KAMERA (TAMAMLANDI)

16. KÖTÜYE DOĞRU BİR ADIM

KAMERA

( oy verip yorum yapmayı unutmayınn )

empathy - crystal castles

★★★

“Öyle sanıyordum, seninle tanışana
dek.”

★★★

16. KÖTÜYE DOĞRU BİR ADIM

-Olay Gecesinin Sabahı-

Olduğu yerde ifadesizce oturuyordu Nehir. Beyaz deri koltuklara oturmuşlardı ve hiç olmadıkları kadar rahatsız hissediyorlardı. Nehir içinde bir kasveti büyütüyordu ve başlarına bir şeyler geleceğini hissediyordu. Deli gibi korkuyor, çığlıklar atmak istiyordu. Kalbinde büyüyen ve nefesini kesen yoğun korku cesaretini kırıyordu. Sadece onu bu durumdan kurtaracak bir dal arıyordu. Rehberini açsa arayabileceği tek kişi ablasıydı ama şimdi ararsa Kayra'nın düşeceği durumuda anlayabiliyordu. Ona güvenmeyi ve her şeyin yolunda ilerleyeceğine inanmayı seçti.

"Nerede kaldı bu?"diye sordu Kayra'ya doğru fısıldayarak. Kayra ona nazaran biraz daha rahattı ama Nehir onunda korktuğunu hissediyordu. Aynı zamanda yaşadığı utancıda anlayabiliyordu. Ama Kayra'yı anlayacak biri varsa, o da kendisiydi. Psikolojik rahatsızlıkları araştırmayı severdi ve kliptomaninin varlığındanda elbette haberi vardı.

"Gelir herhalde birazdan,"dedi Kayra kısık bir sesle. Olabildiğince sessiz konuşuyorlardı. Nehir gözlerini kocaman evin içerisinde gezdirdi. Her bir detayı onu korkunun uçurumuna daha çok yaklaştırıyordu. Oysa o uçurumdan atlamamak için yoğun bir direniş içindeydi. Ama mutlak sonun daima ölüm olduğunu henüz bilmiyordu.

"Çok beklettim mi?"diyen bir erkek sesi duyuldu içeride. Kızlar zeminden aldıkları gözlerini o adama çevirdi. Adam uzun boylu, dışardan bakılsa yakışıklı sayılabilecek bir tipteydi. Kısa siyah saçları vardı. Bal rengi gözleri yoğun bir şevkatle bakıyordu. Belkide yalan bakışlardı bunlar. İnsan şüphelenmeden edemiyordu.

"Hayır,"dedi Kayra ona döndüğünde. Adamın sakin tavrı onu bir nebzede olsa rahatlatmıştı. Adam yanlarına ilerlediğinde, kendini koltuğa bıraktı. Nehir ifadesizce ona bakmayı sürdürüyordu.

"Bir şey içer miydiniz?"diye sordu adam ikisine bakarak. Kızlar hızlıca başını salladı. Ancak adam gözlerini kıstı.

"Olmaz böyle. Bir şeyler içmeden yollamam sizi. Bizde misafir ahlakı vardır." Ardından yanına çağırdığı kısa boylu adama kahve getirmesini söyledi. Adam başını sallayarak gittiğinde, tekrar kızlara döndü. "Ben Sezgin. Sizler?"

Nehir ifadesizce "Nehir,"dedi. Sezgin gözlerini kapatıp, başını salladı. Kayra ürkekçe "Kayra,"dedi. Sezgin gülümsedi.

"Pekala. Ne kadarlık bir ücret ödeyecektik size?" Kayra usulca dudaklarını ıslattı.

"50 bin tl." Sezgin dudaklarını ıslattı. Ardından boynunu çıtlattı. Buradan bakınca tam bir psikopata benzediğini düşündü Nehir. Ondan hoşlanmamıştı.

"İyimiş,"dedi Sezgin. "Patron paranızı yolladı. Birazdan gelir." Kayra başını salladı. Nehir kaşlarını çattı. Patron dediği kimdi? Yoksa bunlar bir çeşit çete falan mıydı? Çok geçmeden kahveler geldi. İçildi. Ardından siyah bir çanta geldi. Sezgin çantayı açtığında, içindeki paraları gördüler.