Falling in love with Loki?

Is This Hurting ?

Bu bölümü biraz duygusal yazmak istiyorum bakalım ne kadar başarabileceğim...Modumla uygun olsun istedim:)

Loki'nin anlatımıyla:

Elflerin birkaçı ile dövüşürken bir anda zihnimde bir ses yankılandı. Gelen ses Rena'nın sesiydi ve yardım istiyordu. Hemen Thor ile koşarak onu aramaya başladık. Bulduğumuzda elflerden biri soktuğu kılıcı karnından çıkarıyordu ve yere çeşmeden akar gibi kan akıyordu. Gördüğüm görüntü ile olduğum yere çivilendim adeta. İlk kez kendimi birinin yanında ona ait hissediyordum ve şuan gözlerimin önünde yere serilmişti kanlar içinde... Kan gölünün içinde kalmıştı, zaten normalde de beyaz tenli olan kızın yüzü kireçe dönmüştü şuan... Thor'un sesi ile kendime geldim. Kılıç yerine girdi demişti. Ölüyordu. Belki son kez görecektim. Hareket etmem gerektiğini anlayıp koşarak yanına gidip eğildim. O ukala enerjisinden eser yoktu şimdi. Ama son kez esprisini yaptı.

-Hançerinle kesmek istiyordun, ba bak kesildim işte.

Bu cümlesi o kadar içime oturmuştu ki ağlamaya başladım. Son gücü ile akan göz yaşımı sildi ve eli bacağıma düştü, o yemyeşil gözleri kapandı.

Ölme diye yalvarıyordum ama tepki yoktu. Ölmüştü... Kollarımda ölmüştü ama her şeyi denemem gerekiyordu. Ruh eşimdi o benim kaybedemezdim onu. Bunca zaman hep tek başımaydım meğer bana Rena'nın enerjisi lazımmış...Yanaklarımdan yaşlar akarken eğilip kireç gibi olmuş, solgun dudaklarına bir öpücük kondurdum sonra da elimi yarasına bastırarak hızla onu annemin iksir odasına ışınladım.

-Ah Loki, Rena iyi mi? Getir hemen bakalım.
-Anne öldü, Dainslief kılıfına geri girdi. Anne kurtar onu nolur onu kaybedemem, o özel sen de biliyosun.

Artık hıçkırarak ağlıyordum. Hayatımda hiç bu kadar ağladığımı hatırlamıyordum. Annem eli ile bir büyü yapıp kızın yarasının üzerinde gezdirdi elini daha sonra iksir karışımlarından mavi olanı yarasına döktü ve biraz bekledikten sonra bana yaklaşıp konuşmaya başladı:

-Rena yaşıyor Loki, kalp atışını hissediyorum. Dediğin gibi o kız özel oğlum, hep biliyordum bunu ama herkesin iyiliği için susmalıyım. Yarası ağır ama kurtulacak.
-Gücümü kullanıp acısını hafifletebilirim. Ben kaldırırım anne yapayım hemen.
-Bilinci kapalı, şuan yaparsan ruhlarınız karışabilir. Bilinci açılınca söz izin vereceğim.

Dedikleri ile bir nebze de olsa rahatlamıştım. Derin bir nefes verip kafamı iki elimin arasına alıp eğildim. Annem gelip başıma nazik bir öpücük kondurarak Thor'u bulmaya gideceğini söyleyip odada Rena ile beni yalnız bıraktı.

Oturduğum yerden kalkıp Rena'nın yanına gittim. Gerçekten de yüzüne az da olsa renk gelmişti. Elimi kalbinin üzerine koyup gözlerimi kapayarak ritmi duymaya çalıştım... Bir süre sonra elimde hissettiğim ritimle yaşaran ve sevinçli gözlerimi açtım. Yüzü kusursuz olan kızı izlemeye başladım. Nasıl ben de böyle bir etki yapmıştı? Oysa ilk geldiğinde düşmanım olarak görmüştüm onu ama diğerleri gibi değildi. Kendi doğrularından vazgeçmeyen inatçının tekiydi. Çok da güzeldi aynı zamanda. Uzun kumral düz saçları, yeşil gözleri ve küçük cüssesi ile çok tatlıydı. Aniden açılan kapı ile daldığım düşüncelerden sıyrıldım. Gelen Thor ve annemdi.

-O iyi mi, Loki kurtuldu mu ? dedi Thor endişeli bir ses tonuyla.
-Annem kurtardı Thor. Yaşıyor...

Bu dediğimden sonra kapıda duran Thor hızla yanıma gelerek bana sarıldı. Ben de karşılık verdim. Thor ile uzun zamandır sarılmıyordum. Ah Rena ah... buna da vesile olmuştun.