°Unknown But Taegyu°

24

Beomgyu'nun hastaneden çıkmasının üzerinden 4 gün geçmişti. Hastaneye gittiğinde doktorlar ameliyat odasında Beomgyu'nun karnına ve bacağındaki yaraya dikiş attıktan sonra güzelce sarmalamıştı. Ancak hastaneye gidene kadar karnından çok kan kaybetmişti. Bacağındaki yara karnındaki kadar derin değildi. O yüzden doktorlar neredeyse bütün ilgiyi karın bölgesindeki yaraya vermişti. Bu esnada da Beomgyu'nun kana ihtiyacı olduğundan hemşirelerden biri Yeonjun'un kanından yaklaşık 2 paket kan almıştı. Daha sonra da Soobin ve Taehyun, Yeonjun da kan görüp bayılmasın diye kendini iyi hissetmesi için kafeteryaya götürmüştü.

Beomgyu ameliyattan çıktıktan sonra, hasta yakınlarının girebildiği normal bir odaya almışlardı. Tabi Taehyun ve diğerleri de bu haberi duyar duymaz hemen yanına gitmişlerdi. Hepsi Beomgyu ile görüştükten sonra doktor yanlarına gelmişti.
Beomgyu'nun ayak bileğinin de kontrolden geçtiğini ve artık üzerine basabileceğini söylemişti. Ancak yine de dikkatli davranması gerektiğini de vurgulamıştı.

........

Soobin ile Yeonjun tekli koltuklarda oturmuş telefonlarıyla ilgilenirken, Beomgyu koltuğa boylu boyunca uzanmış ve hala üzerindeki yorgunluğu atamadığından dolayı uyuya kalmıştı. Taehyun ise dışarıya çıkmıştı. Ne işi olduğunu kimseye söylememişti üstelik.

Salondaki sessizlik uzaydaki sessizlikten farksızdı. Bu da Soobin'in hiç hoşuna gitmemişti. O yüzden kafasını telefonundan ayırmadan sohbet başlatmaya çalışmıştı.

"Kimle yazışıyorsun?"

"Wooyoung ile."

"Hangi Wooyoung?"

"Tanrım Soobin kaç tane Wooyoung tanıyosun?"

"Changbin'in kardeşi olan, Yeosang'ın kuzeni olan, lisedeki başkan olan ve eski sevgilin olan."

Yeonjun telefonundan başını kaldırıp bakışlarını Soobin'e çevirdiğinde aynı ruhsuzlukla telefonuna baktığını fark etmişti. Soobin, Yeonjun hakkında çoğu şeyi kendisinden daha çok biliyordu. Bu özelliği de Yeonjun'u her defasında şaşırtıyordu.

"Jung Wooyoung ile konuşuyorsun değil mi?"

"Evet"

"Hala onu seviyor musun?"

"Soobin tabiki de hayır, neden böyle saçma sorular soruyorsun?"

"Can sıkıntısı, sen bilmezsin."

"Neden? Ben insan değil miyim? Sıkılamaz mıyım?"

"Canın sıkılmadan yapacak birşey buluyorsun da o yüzden"

"Beni bu denli tanımana şaşırıyorum. Annem bile böyle tanımamıştı beni."

"Aynı evde büyüdük, aynı masada yemek yedik, aynı okula gittik, aynı müzikleri dinledik, aynı kıyafetleri alıp giydik, hep aynı şeylerden hoşlandık. O yüzden normal."

Soobin telefonunu kapattıktan sonra dizlerini kendine çekmiş ve kollarıyla sarmaladıktan sonra da kafasını koltuğa yaslayarak gözlerini kapatmıştı. Yeonjun ise telefonuna gelen mesajla bakışlarını Soobin'den çekip tekrar telefonuna yönlendirmişti.

Wooyoung :

Eee Soobin ne yapıyor?

Yeonjun :