Housemate ✓

24. Bölüm FİNAL

Baekhyun babam kıyafetle ve alışverişle ilgili konuşur, beni sürekli bakımlı olma konusunda verdiği konferansta en öne oturtur. Bir yerde konuşmuyor tabi ki. Her zaman bu konferans evimizin salonunda olurdu. Bazen ona yanlışlıkla anne dediğim zamanlar bile olmuştur. Her ne kadar kızsa da ona Baekhyun anne olmak daha çok yakışıyor. Chanyeol babam her zaman bana hayatla ilgili önemli şeylerden bahseder ve yaşadıklarını anlatırdı. Birbirlerinden çok farklı olsalar da yıllarca onların aşklarını izleyerek büyüdüm.

Ne zaman erkeklerden hoşlanmaya başladım bilmiyorum ama sanırım kızlar hiç ilgimi çekmedi. Luhan'ı küçüklüğümden beri her zaman koruma isteği duydum. Hep yanında oldum ve çevresinde benden başka biri olduğu zaman kötü hissettim. Zamanla bu kıskançlığın ona olan ilgimden kaynaklandığını fark ettim. İkimizin ailesi de evliliklerini aşkla yapmışlar. Hatta babaanne görünümlü anneannem bile her zaman onların arasındaki aşka hayran olduğunu söylerdi.

Belki de büyüdüğüm ortamdan dolayı olabilir ama her zaman onlar gibi olmak istedim. Luhan'a aşık olduğumdan beri de onların yaşadığı gibi mutlu bir hayat yaşamak ve ilerde bir çocuk evlat edinmek istiyorum. Gerçek çocukları olmasam da bu güne kadar bana sonsuz sevgi verdiler. Ben de bunu yapmak çok istiyorum.

Luhan'la yaşamaya başlayalı neredeyse 3 ay olmuştu. Bir gece fırtına vardı ve Luhan çok korktuğu için yanıma geldi. O zamandan beri de birlikte uyuyoruz.

Bunun sebebi bile babamdır aslında. Bana sürekli yaşadıklarını anlatırdı. Bir gün de babaannem onlara geldiğinde birlikte uyuduklarını söylemişti. Hatta 'Keşke ondan sonra Baekhyun'u yatağına göndermeseydim. Çok pişman oldum.' demişti. Önümde bir örnek varken aynı salaklığı yapamazdım. Bu nedenle sonraki geceler de bana sarılıp uyumasını istemiştim.

Sevgilim gerçekten dünyaya inmiş bir melek gibi. Ama o kadar kıskanç ki bazen beni elimdeki kumandadan bile kıskanıyor. Babamların yaşadığı yere çok yakın olmadığımız için bizi Onew amcaya emanet etti. Onu çocuk olmadığımıza inandırmaya çalışsam da Onew amcayı sevdiğimden konuyu uzatmadım. Babamlar tanışmadan önce bile var olan bir kafesi var. Yıllardır orayı işletiyor. Hatta eşi Jonghyun amca da bizim evin eski sahibiymiş. Bazen babama hayatlarının çok saçma tesadüflerden oluştuğunu söyleyip dalga geçiyorum.

Bir akşam Luhan'la birlikte bir şeyler yemek için Onew amcanın kafesine gittik. Biraz sohbet ettik ve  Onew amca bize babalarımızın onlarla dalga geçebileceğimiz bir sürü anısını anlattı. Elimize verdiği kozlar için teşekkür edip önümüzdekileri yemeye koyulduk.

Tam yiyeceklerimizi bitirmiştik ki Luhan'ın telefonu çaldı. Kıskanç sevgili alarmım devreye girdi. Hemen elinden alıp cevapladım.

Telefondaki ses "Ben kiralık ev için aramıştım. Doğru numara mı acaba?" diye sordu. Tabi ki hemen bizi evin orada beklemelerini söyledim. Luhan'la el ele eve döndük. Kapıda iki tane adam vardı.

"Merhaba ben Jong In, bu da Kyung Soo. Biz öğrenciyiz ve birlikte kalacak ev arıyoruz. Daha ilk yılımız ve en azından okul bitene kadar ayrılmayacağımız bir yer bulmalıyız." diyerek kapıdaki esmer çocuk aceleyle açıklamasını yaptı. Onları evimize davet edip uzun uzun konuştuk. Evi tutmaya karar verdiler. Sonra da bir hafta içinde de taşınacaklarını söylediler.

Evrak işlerini hızlıca hallettik. Onlar da evin diğer işlerini hallederek taşındılar. Eşyaların geldiği gün biz de yardım ettik. Aklıma bize sürekli anlatılan babamların Luhan'ın ailesine yardım ettikleri gün geldi. Yixing amca ve babam bize bunun şakasını bile yapmıştı. Onlarınki gibi saçma tesadüflerle dolu bir hayat istemiyordum aslında. Ama yeni gelenlerle arkadaş olursak gerçekten güzel olabilirdi.

Busan'dan geldiklerini öğrenince Luhan'la birbirimize bakıp güldük. Onun ailesi de Çin'den ilk geldiklerinde Busan'da yaşıyorlarmış. Daha sonra buraya taşınmışlar. Tabi onlara da anlattık. Bizi el ele ve rahat görünce sevgili olduklarını itiraf ettiler.

Biri kısa boylu ve iri gözlüydü, diğeri ise uzun boylu ve esmer tenliydi. İkisinin de iyi göründüğünü görmek Luhan için oluşturduğum savunma kalkanımın dışına zarar veriyordu. Epey kıskanıp, kıskançlıktan deliye döneceğim gibi görünüyordu.

Bir akşam onları bize çağırdık. Luhan'la birlikte bir şeyler hazırladık. Yanlarına da Onew amcanın kafesinden bir şeyler sipariş ettik. Hep birlikte oturup sohbet ettik. Bizimle aynı bölümü okuyorlarmış. Aileleri ilişkilerini biliyormuş ve mezun olduktan sonra evleneceklermiş. Bunları konuşurken Luhan'a baktım. Ben de evlenmek istiyordum ama ona nasıl söyleyeceğimi bilemiyordum.

O akşam onlarla uzun uzun sohbet ettik. Kyung Soo da Jong In de çok iyi birer arkadaş olabilir.

Bir ay boyunca sürekli birbirimizin evine gittik. Bir akşam yine onlar bizdeydi. Evlerine döndüklerinde kendimi koltuğa attım. O kadar fazla konuştuk ki saatin kaç olduğunu bile unutmuşuz. Daha doğrusu ben ailelerimizin geleceğini sevgilime söylemeyi unutmuştum. Eskiden Chanyeol babam da bunu çok yaparmış.

Bizi sürekli utandıran ve dalga geçen dört adam içeri girip koltuklara yerleşti. Onları gördüğüm ilk andan beri el elelerdi ve hala bunu yapıyor olmaları kalbime iyi geliyordu.

Onlara kiracılarımızı yani yan eve taşınan komşularımızı anlattık. Hepsi birden aynı şeyi düşünmüştü ve bize bir yığın şey sıralamışlardı. Onların dostluğu gibi bir dostluk kurmamızı dilemişlerdi içtenlikle.

Bir ara Chanyeol babama evde süslü babama söylemesi için gizlice evlilik planımdan bahsettim. Henüz güzel bir teklif yapmamıştım, bu nedenle orta yerde söyleyemezdim. Ama beni destekleyeceğini ve mezun olduktan sonra evlenmemizi uygun bulduğunu söyledi. Çok mutlu olmuştum. Onları da Yixing ve Yi Fan amcayı da çok seviyordum.

Bana daha önce yaptığı evlenme teklifinden bahsetmişti. Hatta epey detaylarıyla anlatmıştı. Bana her zaman anılarımı korumam için bir fotoğraf makinesi almamı ve dolması durumunda kullanmam için bir kaç boş hafıza kartı yedekte tutmamı söyler. O da böyle yapıyormuş. Her zaman dolu olanları bile yanında taşırmış. Çin'e gittiklerinde de yanındaki yüzlerce fotoğrafı çıkarttırarak sürpriz yapmış. Ben bunu öğrendiğimden beri aldığım fotoğraf makinesiyle bir bahane bularak Luhan'la fotoğraf çekiliyordum. Sevgili olduktan sonra bahanelere ihtiyacım kalmadı tabi. Ben de babam gibi bir evlenme teklifi planlıyordum. Kullanılmış olabilir ama özelliğini yitirmediği kesin.

Ailem gerçekten çok özel insanlardan oluşuyor. Hem birbirlerine hem de bize sevgiyle bakıyorlardı. Biz de hem onlara hem birbirimize büyük bir aşkla bakıyorduk. Onlar bizi seçtiği için mutluyduk. Çünkü biz de onlar sayesinde birbirimizi seçmiştik ve sevmiştik. Ailem oldukları için ve böyle bir  aşk yaşamama sebep oldukları için onları çok seviyorum.

Kimse kızmasın ama sanırım en çok yanımda uyuyan gelecekteki eşim olan, meleğimi seviyorum. 

Bu fice de veda ediyoruz.. Sanırım çok da sevilmedi :( Ama sayılı kişinin de olsa severek okuduğunu gördüğüm için mutluyum. Okuyan ve oylarını esirgemeyen herkese teşekkür ederim <3

Genel değerlendirmeli bir yorum yaparsanız süper olur <3

Diğer ficlerime de göz atarsanız çooook sevinirim <3