Mahperi

4.bölüm - Evlilik

Bugün biraz daha erken uyanmıştım. Babamı işe giderken pek göremiyordum. Çok erken gittiği için genellikle ben o saatte uyuyordum. Ama bugün erken kalkmıştım. Banyoda elimi yüzümü yıkayıp odama dönmüştüm. Siyah etek, beyaz ama üzerinde ince siyah çizgileri olan kazak giymiştim. Simsiyah olan ve omzumdan biraz aşağıya doğru uzanan saçlarımı taramıştım. Saçımı topuz yapıp, siyah şalımı yapmış, ardından siyah çantamı almıştım. Aynada kendime baktığım da gri renginde olan kaşlarım, kaydırak burnum ve biraz küçük olan dudaklarımın yüzüme nasıl yakıştığına yine şahit oldum. Gözlerim ve kirpiklerim ise yüzümün en güzel bölgesiydi. Kahverengi gözlerimi ve rimel bile sürmeden uzun olan kirpiklerimi çok seviyordum.

Esmer birisi değildim ama sarışın da değildim. Tenimin rengini ben bile çözemiyordum. Sarı değildi, beyaz değildi, esmer değildi. Sarı ve biraz kahverengi karışımı bir ten rengim vardı.

Aslında kahverengi olan uzun hırkamı giymek istiyordum ama annem onu yıkamıştı. Bu yüzden siyah beyaz kombini yapmıştım. Kahverengi hırkaya Azer Bey sayesinde takmıştım. Son zamanlar onu görmek beni iyi hissettiriyordu. Bana karşı olan fazla bir davranışı olmamıştı aslında ama kendimi onun tarafından özel hissetmiştim. Sanırım Azer Bey'den hoşlanmaya başlamıştım ama o beni sevmiyordu bile. Sadece kadınlara olan saygısından beni koruyordu. Bana özel olan bir durum yoktu ama elimde değildi. Sevmeye başlamıştım Azer Bey'i.

"Babacığım." diyerek mutfakta çay içen babamın yanına gelmiştim. Ev ahalisi bu saatte uyuduğu için babam kendisi kahvaltısını hazırlıyor, yemeğini yiyor ve işe gidiyordu.

"Afiyet olsun." dedim ve yanağından öptüm. Çayının bittiğini gördüğüm an ince bel bardağını alıp çay doldurdum.

"İşin nasıl gidiyor, kızım?"

"İyi gidiyor, baba. Çok şükür. Bir kaç güne maaşımı alacağım." diyerek çayını da masaya koymuştum. Sonra ise kendime kahvaltı hazırlamaya başladım.

"Bir şey alacak mısın kendine? Sonbahar oldu artık. Sonbahar olunca yeni kıyafet alacağım demiştin."

"Evet, inşAllah alacağım, baba. Sadece birlikte gideriz olur mu? Senin kıyafet tarzın benden iyi." dediğimde gülümsedi babam. O kadar çalışıyor ve yoruluyordu ki bizim için, onu böyle gülümserken gördüğüm de iyi hissediyordum. Bazen gerçekten babama karşı daha iyi evlat olmak için o kadar dua ediyorum ki, inşAllah benden razıdır.

"Gideriz, gideriz. Haftasonu gideriz. İstediğin şeyleri alırsın, bende eve bir kaç şey alacağım." dediğinde kahvaltımı hazırlamış, babamın karşısındaki sandalyeye oturmuştum.