Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
uzun zaman sonra merhabaa!! özledim sizi😭 bölüm sonunda buluşalımm🥺 (önemli söyleyeceklerim de var!!)
fazla uzatmadan gidiyorumm. sizden tek istediğim yorum, yorum, yorum, yorum. vee iyi okumalar 💛
&
Güneşin batışı camlardan karşılarken büyük salonun ortasında durarak etrafı inceliyordum. Bugün Daesuk'un biricik sağ kolu Park Jimin'in doğum günüydü bu yüzden hazırlıklar son derece titiz şekilde yapılıyordu. İkinci kez kaçırıldıktan sonra ilk kez ortaya çıkacaktım.
Soğuk ve Daesuk'un sözünden ayrılmayan biri olarak gördükleri beni gerçek kimliğimle karşılaştıracaktım. Önce Daesuk'tan başlamıştım. Birkaç planla onu yavaşça çökertiyordum.
İlk hamle, mallarına zarar vermekti ancak adamlarına zarar vermek de beraberinde gelerek bir işte iki adım atmıştık. Meksika'da işler tıkırında gitmişti.
İkinci hamle, Daesuk'un küçük gördüğü düşmanının onunla alay etmesiydi. Kendimi iki kez ortalıktan kaybettirerek bunu başarmıştım.
Üçüncü hamle ise üstümde şantaj kurduğu aile resmimi almak ve gerçek kimliğini, vücudunda Park'ların kanının dolaşmadığını kanıtlamaktı.
Yeterli belge elimdeydi.
Ve son, öldürücü hamle bugün olacaktı. Gerçek düşmanlarının yüzünü görecekti. Ünlü iş adamlarıyla ortak payı olduğu elmasları çalacaktık. Suç, elmasları çalmaya en müsait olan Daesuk'a kalacaktı üstüne ek olarak geçmişteki günahları bir bir sıralanacaktı polise.
Bütün yeraltına, elit cemiyete, ünlü şirketlere kısacası dünyaya rezil olacaktı.
Yaşadıklarımın yanında aşağı kalırdı ancak dört duvar arasında çürümesi ve iyi muamele görmemesi için elimden geleni yapacaktım.
"Akşam bu malikanenin yıkılacak olması beni tatmin ediyor," dedi yanımda benim gibi etrafı inceleyen Sohee.
Yeraltına baskın yaptığımızda karşılaştığım kadındı ve onu bulacağımı söylemiştim. Yanıma alarak bir nevi sol kolum olmuştu. Sağ kol ise belliydi.
"Az kaldı."
"Sonunda." Kızıl saçlarını geriye attı yavaşça."Yirmi yılı aşkın süren bir çaba sabır ister."
"Hiçbir zaman içimdeki o kor ateş sönmüyor. Azalmıyor da. Her an kendini hatırlatıyor."
Ellerini arkasında birleştirerek bana döndü. Onu bir gün öncesinde gördüğümde yine deri ceket giyiyordu.
"Ânı kaçırıyorsun."
Onun gibi bedenimi çevirdim ve ona döndüm. "İhtiyaçlarımız ve isteklerimiz vardır. Bu intikamsa zorunluluğum."
