A Wife With No Right

AWWNR 23

Ivy's Pov

I drove my car back to my mansion. She can't leave the village just like that dahil binilin ko na sa guard ng village na wag palalabasin yung babaeng bumisita sakin kanina.

Malayo palang ay nakita ko na ang bulto ng babaeng nakaupo sa gatter ng bahay ko at nakayukong habang yakap ang mga tuhod. She is shaking and when I approached her, i heard her silent cries. I felt guilty and somehow hurt because I know that she is hurting right now, all because of me again.

I kicked what I am feeling then grabbed her arm. Nagulat siya syempre pero hindi ko na siya pinansin at agad na hinila ito papasok ulit ng bahay. Padarag ko siyang kinaladkad at marahang tinulak sa sofa bago ko kunuha yung portable chair sa gilid at paharap akong umupo sa kanya.

"Now talk!" I said, coldly.

Hindi siya sumagot at tuloy padin sa pag-iyak kaya naman bago pa ako tuluyang bumigay ay sinabi ko na ang dapat. "Kapag hindi ka nagsalita ay hindi ko na talaga ihaharap ang anak natin sayo!"

Sukat sa narinig ay mabilis itong napalingon sakin at galit akong tinignan.

"What are you talking about? I have a right to see her, Ivy so don't you dare take her away from me. She is mine!"

Pagak akong natawa. "So what about me? Isn't my right too since I am her mother? Pinagkait mo din siya sakin ng wala akong kaalam alam na may anak tayo. You run away as if you hadn't took something important from me!!" Hindi ko na napigilan ang pagsigaw kaya napaiwas siyang tingin.

"It hurt me, knowing that I became a mother but I am clueless about that. That there is a small fragile baby who was born and I am her mother pero wala akong alam. Yung pagkakataon na makarga ko siya at maalagan kapag umiiyak siya sa gabi or the times that you were on your pregnancy and your craving something tapos ibibigay ko yun sayo. Yung marinig ko yung lahat ng first ng anak ko at makita ko lahat ng iyon ay hindi ko nagawa. Her first cries to her first words, her first crawl to her first walk and everything, I badly want to witness all of that but I missed my chance because you took her away from me!"

Ayokong manumbat pero yun yung naging dating ng tono ko dahil yun yung nararamdaman ko. Gusto kong sabihin lahat ng hinanakit ko pero masyadong marami lahat ng iyon para matapos ko lahat sa isang gabi lang.

"Hindi ko ginusto yun!" Mahina niyang sagot. Sa haba at dami ng sinabi ko, yun lang ang isasagot niya kaya nakakaputol ng pasensiya.

"Hindi mo ginusto pero ginawa mo? Anong klaseng dahilan yan? Lalo mo lang akong pinagmumukhang tanga sa mga dahilan mo!" Galit ako at dahil siya ang dahilan nito mas mabuting sa kanya ko maibunton tutal naman hindi ako magkakaganito kung hindi dahil sa kanya.

"Alam mo bang tinawag akong sinungaling ng anak ko?" Natigilan siya. Maski naman ako din ay natigilan kanina nung narinig ko. I was hurt and still hurting kapag naaalala ko. "I said to her that I am her mommy but then she refused and told me to don't feed her with my lies. Imagine my four years old kid talking to me like that, all because her so called mama told her that her other parent is dead!" Naikuyom ko ang mga kamay ko. Himalang hindi pa ako nagwawala sa sobrang galit ko ngayon.

"Bakit mo din naman kasi siya binigla?"

"What do you want me to do? I missed five years and your expecting me to slow thing down?" Hindi ko gusto ang mga lumalabas sa bibig niya. Ayokong magbagal dahil lumalaki ng anak ko at ayokong isipin niya na wala lang ako sa buhay niya.

I heard her sighed. "Ang akin lang sana hinayaan mong ako ang magsabi sa kanya!" Bakas nadin ang inis sa boses niya.

"Limang taon mo ngang tinago sakin eh at tingin ko na wala kang balak sabihin ang totoo kung hindi ko pa malalaman!" Pumipintig ang ugat ko sa ulo sa sobrang galit. Pero natigilan ako ng marinig muli ang hikbi niya.