At The Right Time (Lastimosa Series #1)

Wakas

It's my Alastair point of view!

Maybe it's wrong timing but maybe at the right time. We can't tell the time anymore, we don't know if it's real or not. But honestly believe in yourself if you know the one who will make you happy just go, it's not bad to assume and Arielle is right, love can wait it's better to focus on yourself first, fix yourself and be the best version of yourself. You keep getting hurt so, you should stop, it's time to put yourself first. It's better to choose your goal/career before love. it's just there, it doesn't disappear. Remember love can wait and you don't need to kneel down to beg for a man to love you back or stay with you. You are not a dog to chase someone.

Thank you because you have been my inspiration in writing. I hope you are still there and continue to support me.

Goodbye Arielle and Alastair.

-------

Wakas

Right Time

"May gusto sa'kin iyong grade ten na magandang babae at medyo chubby." Balita sa'kin ni Briant pinsan ko.

Napailing na lamang ako. "Oh tapos?"

"Tapos ayun palagi siyang napunta sa third floor. Hindi naman talaga si Ela pinupuntahan 'nun kun'di ako." Mayabang na sabi niya.

Kaya naman binatukan ko si Briant. Napahawak naman siya sa kaniyang batok. Sino ba iyong nagkakagusto sa lalakeng ito?

"Gago, ang assuming mo baka naman kaibigan ni Ela kaya napunta sa room niyo." Saad ko sa kanya.

"Pero maganda siya, Alas. Tapos ang amo ng mukha niya nakakabighani mata niya."

"Gusto mo din siya?"

"Ewan, siguro nagagandahan lang ako sa mata niya. Ang amo kasi, ang hinhin pa niya."

"Gusto mo siya, gago." Saad ko sa kanya. "Sino ba iyon?" Curious na tanong ko.

"Si, Arielle Dela Cruz kilala mo?"

"Malamang hindi." Sagot ko sa kan'ya.

Because of what Briant told me. I was suddenly curious about the girl. Minsan bukang-bibig ng pinsan ko iyong Arielle nag pagawa daw sa kanya ang babae. Nag padrawing at iyon iyong mukha nito.

Isang araw ginagamit ng grade eleven ang aming room upang mag bake sila. Iyong pinsan kong si Briant kanina pa hingi ng hingi sa grade eleven noong siopao. Napapailing na nga lamang ako sa pinsan ko. Biglang dumaan si Janessa kaya habol tingin ako dito. She still is. My feelings for her do not change. I still love her. I lost my gaze on Janessa when someone suddenly spoke from behind me.

"Kuya, padaan nga po." Mahinhin na sabi ng isang babae kaya napatingin ako dito.

When our eyes met, I didn't know why I felt this way. When I saw her gentle eyes I felt like I was going to fall. Makapal din ang kilay niya katulad sa'kin. Lalo na ang kaniyang pilik mata nababagay ito sa makapal niyang kilay. Mahaba ang kaniyang buhok at sakto lang sa kaniya ang kaniyang katawan. Mapupula ang kaniyang labi na nababagay sa matangos niyang ilong. Medyo maputi siya. Sa tuwing nangiti siya parang nakakaakit talaga lalo na't may dimple siya sa kaniyang kanang pisnge. Napatingin ako sa kaniyang dibdib dahil doon mabilis akong umiwas.

"Oh, okay." Natatanging saad ko at tumabi na.

Habol tingin ako sa kaniya hanggang sa nakapunta na siya sa tapat ng room namin kung saan doon nag b-bake ang mga grade eleven. May kasama siya kaibigan niya ata. Nanonood na siya para siyang batang nanghihingi ng pagkain tingin na tingin kasi siya sa mga nagluluto ng siopao.

Halos magulat ako ng may bumulong mula sa tenga ko.

"Ayan si Arielle, iyong nagkakagusto sa'kin. Ang ganda diba?" He asked me.