KAMERA (TAMAMLANDI)

6. KANLI AYNA

KAMERA

( oy verip yorum yapmayı unutmayınn )

☆

“Kanlı aynadan bakıyorum kendime.
Zamanla bana dokunuyor, temiz
bedenimi kirletiyor.”

6. KANLI AYNA

Olaydan gecesinden bir gün önce |

"Kayra, inanamıyorum sana. Nasıl yapabilirsin bunu?"diye sordu Nehir dehşetle. Kendini karşıdaki koltuğa bıraktı Kayra, dudaklarını dişlerine geçirdi yoğun bir stresle. Gözlerinden yaşlar boşalıyordu. Bacağını ritmik bir hareketle titretmeye başladı.

"Çok pişmanım kızım. Valla elimde değildi ya." Kaşlarımı çattı Nehir. Üzerindeki ceketin fermuarını çekip, ayağa kalktı. Ardından Kayra'nın yanına oturdu. Aslında bu akşam ablasına gidecekti ama önce bu olayı halletmesi gerekiyordu.

"Pelin'e anlattın mı?" Kayra hızlıca başını iki yana salladı.

"Hayır, sadece sen biliyorsun." Nehir gözlerini kapatıp derin bir nefes verdi. Ardından açtı.

"Kızım senin paraya mı ihtiyacın var? Ailen yeterince zengin zaten. Niye Ceren'in çantasındaki parayı çaldın? Üstelik az bir miktarda değil. Durumları zaten kötü. Belki o parayla kirayı falan ödeyecekti." Kayra utana sıkıla az önce itiraf etmişti. Nehir bunu yapmasına bir türlü anlam veremiyordu.

"Nehir bu bir hastalık. Kliptomani. Elimde değil yemin ederim. Yapmak istemiyordum ama beynimdeki sesler sanki beni yapmak zorunda bıraktı. Hem, o neden yanında bu kadar para taşıyor ki?" Oturduğu koltuktan kalktı Nehir. Ablasının yanına gidene kadar otelde kalmaya karar vermişti. En son konuştuklarında, yoğun bir şekilde çalıştığını söylemişti ablası.

"Tedavi ol o halde. Yaşanmaz böyle. Utanacağın bir sürü olay yaşayabilirsin,"diye mırıldandı Nehir. Onu kırmadan bir şeyler söylemek istiyordu ama Kayra'nın pek umurunda değildi. Derin bir nefes verdiğinde gözlerini pencereye çevirdi. Kayra ellerini yüzüne geçirdi.

"Senin ablan polisti değil mi?"diye sordu Kayra tereddütle. Nehir istemsizce gülümsedi. Gözlerini izlediği pencereden Kayra'ya çevirdi. Gururla kaldırdı çenesini.

"Evet, komiser. " Onunla ne kadar gurur duysa azdı.

"Lütfen ona bu durumdan bahsetme. Yapmazsın bunu değil mi Nehir?" Nehir hızlıca başını sallayarak onayladı. Kimseyi ablasına ispiyonlayacak değildi. Şunun şurasında 19 yaşına basmıştı. Hep olgun bir kız olmuştu.

"Asla, merak etme." Kayra şüpheyle baktı Nehir'e. Belkide sadece sanaldan tanıştığı birine bu kadar güvenmemeliydi. Zihninde tonla ihtimal dolandı. Ablası polisse, ağzından kaçırması muhtemeldi. En iyisi onu yanında tutmaktı. Anca bu şekilde söylemeyeceğinden emin olabilirdi. Zaten canı Helen yüzünden sıkkındı. Eve uğramak bile istemiyordu.

"Ceren'in parasını geri vermen gerek,"dedi Nehir. Çantasından bir peçete çıkarıp, Kayra'ya uzattı. Kayra peçeteyle göz yaşlarını silerken, bir yandanda bu boktan nasıl çıkacağını düşünüyordu. Tek şansı sınıflarda kamera olmamasıydı.

"Parayı direkt babamdan isteyemem, çok dikkat çeker." Nehir ofladı.

"Ne yapacağız o zaman?" Ardından Kayra aklına gelen fikirle durdu. Gözlerini karşısındaki Nehir'in buz mavisi gözlerine çevirdi. Sinsi bir gülüş belirdi dudaklarında.