Housemate ✓

12. Bölüm

Baekhyun'la bir haftadır sevgiliydik. Ona istediğim gibi sarılıyordum ama üzerine gitmek istemediğim için öpmüyordum. Normal arkadaş gibiydik. Belki birazcık daha yakındık. İş yerinde Onew abi ben demiştim bakışları atıp tüm gün bizimle dalga geçiyordu.

Gerçekten çok mutluydum. Elini tutmama da izin veriyordu. Ama hep belli bir mesafede duruyordum.

Aslında bunların sebebi için en başa dönmeliyim. Ona bir akşam film izlerken sarılıp yanağından öptüm. Sonra elini tuttuğumda irkildi. Sanırım ona dokunmaya çalıştığımı düşündü. Başına kötü bir şey gelmemiş de olsa o gün yaşadığı şey gerçekten bir travmaya yol açmıştı. İçten içe bunu aklından atamıyordu. Ona anlayış gösteriyordum. Beni seviyor olması benim için yeterliydi.

Onunla her günüm güzel geçiyordu.

Bir sabah uyandım ve kahvaltı hazırlamaya başladım. Tam o anda çığlıklar içerisinde sevgilimin sesini duydum.

"Chanyeoooooooolll, kırmızı alaaarmmm." diye koşturuyordu sehpanın etrafında.

"Sakin ol süslü gel buraya." dedim ve sarıldım.

"Annem aradı virüs. Bu kesinlikle kırmızı alarm. Annem geliyormuş! Kesinlikle aramızda bir şeyler olduğunu düşünecek. Kesinlikleee!" dedi.

Tek kaşımı kaldırıp yüzüne baktım.

"Aramızda bir şeyler var zaten hayatım. Biz sevgiliyiz. Başını bir yere mi vurdun sen yoksa?" dedim. Saçlarını karıştırıp inceledim.

"Öyle değil Park Chanyeol. Biz aynı evde yaşıyoruz. Sevgili olduğumuzu öğrenirse yanlış şeyler düşünebilir." dedi.

"Ondan sevgili olduğumuzu saklamak mı istiyorsun?" diye sordum. Sanırım biraz bozulmuştum.

"Off bilmiyorum. Tabi ki hayır ama ne yapacağımı da bilmiyorum." dedi.

Ben annesine kendimi sevdirebilir aynı zamanda sevgimizin temiz olduğuna inandırabilirdim. Yalan da değildi zaten. Bizim sevgimiz gerçekten temizdi. Ben Baekhyun'u gerçekten çok seviyordum.

"Ailenin anlayışlı olduğunu ve seni böyle kabullendiklerini söylememiş miydin. Sadece bana ve zamana bırakamaz mısın? Onun karşısına el ele çıkmalıyız. En azından karşısına çıktıktan sonra el ele tutuşmalıyız. Bunun gibi bir şey işte.. Kısaca diyorum ki sevgili olduğumuzu bilmeli. Seni öylesine birine değil seni çok seven birine emanet ederek dönmeli. İçi de rahat edecektir" dedim.

Baekhyun'u sakinleştirmeye çalışsam da ben panik halindeydim. Oğullarının doğum gününü bile bilmeyecek kadar ilgisiz ama erkeklerden hoşlanmasına rağmen bunu hemen kabul edecek kadar sevgi dolular. Oğullarına zarar vermek isteyenlere karşı koruyorlar ama kendileri başka şehre kaçmasına sebep oluyorlar. Aileyi tam olarak çözemesem de baş edebileceğimi düşünüyordum.

Kahvaltıdan hemen sonra alışverişe gitmiştik. Baekhyun her ne kadar oyalanmak için her reyonda hayranlıkla bir şeyleri izlese de ben onu çekiştirerek bu zorlu dakikaları aşmıştım. Eve geldiğimizde sevgilimi kucağında dondurma kasesiyle televizyonun önünde bırakıp mutfağa girdim.

Yapabildiğim bir sürü çeşitte yemek yaptım. Ne sever bilmiyordum. İşin tuhaf tarafı Baekhyun da bilmiyordu. Kendi annemi düşünerek onun en sevdiği yemeklerden yapmıştım. Bu konuda asla trajedi yapan bir insan olmadım. Baekhyun'a anlatırken ağlamış olabilirim ama zamanla gerçekten bu konuyu aştım.

Tüm  yemekleri hazırladıktan sonra Baekhyun'un kucağına yattım ve televizyon izledim. Bir kaç saat sonra kapı çaldı. Geleceğini bilsek de hazırlıksız yakalandığımız için panik olmuştuk.

Baekhyun hemen kapıya koştu. Annesi onu kucaklamıştı. Bu sevgi dolu bir kucaklaşmaydı ama az da olsa mesafe vardı sanki. Biz annemle uzun süren sarılmalar öpmeler ve bir türlü bırakamamalar yüzünden kapı önünde kalırdık resmen. İlk geldiğinde sadece Baekhyun'a odaklıydı. Evi gezdi ve onun burada hala yaşıyor olmasını şaşkın bakışlarla izledi.

Baekhyun annesine "Anne bu ev arkadaşım Chanyeol. Benimle ilgilenmeyi bırak ve onunla tanış." dedi.

Selamlaştık ve öylesine kısa bir konuşma geçti aramızda. Baekhyun "Chanyeol çok güzel yemek yapıyor. Denemek ister misin?" diye sordu. Annesi kabul ettiğinde birlikte yemeğe oturduk.

Evinde onlarca hizmetçisi olan ve masadakilerin çok daha iyilerini yiyen kadın yemeklerimi bayılarak yemişti.

"Sanki biliyormuş gibi en sevdiğim yemekleri yapmışsın Chanyeol. Hepsi harikaydı ellerine sağlık ve çok teşekkür ederim." dedi kibar bir şekilde.

Yemekten sonra ben bana yardım etmek isteyen sevgilimi annesi varken mutfak katliamı yaşamayalım diye içeri postaladım. Ortalığı hızlıca toplayarak yanlarına gittim.

Koltuğa oturduğum an annesi sordu.

"Ne zamandır berabersiniz?"

İkimiz de şok olmuş birbirimize bakıyorduk Baekhyun geçiştirmek için

"Buraya geldiğimden beri anne. Biliyorsun işte. Geldiğim akşam buraya taşındım o zamandan beri beraberiz. Beraber yaşıyoruz yani." dedi altını çize çize. Ama annesi o anlamda sormamıştı.

"Beni kandıramayacağınızı biliyor olmalısınız. Üstelik birbirinizin gözlerinin içine bakarken bazen varlığımı unutuyorsunuz. Aranızda bir şeyler olduğunu anlamamak için salak olmam lazım. Aşkın ne demek olduğunu biliyorum. Sizi anlayabilirim. Benden neden saklıyorsunuz bebeğim?" dedi oğluna.

Açıkçası bu kadar sakin ve iyi bir tepki beklemiyordum. Annesi gerçekten anlayışlıydı. Üstelik fazlasıyla da zekiydi. Onun karşısında sevgilime sahip çıkmalıydım. Saklamaya çalışmasak da öyle anlaşılmıştı. Sadece itiraf etmek için doğru anı yakalamaya çalışıyorduk. Yerimden kalkıp Baekhyun'un yanına oturdum. O da bana şaşkınca bakıyordu. Elini tuttum ve annesine döndüm.

"Onu seviyorum. Onu gerçekten çok seviyorum. Söyleyemediğimiz için üzgünüz. Bize izin verin. Ondan asla ayrılamam." dedim.

Nedense aklıma 'oğlumdan ayrılmak için kaç para istiyorsun?' diye soran kötü zengin anneler gelmişti. Baekhyun bana "Annem ayrılın demiyor ki sakin ol hayatım." dedi. Annesi ufak bir kahkaha attı

"Sizi tabi ki desteliyorum Chanyeol. Oğlumu sevdiğini bakışlarından anladım. Ayrılın diyeceğimi mi sandın? Aman tanrım çok tatlısın. Oğlumun bizi terk edip buraya kaçtığına neredeyse sevineceğim. Sanırım bir gece burada kalmalı ve seni daha iyi tanımalıyım. Sizi birlikte görmeyi sevdim." dedi.

Annesi burada kalacaktı ve ben sevgilime sarılmayı özleyecektim. Ne olursa olsun buna katlanabilirdim. Çünkü en korktuğum şeyi aşmıştım. Sevgilimin annesi ona olan sevgimi görmüştü.