kameraya göz kırpmıştı. Almina'ya dönüp, "Sevgiline bir şeyler söylemek ister misin?" diye sordu. Yanındaki adamlardan biri Almina'nın ağzını açınca Almina korkuyla kameraya baktı. Kendimden bir kez daha nefret etmiştim. Benim yüzümden hayatından olabilirdi. Böyle bir şey olursa kendimi asla affetmezdim.
"Murat," dedi Almina gözleri dolarken. "Hatırlıyor musun? Onur Caddesi'nden geçerken bir orman görmüştük. Hatta o ormanın içinde güzel bir ev olduğunu söylemiştim. İşte o gün... Söylediklerin hâlâ aklımda. Sen de hatırlıyorsun... Dediklerimiz gerçekleşir diye çok korkuyorum." Gözlerinden yaşlar akarken burnunu çekmişti. "Diyebileceğim başka bir şey yok. Seni seviyorum."
Kamerayı bir anda kendisine çevirip, "Güle güle acemi garson. Kısa sürede parayı bulman zor olacak ama insaflı davrandım senin için. İki haftayı herkese vermem, sana özel," dedi ve yine o sinir bozucu tipiyle kadraja doğru göz kırptı.
"Belanı sikeceğim senin, adi herif!" diye sinirle olduğum yerde bağırdım. Küfrettiğim nadir anlardan birini daha yaşamıştım.
Almina'yı kaçırmışlardı. Şu an o adama olan öfkem tarif edilemez düzeye gelmişti. Videoyu bir kere daha izledim. Almina'nın bahsettiği ormandaki evi ve orada dediklerimizi düşündüm fakat öyle bir şey yoktu. Alzheimer olduğumu düşünmüyordum. Yani umarım.
Birkaç dakikanın sonunda kafamda yanan ampul ile aydınlanmıştım. Almina'nın bahsettiği şeyler aslında onun nerede olduğunu anlatıyordu. Onur Caddesi... Orman... Ev... Taşlar yeni oturuyordu.
Hemen Eren'in adının üzerine tıklayıp onu aradım. Birkaç çalışta açmıştı. "N'oldu la-"
"Eren, Almina'yı kaçırdılar. Gelmen lazım," dedim onun lafı uzatmasını beklemeden.
"NE!" diye bağırmasıyla yüzümü buruşturdum. Telefonu kulağımdan biraz uzaklaştırmak en mantıklısıydı.
"Eren uzatma, bir şeyler yapmamız lazım. O herifi bulup şerefini si-" derken kendimi tuttum. Ne oluyordu bana? "O herifi bulup gözlerini oyacağım!" Kameraya bakarak göz kırpmayı bir de benden öğrenmeliydi.
"Sakin ol kardeşim. Bekle ben adamları toplarım, dert etme." Rahat çıkan sesine nazaran ben hiç rahat değildim. Sinirden duvarlara her an kafa atabilirdim. Duvarda o adamın yüzünü görüyordum. Kafa atmamam için hiçbir sebep yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sana Rağmen...
Fiksi RemajaÇocukluğunda babasından ağır şiddet gören Murat, hayatı boyunca babasına benzememek için çabalar. Hayali yerine koyduğu hedeflerini böyle bir babaya rağmen kazanır, asla pes etmez. Fakat bir gün hiç beklenmedik bir anda kalbine güzel bir his yerleş...
