69: The Triad Of Oblivion

5 0 0
                                    

VESPER

At first I wanted to accept Mori's deal. To give up my life in exchange of my family, but looking ahead, it's not the best choice I can make. There are a lot of loopholes and considering his personality and image, he might not keep his words. He might even bring destruction to Lorence Kingdom.

Paano pa maipapakita ni Rence ang husay niya sa pamamahala kung sira na ito? Paano na lang ang kinabukasan ng dalawang bata kung wala na silang bayang mauuwian? At paano na lang ang mga alaala ko rito kasama ang pamilya ko? I can't possibly die.

Hindi rin ako siguro na kapag namatay ako ngayon ay may kabilang buhay na naghihintay, malay niyo, hindi ako maging isang magandang patatas.

I thought at first Mori believed my words that's why he handed my family's souls towards me. However, when the bottles that contain their souls touch my palm, Mori immediately grab my arm, pulled me towards him and struck a dagger to my abdomen...

Well, that will happen in a moments time. Right now, I was still just walking towards him. Kaya naman nang kukunin ko na ang mga kaluluwa nila ay mabilis akong lumikha ng golden dagger sa kabilang kamay ko.

When Mori grab me and pulled me towards him, he couldn't stab me. As my dagger was pointed at his neck.

"Damn your time magic," he growl, annoyed but his eyes speak otherwise. He looks like he's actually enjoying it.

"Curse your dark magic." I retorted as my eyes landed on his dark shadow beneath my feet. Gumalaw ang anino nito, kumaway-kaway pa ng sa akin bago pumulupot sa paa ko.

Ngunit hindi rin nagtagal ay nasunog ito nang balutin ng gintong ilaw ang paa at binti ko. Mabilis akong umatra bago bumwelo at muling umatake kay Mori. Ilang saglit kaming nagkipaglaban hanggang sa tuluyang nasira ang kweba kung nasaan kami. Lumikha ng malaking butas ang kisame at pumasok ang ilaw na nagmumula sa bilog na buwan.

Ngayong gabi, wala ni isang bituin na makikita sa langit. Tanging ang nag-iisa, bilog na bilog at maliwanag na buwan. Medyo makulimlim ang langit. Paminsan-minsa'y tinatakpan nito ang buwan.

Umabot hanggang sa himpapawid ang paglalaban namin. Kahit na mas halatang mas malakas ito sa akin ay hindi ako nagpahuli sa kanya. Sinubukan kong bawiin sa pagtingin sa hinaharap ang kahinaan kong pisikal, upang iwasan at sanggain ang mga atake niya. Samantalang ginagamitan ko naman ito ng ibat-ibang teknik upang atakehin.

Ngunit kahit na gawin ko man ang aking buong lakas ay hindi naging sapat iyon. Napasinghap ako ng mahuli ng anino niya ang braso ko. Sobrang bilis ng kilos niya, na kahit nakita ko man ito sa hinaharap ay hindi ko pa rin naiwan ito.

Isang matalim na bagay ang tumarak sa aking tyan kasabay ng pagtapon nito sa katawan ko pababa sa lupa. I fell from the sky rapidly like a comet. The pain envelope my whole system that my vision blacked out for a moment when my body hit the ground. It made a huge hole, with golden lights scattered around me like lightning.

My lips gaped open as I tried to catch my breath. I feel a pang of pain in my stomach as blood gushing out from my wound. My trembling hand reach for it and tried to stop the bleeding but Mori arrived a few feet from me.

He landed on his feet perfectly. He looked down on me with mixed emotions on his eyes. Thrilled. Lascivious. Mischievous. Sly. Malicious.

[√]Lady of the White RoseWhere stories live. Discover now