មួយស្របក់ក្រោយមកគ្រូពេទ្យក៏ចេញមក
«គ្រូពេទ្យបងប្រុសខ្ញុំយ៉ាងមិចហើយ»
«អ្នកជំងឺរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់តែដោយសារអស់ឈាមច្រើនពេកប្រហែលថ្ងៃស្អែកនឹងដឹងខ្លួនវិញហើយ»
«ប្ដូរគេដាក់បន្ទប់VIPទៅ»
«បាទលោកមីនខ្ញុំនឹងចាត់ចែងជូនសូមលាសិនហើយ»
បន្ទាប់ពីរៀបចំរួចពេលនេះជិតភ្លឺទៅហើយ ជីណាអង្គុយមើលជីមីនសូម្បីសម្លៀកបំពាក់ក៏មិនផ្លាស់នេះបើនាងមកជួយជីមីនមិនទាន់តើមានរឿងអ្វីកើតឡើងនាងមិនអាច រស់ដោយគ្មានជីមីនបានទេ
«ឯងទៅផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់ហើយសំរាកចុះយើងនៅមើលជីមីនក៏បាន» យ៉ុនហ្គីហុចឲ្យជីណាតែនាងមិនទទួល
«យកបងប្រុសទៅភូមិគ្រឹះវិញ»មាត់និយាយតែភ្នែកនៅសម្លឹងជីមីនមិនដក
«ជីមីនកំពុងឈឺឯងក៏ឃើញ»
«បើស្អែកបងប្រុសបាត់ខ្លួនកុំថាខ្ញុំមិនបានប្រាប់»
«ឯងគិតថាធ្វើបែបនេះត្រូវមែនទេហើយគោរពយើងខ្លះផងព្រោះយើងបងឯងច្រើនណាស់» យ៉ុនហ្គីក្ដៅភ្លាមពេលនាងចង់យកជីមីនចេញពីគេមើលទៅក្មេងស្រីម្នាក់នេះហ៊ាន ពេកហើយ ជីណាប្រើក្រសែរភ្នែកជំនួសពាក្យសម្ដី
ប្រឆាំងនឹងយ៉ុនហ្គីវិញបញ្ជាក់ថានាងហ៊ាននិយាយហ៊ានធ្វើ
«ដេយ៉ុងយកជីមីនទៅវិញប្រាប់គ្រូពេទ្យឲ្យរៀបចំទៅដាក់នៅបន្ទប់យើង» មិនមែននាយខ្លាចតែមិនចង់ឲ្យវែងឆ្ងាយទើបព្រមធ្វើតាមសម្ដីជីណា
«ឲ្យគាត់គេងនៅបន្ទប់គាត់» ជីណាឆ្លើយកាត់ភ្លាមព្រោះនាងដឹងថាជីមីនមិនចូលចិត្តគេងបន្ទប់រួមមិចក៏ត្រូវយកគាត់ដាក់បន្ទប់យ៉ុនហ្គីទៅវិញ ការដែលឲ្យប្ដូរជីមីនទៅភ្លាមៗបែបនេះព្រោះនាងដឹងថាបើនៅទីនេះក៏គ្មានសុវត្ថិភាពដែលទោះមានអ្នកយាមតែនាងនៅតែមិនជឿជាក់
ដេយ៉ុងនិងយ៉ុនហ្គីវិញនាយក្រពុលមុខពេញទំហឹងហើយ ជីណាមិនខុសពីជីមីនទេតែលើសជីមីនរាប់រយដងនិយាយតែមួយម៉ាត់ៗបើចរឹកវិញមិនសមនឹងមុខមាត់សោះ
YOU ARE READING
រឿង «ចម្ការស្នេហ៍ថែបេះដូង»
Short Storyទោះរឹងមាំយ៉ាងណាក៏មិនប្រាកដថាមិនចេះឈឺចាប់🖤 នេះជាសាច់រឿងដែលបង្ហាញពីស្នេហ៍ផ្អែមល្ហែម សប្បាយរីករាយតែអ្នកមិនដឹងទេថាមាននៅពីក្រោយភាពរីករាយនោះកំពុងតែមានការឈឺចាប់លាក់បង្កប់នៅពីក្រោយ «ខ្ញុំស្រឡាញ់ខ្ញុំហួងហែង» «អ្វីដែលខ្ញុំស្រឡាញ់គឺខ្ញុំការពារដោយជីវិត» និពន្ធ...
