SAVAŞÇI

1.Bölüm

Savaşçı İlk bölümüyle karşınızda.

❄️

"Elvan gel hele başgan seni çağıri."dedi burdaki itlerden biri.Az kaldı. Bu kampı da patlatmama çok az kaldı.

"Söyle gelirem."diyip gönderdim iti.

Tam 3 yıldır bunların arasındaydım. Başkanın sağ kolu olmuştum. Bana güveniyordu. Yaptığı tüm planlarını hiç tereddüt etmeden benimle paylaşıyordu.

Dikkat çekmemek için arada omzundan veya kolumdan yaralanıyordum.

Başkanı daha fazla bekletmemek için kampları en büyük çadırlardan birine girdim. Tahmin ettiğim gibi buradaydı.

"Beni çağırmışsen başgan "diyip oturdum ondan uzak bir yere.

"Yeni bir plan yapmışem. Bu sefer direkt öldürecem Türk Askerlerini." G**üne girsin o plan. Her zamanki gibi yıkılacaktı hayalleri.

"Hele plan nedir söyle bakarız."dedim.

Hiç tereddüt etmeden anlattı planı.

"İnşallah hallederiz başgan. Ama aramızda hain var bilesin."dedim. Sinirlenmiş gibi yaparak hızla kalkıp yumruk yaptığım elimi sertçe masaya vurdum.

"Sakin olasan Elvan. Bulacam ben o haini." Nah bulursun. Daha gözünün önündekini görmüyorsun.

"Sen get dinlen. Sabahın altısında harekete geçeceğiz." Onaylayarak kafamı salladım ve hızla çıktım oradan. Kendi çadırına geçince albayı aradım.

"Bir şey mi var Öykü?"

"Albayım yarın sabah saat altı gibi saldıracaklar askerlere. Ayrıca başkanda gelecek bu sefer. Kampı patlamanın zamanı geldi."diyerek planı anlatmaya başladım.

"Aferin asker. Yarın dönüyorsun."dedi albay. Sonunda kurtuluyorum bunların arasından. Burada olupta kafalarına sıkmamak koyuyordu yani.

"Emredersiniz komutanım."diyip sonlandırdı konuşmamızı.

Biraz zaman geçtikten sonra başkanın çadırına yöneldim. Kapıda iki kişi vardı. İçeri girmeme izin vermediler. Neymiş efendim. Meşgulmuş.

"Başgan kendisi çağırdı beni. İşi varmış."diyip gerçekçi olması için gözlerimi kaçırdım.

Akıllarına gelen şeyle sırıtmaya başladılar. Şimdi o ağzınızı yırtmak vardı da Allah'tan işim var.

Çadırın içine girdiğim zaman yüzümü kapattım. Şimdi uyanırsa tanımasın beni.

Yerde yatıyordu. Belgeler yatağının altındaydı.

Uyanmaması için yavaş yavaş çektim yatağını. Yatağın altında çukur vardı. Belgeler de içindeydi. Belgeleri alıp yatağı eski haline getirdim.

Uyanmadığına emin olduktan sonra çıktım çadırdan. Kapının önündekiler beni görünce sırıtmaya başladılar. Bakalım yarından sonra gülebilecek misiniz?

...

Sabah gözlerimi herkesten önce açmıştım. Burada son günüm olduğu için mutluydum. Başkanın yanına gittiğimde uyanmış planı gözden geçiriyordu.

"Başgan siz önden gidin. Ben adamlara bakacam. Belki haini bulurum."dedim. Sesimi duymasına kafasını kaldırmıştı.

"Elvan bileşen en çok sana güvenerem. Türk askerlerine nefretini gözlerine baktığım zaman anlıyem. O yüzden geç kalma,arkamızdan gel sonra." Sadece başımı salladım.