Kurtar Beni, Lütfen (JeongBin)

27=kahve ve pamuk şeker=final

1 yıl 5 ay sonra...

bu sefer benden

Geçen koskoca bir yıl ve beş ay sonucu sonbahar tekrar gelmişti ve gardenyalar çiçek açmıştı. Bizim sekiz çiçeğimiz ise birbirine daha çok bağlanmıştı ve arkadaşlıkları dostluğa evrilmişti. Evi bu süreç içerisinde iyice düzenlemişler ve her çifte bir oda düşecek şekilde odaları paylaşmışlardı. Chan ve Seungmin'le karşılaştıkları saçma an, onlar için bir nevi dönüm noktası olmuştu. Ah, orası yarım kalmasın, devamında ne olduğunu da anlatayım.

Akünün bitmesiyle herkes ağlayacak kıvama gelirken imdatlarına Seungmin'in zekası ve Chan'ın arabası yetişmişti. Böylece onların da arabaya sahip olduğunu öğrenmişler ve akü takviyesi yaparak Minho'nun arabasını tekrar çalıştırabilmişlerdi. Bu olayın ardından çocuklar eve dönmeleri gerektiğini fark etmişlerdi ve bu sefer iki araca dörder kişi olarak binmişlerdi. Önceki yolculuğun aksine rahat bir yolculukla evlerine dağılmışlardı ve ertesi günü buluşmak için çoktan sözleşmişlerdi.

Bu süreç içinde gerçekleşen, verebileceğim en üzücü haber ise Hyunjin, her ne kadar tüm yüreğiyle bu yola baş koymuş olsa da çabalasa da emekleri boşa gitmiş ve Jisung'dan babasının numarasını alamamıştı ama bunun için de bir plan yapmayı unutmamıştı. Minho, Jisung'un babasıyla tanıştığı gibi evlerini basabilir ve taksiciyle tekrar konuşabilirdi. Şöyle bir şey vardı ki aslında Minho, Jisung'un babasıyla çoktan tanışmıştı ama Hyunjin'in kayınpederi adayına bu kadar yakın olmasının tehlikeli olduğunu düşünerek Hyunjin'i fritözle tehdit etmişti. Kaç derece ve kaç dakika olduğu aklınıza şöyle bir gelip geçmiştir eminim ki.

Bu olaylardan sonrası ise hiçbirinin anlamadığı şekilde çok hızlı gelişmişti. Changbin için bu zaman dilimi içerisinde gerçekleşen en güzel olaylardan biri geçen sonbaharda gardenyanın çiçek açmasıydı. Çiçek açması için her gün saksının başında dikilse de iyice meraklansa da çiçek açana kadar beklemişti. Çiçeğin açtığını fark ettiği gün, Jeongin'e gardenyanın anlamını söylemesi için darlamaya giderken zaten Jeongin'in de söylemek için kendini aradığını fark etmişti.

"Gardenya," demişti Jeongin. "Çiçeklerinin çok hassas olmasından dolayı 'Beni unutma.' ve 'Gerçek aşkımsın.' gibi anlamlar taşır. Ayrıca gizli ve gerçek aşkın sembolü olan bir çiçektir Changbin ve..."

"Ve bizim sonumuz kesinlikle bir gardenya ile bitmeli Jeongin, gerçek aşkımsın."

"Tıpkı öncesinde dediğim gibi Changbin, gerçek aşkımsın."

"O zamanlar sordum kalbime iç geçirdi şöyle bir. Sonunda dedi, 'Ondan başkasına yok yerim.' Gülümsedim ki hâlâ gülüyorum. Demek ki benden çok kalbim seni seviyormuş. Kırılmasın diye öyle olduğunu düşünerek dedim ki kalbime, 'O da bir tek seni seviyordur.' Bugün kalbim de ben de cevabımızı aldık tilkim."

Böylece Changbin, Jeongin'in kendisini sevdiğine dair tutanacak bir dal ararken ellerine nacizane bembeyaz bir çiçek düşmüştü. Gardenya, beyaz çiçek açtığı için meleklere de benzetilir. Gerçek aşkları ve zamanında Jeongin ve Changbin'in birbirlerinden gizli tutmaya çalıştıkları aşkını tek kelimeyle ifade etmek için gardenya yeterliydi. Bu yüzdendir ki Jeongin, evin uygun bir köşesine her çiçek açtığı mevsimde bembeyaz çiçekler açması için gardenyanın saksısına güzel bir yer ayırmıştı. Changbin de Jeongin de hem aşkları hem de çiçekleri solmasın diye birbirlerine baktıkları gibi ilgileniyorlardı o çiçeklerle.

Şimdiyse Jeongin, sıkıldığı için bazı biriktirdiği eşyaları kurcalıyordu. Bulduğu kâğıt parçasının ne olduğunu anlamak adına okumaya başlamış ve her satırında daha da geçmişe dönerken bu sefer Keeho'nun güçlerine gerek kalmamıştı. Elinde tuttuğu kâğıttaki her bir satır sevgilisinin zihninden ve de kalbinden kendisi adına çıkan ilk sözlerdi. Bu, geçmişe dönmek için yetmişti.