[√]Lady of the White Rose

41: Oath Of Loyalty

VESPER

When our eyes met, we're both surprised, like we've felt the same, exact thing. Nabitawan nito ang librong hawak habang hindi inaalis ang tingin sa akin. Pinakiusapan nitong umalis na muna sina Aidan at ang kasambahay niya, na iwan na muna kaming dalawa sa kwarto. Hindi naman nagtanong ang dalawa at tahimik na umalis ng silid.

Ilang sandali ang lumipas na walang nagsasalita sa aming dalawa, nakatingin lamang kami sa isa't-isa. Ibinuka ko ang mga labi ko ngunit wala ni isang salita ang lumabas. Ano itong nararamdaman ko? Naguguluhan ako.

"H-hi," bati nito sa nahihiyang boses.

I blink. "Hi,"

"U-upo ka muna," inalok nito ang upuan sa harap niya. Hindi na ako nagdalawang isip pa at agad ng tinanggap ang alok niya. Tumayo ito at nagtimpla ng tsaa para sa akin. Pinanood ko lamang ito.

Agad akong nagpasalamat sa kanya nang iabot nito sa akin isang tasa ng tsaa. Humigop ako at inilapag ito sa mesa. I feel nervous for some reason. How do you start a conversation again?

"Ahm, ano -"

"A-about -"

Nagkatinginan kaming dalawa nang magkasabay kaming nagsalita. Ilang sandali kaming nagkatinginan bago natawa.

"You go first," sambit ko dito.

"No, you're the guest. You should go first." Udyok nito. Tumanggo ako at tinanggap ang alok nitong mauna ng magsalita.

"I'm Vesper Frontera. I think we haven't met before, tho I've heard about you from a few people. How are you?"

"I'm Ashley De Blaine. It's true, we haven't met before, and I also heard a lot about you from different people. You're quite famous, everyone's know who you are."

The atmosphere around us started to loosen up at naging casual ang pag-uusap naming dalawa. Idagdag mo pa na ang gaan ng loob ko sa kanya, naging maayos ang daloy ng pag-uusap namin. Noong una, nagpakilala lamang kami sa isa't-isa, nagkamustahan, hanggang sa napunta sa ibang bagay ang usapan namin. We even talk about how famous I am within high society.

I suddenly got embarrassed when we talk about that.

We even joke around and tease each other. We were laughing and giggling like little girls that's been friends for a long time, got separated and now finally reunited.

"I heard my insensitive comment last time hurted you. I'm truly very sorry about that. I'm too immature and doesn't know better, I hope you'll forgive me." Tila kinakabahan kong sambit dito. Hindi ko kasi alam kung tatanggapin niya pa ba ang paghingi ko ng sorry kasi ang tagal na nun. Yumuko ako.

Nagulat ako nang hawaka nito ang kamay ko. Nang iangat ko ang tingin ko ay nakita ko itong nakangiti sa akin. "Matagal na kitang napatawad."

My heart melted. I'm too touch by what she said that I couldn't help myself but to jump towards her and hug her.

We talked for hours more, sa ganda ng usapan namin ay hindi na namin napansin ang oras. Gabi na pala, kung hindi pa kami tinawag nong kasambahay niya kanina ay hindi pa namin mamamalayan ang oras. Ashley offered that we can stay in her place as long as we wanted.