At The Right Time (Lastimosa Series #1)

Kabanata 15

Kabanata 15

I Shouldn't

Kaya naman unti-unti akong tumingin sa gawi niya. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya.

Tama sila Yina? Ako ang nagugustuhan ni Theodore? Bakit ako? Ako pala iyong nagugustuhan niya.

Ako pala iyong tinutukoy niya.

"Ha?" Lutang na tanong ko sa kanya.

"Yes, you, Ikaw iyong nagugustuhan ko. Gusto kita, Arielle. Matagal na." Pag amin niya sa'kin.

Hindi ako makapaniwala sa narinig. Oo laging sinasabi ng mga kaibigan ko na gusto ako ng lalake. Ngunit kay Theodore ko mismo gusto malaman.

"Theo, I'm s..." he cut me off.

"I know, I know na wala akong pag asa una pa lang tinanggap ko na. I accept that you will not like me back. I know you're still waiting for him even if you don't say it." He said.

Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang luha. Ako pala ang dahilan kong bakit nalulungkot best friend ko, ako ang dahilan kung bakit siya nasasaktan.

"Huwag kang maguilty, Arielle. Tanggap ko." Yumuko siya.

Pinahid ko ang aking luha sa pisnge gamit ang aking likod na palad. "Hindi naman sa hinihintay ko siya. I'm sorry, I'm sorry kung hindi kita magawang magustuhan pabalik. Kaibigan at parang kapatid na turing ko sa'yo."

"Arielle, you're waiting for him. You're still thinking or hoping that there might be a right time for you two. You're thinking about it, Arielle." He said to me seriously.

I shook my head and didn't believe what he said. I no longer hope that Sarao and I are meant to be. Yes, I used to say that when he gets hurt, I'm here to catch him. I'm saying that maybe there is still a right time para saming dalawa.

Ngunit ngayon natatakot na ako umasa.

"I'm so, sorry. Sorry kung ang manhid ko. Sorry kung hindi ko napapansin na gusto mo ako. Sorry kung hindi ako naniwala sa mga sinasabi ng mga kaibigan ko. Sorry kung dahil sa'kin nasasaktan ka." Pinigilan ko tumulo ang aking luha.

Nasasaktan ako kasi nasasaktan bestfriend ko.

Ang bilis ko talaga umiyak.

"Patawad kung hindi kita magawang gustuhin pabalik. Hindi ko alam kung bakit ganito ako."

"Shh, calm down. I accept it, I said I accepted it first. I just want to confess to you because I'm having a hard time hiding my feelings for you. I like you but, not romantically. I just like you."

Napasinghap ako at tumalikod sa kanya. Hindi ko mapigilan iyong luha ko bigla na lang siyang bumagsak.

Takte ang bilis ko talaga umiyak.

Iniisip ko pinaasa ko siya sa pinapakita ko. Sweet ako sa kanya pero wala lang sa'kin iyon pero sa kanya parang big deal iyon.

"Sorry kung pinaasa kita."

Niyakap niya ako. "No, hindi mo ako pinaasa."

Pinunasan ko ulit luha ko at humiwalay sa pagkakayakap sa kanya.

Ngumiti ako ng matamis sa kanya. "You don't deserve me, Theo. You don't deserve someone like me. Maybe may nakalaan pa para sa'yo and it's not me. Maybe we just met as friends and more than friends. It's like siblings too. You' re my boy best friend Theo."

Tumango siya.

Nakikita ko sa mata niya ang lungkot ngunit tinanggap na lamang niya. "Can I ask you?"

"Sige."

"Do you still love that man?"

Alam ko kung sino tinutukoy niya. "Umaasa ka pa ba na may tamang panahon pa para sa inyo?"