Zorbam [Chanmin]

2.6

Seungmin - 1 Hafta sonra

Sanırım ilk defa mutlu bir şekilde uyandım. Yatağımda doğruldum ve yatağın karşısında duran boy aynada baktım. Hiç bir yara yoktu artık vücudumda. Aynada kendime gülümseyerek kalktım.

Bugün beni Chan almak istedi. Birlikte okula gidecektik. İlk önce banyoya girerek hızlı bir duş alıp çıktım. Hazırlanmaya başladığımda bir yandan telefonuma gelen bildirimleri inceliyordum. Chan " Günaydın " yazmıştı. Ona da " Günaydın" dedikten sonra tamamen hazırlandım.

Hızlıca saçımı yapıp odamdan çıktım. Mutfağa inip atıştırmaya başladım. Bir yandan da saati kontrol ediyordum. Kahvaltımı da yaptıktan sonra evde beklemek yerine dışarda beklemeye karar verdim. Hızlıca odama ilerledim. Çantamı alıp sırtıma taktım. Son bir defa aynada kendime baktım ve odamdan ayrıldım. Dış kapıya gelmeden önce icerde ayakkabılarımı giyindim. Ve tam kapıyı açtığımda asıl hayatımın katillerini karşımda gördüm. Bu onlar. Annem ve babam...

Annem direk beni gülümseyerek süzdüğünde hızlıca öne atılıp bana sarılmaya çalıştı. Ben ise kollarını iterek ondan uzaklaştım. Onu ittigimde babam onu tuttu ve şaşırarak bana baktı.

" Ne işiniz var sizin burda?!"

" Oğlum, bitanem nolur yapma böyle..."

" Ne demek yapma be!! Sizin yüzünüzden ben neler yaşadım haberiniz var mı HE!? VAR MI?!?!

Tam o sırada Chan motoruyla kapının önünde durdu. Hızlıca yanımıza geldi. Annemle babam anlamsız anlamsız bize bakarken ben sessizce konuştum.

" BangChan..."

İsmi duyunca annem ve babamın gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Sonrasından babam konuyu toplamak amaçlı annemin koluna girip biraz geriye çekti.

" Müsait bir zamanda konuşalım Seung, görüşürüz. "

" Görüşmeyelim..."

Selam. Bölüm biraz kısa. Çünkü yazacak vaktim yok. Bende en azından boş kalmasın diyerekten attım. Yarın 2 bölüm atmayı deneyeceğim. Hatalarim varsa özür dilerim. Keyifli okumalar❤️