°Unknown But Taegyu°

10

Beomgyu ve Taehyun hastaneye geldiklerinde doktor Beomgyu'nun bacağına bakmak için Beomgyu boş odalardan birindeki sedyeye yatırmasını istemişti Taehyun'dan. Taehyun ise çok nazik davranarak Beomgyu'yu sedyeye yatırmış ve baş ucunda duran sandalyeye oturmuştu.
Doktor Beomgyu'nun bileğine baktığında Taehyun'a dönmüştü.

"Ayağı biraz daha zorlansaymış kopabilirmiş. Araba mı geçti üzerinden?" dediğinde Taehyun onaylamıştı. "Evet doktor bey, dışarıya çıkacaktık yürüyüş için yolun ortasında bir yavru kedi görmüştü. Onu kurtarmak için yola atlayıp yere düşmüştü araba da hızını yavaşlatamadığı için ayağını ezmişti." dediğinde Beomgyu, Taehyun'a hayretler içerisinde bakıyordu. Bu kadar profesyonel bir yalancı olduğunu daha önce görmemişti.

Doktor tekrardan Taehyun'a sormuştu. "Hastanın neyi oluyorsunuz?" dediğinde Taehyun yanıtlamıştı. "Kuzeniyim"
Beomgyu tekrardan şaşkınlığını gizleyemediğinde Taehyun'un kendisine olan bakışı ile eski haline dönmek zorunda kalmıştı.
Doktor anladığını ifade eden bir mırıltı çıkardığında Beomgyu'nun ayağına bakmak için tekrardan sedyenin yanına dönmüştü.

"Derisi ezilmiş, doku zedelenmesi ve kırık çok fazla var. Bunların toplam geçme süresi yaklaşık 4,5 ayı bulabilir."
Doktorun söylediği ile Taehyun sırıtmıştı. Beomgyu ise ağlamamak için kendini sıkıyordu. Onun yüzünden yaklaşık 4,5 ay yürüyemeyecekti.

"Her ay sonu kontrole gelmeniz gerek. İyileşiyor mu diye bakmamız lazım. Onun dışında şimdilik saracağım. O yüzden canın biraz acıyabilir." dediğinde Beomgyu onaylamıştı. Sargıyı Beomgyu'nun bacağına dolarken Taehyun, Beomgyu'nun yanına gelmiş ve kendisine tutunmasını sağlamıştı. "3'e kadar sayacağım. 3 dediğimde derin bir nefes al." demiş ve tekrardan önüne dönmüştü. Doktor sarma işini hallederken Beomgyu acısından dolayı Taehyun'un kolunu sıkıyordu. Ayağı sarıldıktan sonra doktor tekrardan sedyeye uzanmasını söylemiş ve olabilecek ağrılara karşılık önlem almaları gerektiğini söylemişti.

"Bugün ilk günün olduğu için çokça ağrı hissedebilirsin. Aniden kramp girmeler olursa hemen bizi çağırın. Geçmiş olsun tekrardan." dediğinde Beomgyu "Teşekkür ederim" demişti. Doktor odadan çıktığında Taehyun kolunu sıyırıp Beomgyu'ya göstermişti.
"Güzel kolumu ne hale getirmişsin baksana." dediğinde Beomgyu ölmek istemişti. Resmen kendisiyle dalga geçiyordu.

"Daha da beter olur umarım." dediğinde Taehyun gülümsemişti.
"Sanırsam tek kırık az geldi." demiş daha sonra da sandalyeyi sedyenin dibine çekerek oturmuştu.
"Ne istiyorsun benden?" Beomgyu'nun ağlayarak sorduğu soruya karşılık Taehyun cevaplamıştı.
"Ne mi istiyorum? Artık benden kaçamayacağını anlamanı, beni sevmeni istiyorum. Şuan değilse bile eninde sonunda seveceksin beni, bunu sen de biliyorsun güzelim." demiş ve elini Beomgyu'nun bacağına koymuştu. Üzerindeki bol tişörtü ve şortu onun beyaz teninin ortaya çıkmasına izin vermişti.

"Bu kadarla kalmayacak. Her hata yaptığında bir ceza alacaksın. Sadece ayağının iyileşmesini bekliyorum. Ondan sonra uygulamaya başlayacağım." dediğinde Beomgyu başını ellerinin arasına almıştı.
"Beni seviyorsan neden bana zarar veriyorsun? Biliyor musun, yaptığın hiçbir kurala uymayacağım ve benim ölümü gören ilk ve son kişi sen olacaksın. Böylece senden kurtulmuş olacağım." dediğinde Taehyun, Beomgyu'nun elini tutmuş ve sıkmaya başlamıştı.

"Güzelim, bunlar seni öldürecek şeyler değil ki? Sadece birkaç çizik, morarık ve kırmızılıktan ibaret. Hem bak boynundaki eserim kaybolmaya başlamış. Onu tekrardan yeşertmemiz gerekmez mi?" demiş ve elini sıkmayı bırakmıştı. Beomgyu tekrardan kanamaya başlayan eline baktığında Taehyun'a olan nefreti tekrardan artmaya başlamıştı.

"Beni böyle kabul edeceksin, ben psikopatım Beomgyu, senin için psikopatım. Seni herhangi biriyle 10 metre yakınken bile görmek beni sinirlendiriyor. O kişiyi orada öldüresiye bıçaklayasım geliyor. O yüzden benimle anlaş ki zarar görme güzelim.." dediğinde Beomgyu'nun yorgun gözlerine birer buse kondurmuştu. Beomgyu ise Taehyun'un yüzüne iğrenerek bakmaya devam etmişti.

*Gece*

Beomgyu sedyede uyuyakalmış ve Taehyun ise koltukta uyuyakalmıştı.
Hastanenin sessizliği uyumaları için gerekli ortamı oluştursa da Beomgyu'nun ayağı Beomgyu'nun uyumasına izin vermiyordu.

Beomgyu uyurken ayağına giren ağrı ile beraber uyanmış ve ayağına dokunmaya çalışırken daha da ağrımasına neden olmuştu. Taehyun'un uyanmamasına dikkat ederken sessizce ağlamaya başlamış ve geçmesini beklemişti. Ancak gittikçe artan ağrıyla Taehyun'u uyandırmak zorunda kalmıştı.

"Taehyun, bileğim çok acıyor!" Beomgyu'nun bağırmasıyla Taehyun sıçrayarak uyanmış ve ışıkları yakmıştı. Beomgyu'nun ağladığını gördüğünde koridora çıkıp kendileri ile ilgilenen doktoru bulduktan sonra geri gelmişti. Ama bu sefer yanında 1-2 hemşire daha vardı. Odaya girdiklerinde Taehyun kapıyı kapatmış ve Beomgyu'nun başucunda durarak sakinleşmesi için yardım etmeye çalışmıştı. Ancak pek işe yaramamıştı. Beomgyu'nun hıçkırıkları artarken doktor sormuştu.

"Tam olarak neresi ağrıyor?" dediğinde Beomgyu hıçkırıkları arasında cevaplamıştı.
"Ayağım, bileğim, biraz da bacağım ağrıyor." dediğinde hemşirelerden biri konuşmuştu.
"Sanırsam kramp girmiş. Ancak bu damarları da harekete geçirmiş. O yüzden bacağına da yansıma yapmış." demiş ve enjekte etmeleri gereken iğnelerden birini hazırlamışlardı.

"Bu iğne sizin ağrınızı kısa sürede yok edecektir. Sadece sıvı kana bulaştığında biraz canınız acıyabilir, falza sürmeyecektir. Yaklaşık yarım saniye kadar." dediğinde hemşire Beomgyu'nun bacağına dokunmuş tabiki gördüğü en ufak temasla Taehyun'un sinirlendiğini fark etmişti. Hoşuna gitmişti.
Hemşire iğneyi yaptıktan sonra diğer hemşire iğnenin ucunun kalın olduğundan kanın çabuk alabileceğini anlamış ve kalın bir bandaj alarak iğnenin etrafını sarmıştı.

Doktor hemşirelere gitmelerini söylediğinde odada sadece 3'ü kalmıştı. O gece de Beomgyu'nun ağrılarıyla, doktorun neredeyse 16 kere gidip gelmesiyle, Taehyun'un ise uykusuzluğuyla bitmişti.

....

Ölüm lazım bu kitaba