slice of lemon

غریبه

اونجا مکان امن کیونگسو بود، حس لمس سرد چمنزار زیر پاهای برهنش نور خورشید عصر، منظره فوق العاده رودخونه و انعکاس نور رو سطح درخشان اب به کیونگسو ارامش میداد
ولی یه غریبه این ارامش به هم زده بود وقتی کیونگسو به اون منظره سابقا ارام بخش نگاه میکرد‌ ‌؛ درست وقتی چشمش به پل روی رودخونه می افتاد اون مرد اونجا بود این باعث میشد کیونگسو تپش قلب بگیره ولی ازار دهنده نبود اون منظره دیگه ارام بخش نبود ولی ازار دهنده ام نبود

غریبه همیشه یه کلاه حصیری داشت کیونگسو، خیلی ساده با خودش فکر میکرد مرد از نور خورشید فراریه
غریبه هر روز با چهارپایه نقاشیش رو پل می ایستاد و اسیاب قدیمی رو نقاشی میکرد میگفت براش جالبه که چطوری سالها قبل مردم اون اسیاب ترک کردن ولی اون هنوز اونجا منتظرشون ایستاده

کیونگسو گوش نمیداد که چی درباره اسیاب یا عطر یاس میگه، غریبه انقد اسیاب دوست داشت که موقع حرف زدن دربارش زیاد لبخند میزد کیونگسو دوست داشت به جاش به چال های عمودی و افقی روی لپ مرد خیره بشه و اگه خوش شانس بود مرد میخندید و کیونگسو اتصال اون دوتا رو میدید همراهش لبخند میزد

بچه بی پروایی نبود، ولی از نظرش تله عشق چیزی نبود که اهمیت بده کیونگسو هنوز یونیفورم دبیرستان میپوشه و اون غریبه اونقدر از دانش اموز بودن دور شده که موقع خندیدن کنار چشماش چروک های ظریف می افته

اگه عشق اهمیت نمیداد پس کیونگسو ام اهمیت نمیداد اما انتظار نداشت وقتی کل مسیر روستا رو تا اسیاب با دو میره غریبه اونجا نباشه!

غریبه چند هفته بعد با خانوادش برگشت، نقاشی اسیاب کامل نشده بود اما قرار شده بود مال کیونگسو باشه

مادر غریبه وقتی با لبخند اشک میریخت نقاشیو به کیونگسو داده بود، بعد اونا پسرشون تنها گذاشته بودن و برگشته بودن چون پسرشون عاشق اون جزیره بود

بعد از اون دیگه اون چمنزار مکان امن کیونگسو نبود، عصر ها گل های یاس و برای غریبه میبرد و ساعت ها بهش خیره میشد تا شاید باز لبخندش رو ببینه ببینه ولی تنها چیزی که میدید اسم هک شده روی سنگ بود
کیونگسو نمیدونست چرا قبلا اسمشو نپرسیده بود یا نمیدونست مریض
فقط میدونست زندگی میتونه کاری کنه دیگه از افتاب لذت نبری و قبرستون بتونه بهت ارامش بده

#kaisoo