12.Bölüm

13.6K 610 77
                                    

Evett yeni bölum geldi.

Keyifli okumalar.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

İki yanağımda oluşan ıslaklıklar sebebiyle gözlerimi açtım, karşımda minikleri gördüğümde uzun zaman sonra tebessüm ettim.

Sabahları çok çekilmez hale geliyordum ve dudaklarım hep tek çizgiydi.

Ne olduğunu anlamadan gıdıklamaya başladılar. Kendimi durduramadan gülüyordum.

Ben böyle kahkahalarla gülmeyeli ne çok olmuştu. "Çocuklar ahahaa durun!"dedim gülmelerimin arasından.

Nihayet gıdıklamayı bıraktıklarında hızla uzaklaştılar. Benden kaçıyorlardı!

Benden onların peşlerinden koşarak indim.

"Baba kuytay beni."dedi minik yaramaz. Ben ise onlara kötü bakışlarımı atarken konuştum. "Bunun intikamını alacağım çocuklar."dedim.

Biraz salonda pijama takımımla  -neyseki tavşanlı falan değil-  oturup çocuklarla uğraştıktan sonra gözlerim saate değdi. Bakışlarımı tekrar salona çevirirken fark ettiğim detayla tekrar saate baktım.

9:17

Uzun hemde baya uzun bir zaman sonra ilk defa geç kalkıyordum. 
Ağzımdan bir 'hih' nidası çıkarken Karan bana döndü. "Ne oldu abicim." Evet. Doğru duydunuz.

Abicim dedi.

Bana dedi.

Bana abicim dedi. (Sjhsjnssnnnw)

"Bu kadar saat uyuduğumu ilk defa görüyorum."dedim ve ofladım.

İşlerim vardı ve ben unutmuştum.

Bu ailenin bana iyi gelip gelmediğini kafamda tartamıyordum.
İroniye bakın. Normalde çok bilmiş olan ben, bu konuda ağzını açamıyor.

"Bir şey olmaz. İzinli değilmisin?"diye sordu Can.

"İşlerim var."dedim ikisine bakarak. "Neyse ben üzerime birşeyler giyip çıkacağım. "

...

"Nereye gidiyorsun Öykü."diye sordu Merve.

"Nereye olabilir Merve, karargaha gidiyorum."dedim sinirle. Her aradıklarında sorguya çekmeleri şarttı.

Eda'nın sırıtarak bana bakmasıyla bakışlarımı ekrandan çekip yola çevirdim."Biz acaba ne duyduk?"

"Ne duydunuz?"

"Hayırlı olsun. Kırk yılda bir yapıyorsun da bize niye söylemiyorsun?"demesiyle konunun nereye gideceğini anlamış oldum.

Ayrıca kırk yılda bir yapıyorsun ne demek.

Sanki çocuk yapıyorsun!?

Oflayıp başımı salladım. Ekrana bakmasam bile beni görüyorlardı.

"Duygularımdan emin olmak istedim sadece."dedim.

Hani ben ortada bir şey göremiyorum.

"Eeee o zaman bugün tanıştırırsın."dediğinde gözlerim kocaman açıldı. "Bugün derken?" Oldukça ciddi bi şekilde sormuştum ve tırstığından emindim.

Her ne kadar ajanlık eğitimi alsalarda.

"Dördümüz akşama orada oluruz. Yani yarın tanışırız enişte beyle."

SAVAŞÇIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin