အခန်း၅။ ဆရာမ ခင်ဗျ! ကျွန်တော်က ၈နှစ်အရွယ် ကလေးလေးတစ်ယောက်ပဲရှိသေးတာပါ
မနက်၈နာရီ..
နေရောင်ခြည်မူလတန်းကျောင်းဝင်ပေါက်၌ ကျောင်းလာပို့သည့် မိဘများရောက်နေကြပြီဖြစ်သည်။
“ဆရာမလီ မင်္ဂလာပါ”
ပိန်ပါးပါးကောင်လေးတစ်ယောက်မှ ဆရာဖြစ်သူအား နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
“ဟယ်လို စန်းကျန်း”
ဆရာမလီမှ ပြုံးလျက် တုံ့ပြန်ပြောလိုက်၏။
သူမသည် လွန်ခဲ့သည့် လဝက်ခန့်ကမှ ပညာရေးတက္ကသိုလ်မှ ဘွဲ့ရခဲ့၍ သင်ကြာရေးလက်မှတ် ရရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူမသည် ဤကျောင်းတွင် လုပ်သက်အနုဆုံး ဆရာများထဲမှ တစ်ယောက်ဖြစ်၏။
“အင်း… မနက်စာ မစားတော့ပါဘူးလေ”
ဆရာမလီ တစ်ယောက်တည်း ရေရွတ်လိုက်၏။
မူလတန်းဆရာမ ဖြစ်လာခဲ့သည့်အချိန်မှစ၍ သူ့တွင် လူများစွာနှင့် ဆက်ဆံပြောဆိုရလေသည်။ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များ၊ ကလေးများ၊ မိဘများနှင့်…
ထို့အပြင် ဆရာမလီမှာ ၂၃နှစ်အရွယ် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူမ၏ ပုံစံကို တန်ဖိုးထား၍ လူတိုင်းအပေါ်တွင် သူ၏ကောင်းမွန်သည့်ပုံရိပ်ကိုသာ ချန်ထားရစ်ချင်သည်။
ထို့ကြောင့် ဝိတ်ချရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့၏။
“မနက်စာအဖြစ် ပန်းသီးတစ်လုံး၊ နေ့လည်စာအတွက် အရွက်သုပ်၊ ကြက်ရင်ပုံ၊ ညစာကိုတော့ ဒိန်ချဉ်တစ်ဘူးနှင့် ခရမ်းချဉ်သီးတစ်လုံးသာ”
ထိုဝိတ်ချသည့်အစီအစဉ်ကို နှစ်ရက် တောင့်ခံထားခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။
သို့သော်ငြားလည်း သူမ ကျောင်းပေါက်ဝသို့ရောက်သည့်အခါတွင် မွှေးကြိုင်လှသည့် ရနံ့တစ်ခုမှာ ဆွဲဆောင်နေလေသည်။
“ဘာအနံ့လဲ”
ဆရာမလီလည်း အနည်းငယ် မှင်သက်သွားသည်။
ထို့နောက် ခြေထောက်များမှာ သူ့စကားကို နားမထောင်တော့ဘဲ မွှေးရနံ့လားရာဘက်သို့ ဦးတည်လျှောက်သွားတော့၏။
YOU ARE READING
နတ်ဘုရား စားဖိုမှုးလေး(ရှလဲ့)
Fantasyရှလဲ့သည် အပြိုင်စကြဝဠာတစ်ခုရှိ ချစ်စဖွယ်ကောင်းသော ရှစ်နှစ်သားလေး၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းသို့ ကူးပြောင်းသွားခဲ့သည်။ ဤနေရာတွင် စားကောင်းသောက်ဖွယ်များ မရှိချေ။ သူ့မိဘများကလည်း နိုင်ငံရပ်ခြားကို ထွက်သွားကြပြီး သူ့ကိုယ်တော့ ကိုယ့်ဘာသာ ရှာဖွေစားသောက်စေခဲ့သည်။ သ...
