Housemate ✓

14. Bölüm

Baekhyun'la uyanmak çok güzeldi. Ama sanırım bundan sonra ayrı uyusak daha iyi olacaktı. Çünkü beni zorluyordu.

Baekhyun annesi gittikten sonra bana onunla konuştuğu bir şeyi anlatmıştı. Annesine o serserinin rahatsız ettiğinden bahsetmiş. Artık mutlu olduğunu ve onun bizi ayırmasından korktuğunu söylemiş. Her ne kadar bu asla olmayacak olsa da sevgilimin huzursuzluğu beni üzüyordu. Annesi bu konunun icabına bakacağını söylediğinde biraz daha rahatlamış.

Okul ev ve iş arasında mekik dokuduğumuz sıradan ama mutluluk dolu günler yaşıyorduk.

Bir gün kapı çaldı. Elinde çantası olan takım elbiseli iki adam beni aradıklarını söylediler. Bir an paniğe kapıldım. Kendi halinde yaşayan birini neden arasınlar ki. Çok da tekin durmuyorlardı.

İçeri aldığımda amcamın öldüğünü ve bana bir miktar para kaldığını söylediler. Benden başka yasal varisi yokmuş. Adamlar nasıl olduysa bir şekilde beni bulmuşlar. Mirası almamla ilgili durmadan bilgi veriyorlardı. Avukatları mafyaya benzettiğim için içimden kahkaha atıyordum.

Ölen amcamın parası yerine yaşarken yanımda olmasını tercih ederdim sanırım. Öldükten sonra bıraktığı kağıt parçasının benim için bir değeri yoktu. Daha önce bu amcam neredeydi ki şimdi parası geliyordu. Ama Baekhyun'a iyi bakmak istiyordum. Daha önemlisi ailesine ona bakabildiğimi göstermek istiyordum. Eğer şuan yalnız yaşıyor olsaydım, Daha doğrusu bir sevgilim olmasaydı bu parayı asla kabul etmezdim. Ona tutumlu olmayı öğretmiştim evet ama biraz daha rahat bir hayatı olsun istiyordum.

İmzaların ve evrakların havada uçuştuğu günler geçirdim. Sonunda ise mirasımı alıp bankaya yatırmıştım. Amcamdan bir araba ve bir ev de kalmıştı. Yaşamamız için çok uzak ve lüks bir yerdeydi. Nasıl böyle biri olduğumu ben de bilmiyordum. Paradan nefret ederdim. Ayrıca yaşayabileceğimden fazlasından uzak dururdum. Evin satılması için emlakçıya verdim. Çok kısa bir sürede satıldı. Oradan da gelen epey yüksek miktarda parayı bankaya yatırdım.

Baekhyun benim parayı kabul etmeyeceğimi düşündüğünü söyledi.

"Chanyeol ben aslında geri çevirirsin sanıyordum. Ne oldu da kabul etmeye karar verdin. Senin gibi birinin parayla işi olmaz biliyorum." dedi.

"Ben tek değilim artık süslü. Sen de varsın ve birlikte daha iyi yaşamak istiyorum. Sana eski hayatının en azından yarısını sağlayabilirsem daha mutlu olacağım." dedim.

Gözlerime çok derin baktı.

"Ben sadece seninle mutluyum virüs biliyorsun. Sen benim mutluluk virüsümsün. Benim paraya ve eski hayatıma ihtiyacım yok. Sadece sana ihtiyacım var."

Onun her kelimesinde ona tekrar aşık oluyordum. Onu iyi ki sevmişim dedirtecek yüzlerce sebebim vardı.

O gün oturma odasında kucağımda uyuyakalmıştı. Hemen kalkıp sıkıca kucakladım ve odasına götürdüm. Onu seyretmek için yere oturup başımı yastığına doğru koydum. Sabah gözümü açtığımda yamulmuş bir şekilde hala orada duruyordum. Tabi Baekhyun uyanmış bana bakıyordu.

"Neden burada uyudun. Bir yerin ağrımadı mı?" diye sordu. Tabi ben cevabı düşünmek yerine bana uykulu gözlerle bakan sarışın süslü sevgilimi izliyordum. O kadar tatlı görünüyordu ki.

"Uzaylılar gibi görünüyorsun bebeğim." dedim.

"Uzaylıları lütfen dalga konusu yapma. Ben onların varlığına inanıyorum. Üstelik onlarla böyle dalga geçtiğin için seni gelip götürebilirler. Aman tanrım koca dünyada yalnız ne yaparım ben." dedi ve ellerini yüzüne kapadı. Gerçekten yanaklarını ısırmak istiyordum.

"Ben de inanıyorum süslü. İkimiz fazla aynıyız biliyorsun. Bu arada burada uyumadım aslında sadece seni izliyordum. Bana o kadar huzur veriyorsun ki uyuyup kalmışım." dedim.

Hala ne desem kızarıyordu. Ama bu utangaç halini çok seviyordum.

Oradan kalkıp onu da yataktan indirdim.

"Hadi sen hazırlan ben de o arada kahvaltıyı hazırlamaya gidiyorum. Bugün biraz izimiz var. Onew abiden izin aldım işe de gitmeyeceğiz." dedim

"Nereye gideceğiz Chanyeol. Ben bugün çok gezmek istemiyorum. Sarılıp televizyon seyretsek olmaz mıııı?" diye şirinlik yaparak seslendi arkamdan. Ona sarılıp televizyon başında oturma fikrine dayanamayacağımı biliyordu. Ama direnmeliydim çünkü bugün önemli bir işimiz vardı.

"Gezmeyeceğiz bebeğim. Tamam biraz dolaşacağız ama halletmemiz gereken bir iş var. Bu nedenle hemen halledip eve dönersek o dediğini yapabiliriz." dedim

Ona dokunurken hala tedirgindim ama bugün bunu atmam gerekiyordu üzerimden. Elini tuttum ve bekledim. O da elimi sıkınca bir sakıncası olmadığını görüp rahatladım. Nereye götürdüğümü merak ediyordu ama sanırım asla beklemediği bir şey yaptım.

Emlakçının önünde dururken "Neden buradayız? Amcanın bir evi daha mı var? Onu da mı satacaksın?" diye sordu.

"Hayır hayatım bir ev alacağız. Şu uyuz ev sahibimize daha fazla kira ödemek istemiyorum." dedim.

"İkimiz için mi?" dedi sanki başkasıyla birlikte yaşayabilirmişim gibi.

Birkaç emlakçı gezdik ama evlerin hiç birini beğenmedi. Seçimi ona bırakmıştım. Çünkü içinde mutlu yaşayacağı bir evimiz olsun istiyordum. Ama o kadar çok gezmiştik ki, gerçekten bayılmak üzereydim. Bir yere oturup birer kahve aldık.

"Hayatım neden hiç birini beğenmiyorsun. Bugün bulamazsak yarın da gezeceğiz biliyorsun değil mi?" diye sordum

"Aslında ben istemiyorum Chanyeol. Orada yaşamaya devam edemez miyiz? Paran olduğu halde çalışmayı bile bırakmıyorsun. Bu yüzden kirayı ödeyebiliriz. Ailem de para gönderiyor. Orada çok mutluyum. Seninle tanıştığım yer orası. Üstelik biz orada çok mutlu günler geçirdik. Ben oradan taşınmak istemiyorum. Hem çok istiyorsan sen git." dedi. Gidemeyeceğimi zaten biliyordu.

Demek ki tüm gün sadece istemediği için perişan olmuştuk. O fazla tatlıydı ve bu kalbime hiç iyi gelmiyordu.

Dediği gibi işi bırakmıyordum. Paramı faize yatırsam her ay gayet güzel geçinebilirdim aslında. Ama ben böyle biri değildim. O parayı Baekhyun için kabul etmiştim. Bu nedenle hayatımı değiştirmek gibi bir niyetim yoktu.

Baekhyun istediği için o evde yaşamaya devam edecektik. Aslında ben de istemiyordum oradan ayrılmak ama bizim için bir şeyler yapmak istiyordum.

"Peki o zaman eve dönebiliriz. Taşınmıyoruz." dedim. Gözlerime sevgiyle baktı.

Eğer o mutlu olacaksa sanırım sokakta bile yaşayabilirdim.