SAVAŞÇI

27.Bölüm

Yeni bölüm vatana millete hayırlı olsun jssjjswjjsw

Keyifli okumalar.

...

Sanki bir bilinmezlik içerisindeydim, ne yapacağımı bilmiyordum. Annemin böyle bir şeyi yapma düşüncesi bile delirmeme yetecek bir sebepti.

Nasıl olurdu böyle birşey?

Benim annem nasıl yapardı bunu bize?

Okan abi ne demişti. 6 ay İngiltere'de kalmış. Orada doğurmuş, bebeği babasına bırakmış. Bir anne nasıl bebeğini bırakırdı. O bebeğin anne sütü içmesi gerekirdi.
Ne kadar süt içerse içsin hiçbiri anne sütü kadar olamazdı.

Hemen Karan abimi aradım. Bir kaç çalıştan sonra açtı.

"Efendim abim."

"Abi."dedim. Beni anlamasını istedim o an, ama beni kimse anlayamazdı.

"Sana bir soru sormam lazım, lütfen dürüstlükle cevap ver olur mu?"

"Sesin kötü geliyor zaten, bir şey mi oldu abim. Ha?"

"Bir şey olmadı, sen soruma cevap verecek misin?"

"Sor başımın belası sor hadi."

"Annem."dedim. Sustum, boğazım düğümlendi. Konuşamadım. Nasıl söyleyecektim ben bunu? Nasıl yapardım?

"Ne olmuş Annemize?"

Derin bir nefes aldım. 

"Ben ortadan kaybolduktan sonra annem şehir dışına veya ülke dışına çıktı mı abi? Lütfen dürüst olur musun?"

"Dürüst olmak gerekirse çıktı abim. Sen ortadan kaybolduktan yanlış hatırlamıyorsam 2 ya da 3 hafta sonra teyzemin yanına gitmişti. O da İngiltere'de." Gözlerimi yumdum acıyla.

"Peki ne kadar kaldı orada?"

"Bi 6 yada 7 ay kaldı abim. Neden ki?"

"Bir şey yok abi? Yokluğumda ne olmuş merak ediyorum."

"Başka bir şey yok demi abim?"

"Yok yok abi, sadece annem İngiltere'ye gitmeden önce durumu nasıldı?"

"Pek de iyi olduğu söylenemezdi. Teni solgundu ve sanırım midesini üşütmüştü çünkü durduk yere midesi bulanır kusardı." Üşütmemiş midesini falan abim. O hamileymiş.

"Tamam abi teşekkür ederim."dedim.

"Teşekkür etmene gerek yok abim, umarım bunları merak ettiğinden soruyorsundur."

"Kapatıyorum abi, acelem var."diyip hızla kapattım telefonu.

Gözlerim karargahın bahçesinde dolaşıyordu. Ağlamamak için kendimi sıkıyordum.

"Korhan Çetin kim Okan abi?"

"Babanın arkadaşı. Ortaokuldayken tanışmışlar, sonrada hep beraberlermiş. Artık ne olduysa üniversite üçten sonra bir daha görüşmemişler."

Dedikleri sarılmış bedenimi bir kez daha sarstı.

"Bir şey bulursan ara."

Babamın arkadaşı...

Gülşen hanım babama bunu yapmamış ol. Onu arkadaşıyla aldatacak kadar küçük düşme ne olursun.

Gözlerim tekrar dolduğunda bu sefer tutamayacağımı anladım. Oturduğum yerden kalkıp kimseye bakmadan odama ilerledim. Tam odanın önüne geldiğimde Demir abimi farkettim.