12. TÜNELDEN ÖNCEKİ SON ÇIKIŞ

350 27 11
                                    

KAMERA

manga - bitti rüya

( oy verip yorum yapmayı unutmayınn )

“Bu son
şansımız.
Bu
tünelden
önceki
   son çıkış.”

12. TÜNELDEN ÖNCEKİ SON ÇIKIŞ


Sadece verdiğim nefesin boğazımda düğüm etkisi yaratmamasını istiyordum. Tek istediğim artık rahat bir nefes alabilmekti ama bu imkansızdı. Çünkü suçlu hissediyordum. Belkide bu artık bir his değildi. Bu mutlak bir gerçekti. Belkide Kaya haklıydı, boş şeylerle vakit kaybediyordum. Günler geçmesine rağmen ben bunu düşünmeden edemiyordum. Fikirlerim ve seçimlerim değişmeye başlıyordu. Evet o midemi bulandıracak kadar ağır konuşmuştu ama bu beni yolumdan alıkoyamazdı. Ben eğer Nehir'in o mektuplarına katlanabildiysem, gerisini halledebilirdim.

"Daldın yine,"dedi Lena yanımdaki koltuğa oturarak. Bugün haftasonuydu yani okula gitmeyecektim. "Ne düşünüyorsun?"

"Hiç,"dedim omuz silkerek. "Öyle her zamanki şeyler." Tek kaşı sorgularcasına havalansada, o konuşmadan telefon çaldı. Arayan Arden'di.

"Efendim başkomiserim?"dedim göz ucuyla Lena'ya bakarak. Arden'le aramıza ne kadar mesafe koymak istemesemde buna mecburdum çünkü bu dava bitene kadar aklımı hiçbir şeyle meşgul etmemeliydim. Ve Arden benim aklımı haddinden fazla kurcalıyordu.

"Emniyete gelmen gerek,"dedi düz bir ses tonuyla. Bir şeyler olmuştu. Sesinden bile belliydi.

"Bir sorun mu var?"diye sordum kaşlarımı çattığımda. Arkadan telsizlerin sesleri geliyordu. Arden arkada birkaç polisle konuştuktan sonra tekrar bana döndü.

"Gelince konuşuruz. Bekliyorum."

"Pekala." Ardından telefon kapandı. Boş boş telefona bakmaya devam ettim. Lena bana döndü.

"Ne olmuş?"

"Emniyete gelmen gerek dedi,"dedim ayağa kalktığımda. Hızlıca odama ilerlerken, o da arkamdan geliyordu.

"Bir şey mi olmuş?"diye sordu. Başımı bilmiyorum der gibi salladım üzerimi giyinirken.

"Bilmiyorum. Gidip göreceğiz." Ardından telefonumu cebime atıp hızlıca çıkışa ilerledim. Lena kapıya yaslandı.

"Ara mutlaka." İleriye doğru yürümeye başladım.

"Tamam!"

Arabaya bindiğim gibi ne kadar sürede emniyete vardım, bilmiyordum. Kapıdan içeriye girdiğimde her şeyin normal seyirinde ilerlediğini gördüm. Bir sorun gözükmüyordu.

"Merhaba komiserim,"dedi Kerem beni görünce. Ufak bir baş selamı verdim.

"Arden'i gördün mü Kerem?"diye sordum durduğumda. Kerem düşünür gibi oldu. Ardından bana döndü.

KAMERA (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin