Gölge Bahçesi

Bölüm 28

❤️İyi Okumalar ❤️

Koray'ın ölümünün üstünden tam iki hafta geçmişti.İki haftadır evden dışarı çıkmamıştım,sadece yatağımda boş boş uzanıp noodle yiyordum.Ne yapmam gerektiği konusun da hiçbir fikrim yoktu.Birinin daha benim yüzümden ölmesini istemiyordum.

Koray'ın kaybolması herkese yayılmıştı hatta haberlere bile çıkmıştı.Polis Koray'ı arıyordu.Akrabaları sağ salim gelmesini bekliyordu.Oysa Koray ölmüştü.Bunu bilen tek kişi ise bendim.

Evren mutlu olmamı istemiyordu.Banada bu durumu kabül etmekten başka seçenek verilmiyordu.

Yatağımdan kalktım ve aynadan kendime baktım.Berbat gözüküyordum.İlk defa kendimi bu kadar çirkin bulmuştum.Normalde her zaman kendimi güzel bulurdum.Fakat şuan da yüzüm aşırı solgun gözüküyordu.Gözlerimin içi kızarmış ve dudaklarım kurumuştu.Tek kelimeyle berbattım.

Kapının defalarca kez çalınmasıyla beraber yüzüme bakınmayı bırakıp kapıya doğru ilerledim.Kapıyı açtığımda karşımda Marina'yı gördüm.Okul formasını giyinmiş elinde çantasıyla bana bakıyordu.

Önce bir süre bana baktı
ardından içeri girip odamdaki koltuğa oturdu.Kapıyı kapattım ve mutfağa gittim.Kahve makinasıyla hem bana hemde Marina'ya kahve yaptıktan sonra Marina'nın yanına oturdum.

-Noldu,niye geldin?

-Marina:Seni okula götürmeye.

-Gelmiyecem.

-Marina:Geleceksin.

-Hayır gelemiyecem.

-Marina:Evet geleceksin.

-Lütfen ısrar etme Marina,canım hiç gelmek istemiyor.

-Marina:Ne yani canın kendini agorafobi insanlar gibi eve kapatmanı ve tüm gün noodle yemenimi söylüyor.

Noodle yediğimi odamda ki onlarca çöpten anlamıştı.Keşke onları çöpe atmayı bu kadar ertelemeseydim.Hatta şuan odama bakınca fark ediyorum da odam sahiden çöplüktü.

-Şu aralar üstümde bir çok yük var.Sanki bunlar yetersiz gibi birde karar vermem gereken konular var.Aynanda bir çok şeyle uğraşıyorum ve sanırım bunu beceremiyorum.Lütfen beni anlayışla karşıla.

-Marina: Hepsi Koray yüzünden değil mi?

-Zaten bir çok problemim vardı ve ben hiç birini kaybetmeyi düşünmemiştim.Ölümü fazla basite almıştım.Kaldırabileceğimi düşünmüştüm.

-Marina:Ama kaldıramadın.Eskiden bende yakın bir arkadaşımı kaybetmiştim.Hayat durmuştu benim için fakat sonradan bu durumu kabüllenip hayatıma devam etmem gerektiğinin farkına vardım.Sende öyle yapmalısın Diana.

Elimde mi kahveden bir yudum alıp Marina'ya baktım.Ardından elimden geldiğince gülümseyerek Marina'ya baktım.

-Teşekkürler.

-Marina:Tamam o zaman hadi hazırlan beraber dışarı çıkalım.

-Şuan da okul vaktindeyiz,ailen sana kızmaz mı?

-Marina:Merak etme ben onların tek kızıyım.Hiçbir şey demezler.

Marina dolabımı açtı ve içine bakınmaya başladı.Ardından siyah bir pantolon ve üstünede lacivert bir sweatshirt beğendikten sonra kıyafetleri bana attı.

-Marina:Hadi hızla giyin.Bende telefondan gezmek için biryer seçeyim.

Giyinme kabinine girdim ve Marina'nın verdiği kıyafetleri giyindim.Yüzüm yıkamama rağmen solgun gözüküyordu bu yüzden dolaptan yıllardır kullanılmayı bekliyen makyaj eşyalırı mı çıkarıp onlarla yüzüme biraz da olsa canlılık katmayı başardım.