Zorbam [Chanmin]

4.0 - Final

2 yıl sonra - Geçiş bölümü

Seungmin'in çıkmasına 3 hafta kalmıştı. Fakat dava önceden görülmüştü. Ama buna sadece Minho, Han ve Jeongin gitmişti.

Günlerden Chan'ın doğum günüydü. Sabah uyanmış fakat değişen hiç bir şey olmadığını görüp tekrardan kafasını yastığa koymuştu. Bir zaman sonra tekrardan kalktı. Eline telefonunu alıp gelen mesajları kontrol etti. Çoğunluk onun doğum gününü kutlamıştı.

Bu Chan'ı az da olsa mutlu etmişti. Bugün planladıkları üzere dışarı çıkacaklardı. Yatağından kalkıp duşa girdi. Güzel bir duşun ardından giyinmeye başladı. Sadece ama güzel olmuştu. Aynanın önüne geldiğinde masanın üstünde Seungmin'e ait olan parfümü aldı.

İlk önce bir fıs havaya sıkıp derin bir şekilde içine çekmişti. Sonrasında bir kaç fısıda üstüne sıktı. Tamamen hazır olunca diğerleriyle anlaştığı yere gitti. Chan'ı elinden geldiklerince mutlu etmeye çalışıyordu gençler. Tabi ne kadar olursa.

Saat epey bi geçmişti. Akşam saati hafif geceye vururken gençler Chan için aldıkları hediyeyi teker teker vermeye başladı. Minho elleri arkasında bekliyordu. Chan tabiki kimseden aslında bir şey beklemiyordu. Minho dışında herkes hediyesini verince, genç hafifçe Chan'a yaklaştı.

" Benim hediyem burda değil. Eve geçince görürsün. "

Chan ufakca gülüp kafasını salladı. Gençler biraz daha disarda vakit geçirdikten sonra Chan bir istekte bulundu.

" Hadi birlikte resim çekilelim. Uzun zaman oldu, doğru düzgün resmimiz yok."

Jeongin kafasını kaşıyıp yanıt verdi.

"Bence şimdi çekilmeyelim. Hem hava baya karanlık. Elimiz, yüzümüz belli olmaz."

Chan kafasını onay anlamında salladı. Gençler Chan'ın evine gideceklerdi. Arabaya binip ilerlediler. Chan dışında herkesin içi kıpır kıpırdı. Arada fısır fısır konuşuyorlardı.

Vardıklarında teker teker arabadan indiler. Chan anahtarı çıkarıp eve ilerlediğinde gençler peşinden hızlıca geldiler. Yüzleri fazla gülüyordu ve bu detay Chan'ın gözünden kaçmamıştı. Pek fazla takmadan Chan kapıyı açtı. Gençleri karanlık ev karşıladı. Hafif pencerelerden vuran sokak lambalarının ışığı evi çok az da olsa aydınlatıyordu. Chan girişin ışığını acmadan direk salona ilerledi. Bir yandan da konuşuyorlardı.

" Ay umarım salon topludur. "

" Boşver biz bizeyiz sonuçta. "

İlk salona Chan girmişti. Işığa elini uzattı ve düğmesine basmasıyla karşısında elinde pasta olan Seungmin'i gördü. Işık açılınca tüm gençler "Iyiki doğdun " şarkısını söylemeye başladı. Chan yerinde dona kalmıştı. Han Chan'ın yanından geçip Seungmin'in elindeki pastayı aldı. Pastayı almasıyla Seung öne atılarak Chan'a sarıldı.

Teni tenine değdiğinde, gözlerinde beklettiği kara bulutlar yağmaya başlamıştı çiftin. Chan kollarını sımsıkı Seungmin'e dolamıştı. Gencin omzuna bastığı kafasını yana çevirip boynuna döndü. Kokusunu içine çekip bol bol öpmeye başlamıştı. Seung ise Chan'ın kulağına mırıldandı.

" Beklediğini biliyordum sevgilim."

(...)

"Al hadi fotoğraf istiyordun. Geçin şöyle çekilelim bir tane."

Gençler gülerek yerlerini aldı. Jeongin kamerasını karşı taraftaki koltuğa yasladı. Birlikte koltuğa oturup saniyenin dolmasını beklediler. Flaş patladiktan sonra Jeongin tekrardan ayağa kalktı. Kenarından çıkan kağıdı sallayarak gençlerin yanına geldi. Fotoğraf belirince ilk kendi bakıp tebessüm etti. Sonrasında gençlere gösterdi.

Gençler gülüşürken Seungmin Chan'a bir kere daha sarıldı ve kulağına fısıldadı.

" 24 yaşındasın artık. Bundan sonrakilerde yanında olacağıma dair söz veriyorum. Iyiki doğdun bitanem..."

Selam. Kitap bitmedi. Özel bölümü bekleyin;) Hatalarım varsa özür dilerim. Keyifli okumalar ❤️