Układ | ZAKOŃCZONE

34. Można kochać i można chcieć uciekać.

Marcel

Chłód bijący od poduszki obok zmusił mnie do leniwego uchylenia powiek.

I wtedy już wiedziałem. Chociaż szósty zmysł został zarezerwowany wyłącznie dla kobiet, od kilku dni nawiedzało mnie rozdzierające uczucie. Przeczuwałem coś i nie zrobiłem nic, aby temu zapobiec, bo może wiedziałem, że czasami jedyne, co można zrobić, to po prostu pozwolić komuś na podejmowanie własnych decyzji, nawet jeżeli nie było się jedną z opcji.

Puste miejsce, wyziębiona pościel i nadal wilgotna od łez kartka spoczywająca na szafce nocnej.

I tylko jedno złamane serce później wiedziałem, że dziś nie powinienem budzić się wcale.

Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem.

Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu.

Vincent van Gogh

Znasz takie powiedzenie: Jeśli coś kochasz, puść to wolno. Kiedy do Ciebie wróci, jest Twoje. Jeśli nie, nigdy Twoje nie było.*?

Wydaje mi się, że to nie prawda.

Jeśli coś kochasz, puść to wolno. Kiedy do Ciebie wróci, jest Twoje. Jeśli nie, to znaczy, że postąpiłeś słusznie.

To nie dlatego, że cię nie kocham. Boże, Marcel, kocham Cię zbyt mocno, aby pozwolić Ci żyć w ten sposób. Zasługujesz na wszystko, co najlepsze a ja nie jestem najlepszym wyborem. Nigdy nie byłam i nigdy nie będę. Zawsze nade mną będzie wisieć widmo przeszłości, a Ty zasługujesz na najlepszą przyszłość. Na zdrową relację, prawdziwy dom, szczęśliwe życie.

Nie czekaj na mnie. Zwracam Ci wolność, możliwość przeżycia życia tak, jak tylko sobie wymarzysz. Kochaj i pozwól być kochanym. Jeżeli kochasz mnie choć w jakimś niewielkim stopniu, pozwól sobie być szczęśliwym, wtedy ja na pewno będę szczęśliwa. Ale nie czekaj na mnie, proszę, nie zmarnuj życia na czekanie.

Nie szukaj mnie, chociaż wiem, że mnie znajdziesz. Pozwól mi odejść, bo to najlepsze, co mogę dla Ciebie zrobić.

Może kiedyś spotkamy się przypadkiem, miniemy na ulicy, a wtedy ja poślę Ci ciepły uśmiech, a Ty, mam nadzieję, miniesz mnie bez słowa, nie pamiętając wcale, będąc szczęśliwy z miejsca, do którego dotarłeś.

Kocham Cię.

Rozalia

*Antoine de Saint-Exupéry, Mały Książę