KAMERA (TAMAMLANDI)

13. GEÇMİŞ MİSAFİRİ

KAMERA

( oy verip yorum yapmayı unutmayınn )

★★★

lady gaga - poker face

deftones - change

rammstein - sonne

★★★

oy verip, yorum yapmayı unutmayın ☆

13. GEÇMİŞ MİSAFİRİ

-6 Ekim Cumartesi 2017-

Kabindeki sıcak hava beni deli gibi terletirken, üzerime krem rengi çizgili tişörtümü geçirdim. Siyah saçlarımı hızlıca tepeden bir at kuyruğu yaptığımda, midemden yükselen yoğun bulantıya aldırış etmemeye çalışıyordum. Başım deli gibi ağrıyordu. Tüm günü deli gibi test çözüp, derslere katılarak ve voleybol antremanlarına katılarak geçirmiştim.

Bu lanet liseye katlanmamın tek sebebi, polis olmayı deli gibi istememdi.

Kabinde ayakkabılarımı giydikten sonra, kapıyı açmak için tokmağa yöneldim. Ancak açılmadı. Tekrar denedim. Tutukluluk yapmış olabilirdi. Ama yine açılmadı. Kilitli mi kalmıştım?

Defalarca kez açmaya çalıştım ama mümkün değildi. En sonunda içeride gülmeye başlayan birkaç kız sesi duydum. Gülüşlerinden bile kim olduğunu anladım. Ardından lider olarak benimsedikleri ve benim kâbusum olan o kızın sesini duydum.

"Biraz daha çırpın Hazal. Belki sihirli bir güç seni kurtarabilir." Yaptığı aşağılık şakaya yanındaki yaverleri gülmeye başladı.

"Polis olmak istemiyor muydun sen? Zıpla hadi Hazal. Zıpla bakim!" Gözlerimi sıkıca kapattığımda, derin bir nefes verdim. Kabinin içi dahada sıcak olmaya başlamıştı.

"Deren yeter artık!"dedim yüksek sesle kabinden seslenerek. "Aç şu kapıyı!"

"Biraz daha yalvar,"dedi kibir dolu sesiyle. Gülmeye devam etti. Ona kızdım ama şu hale düştüğüm için kendime daha çok kızdım.

"Aç şu kapıyı!"diye bağırdım tekrar.

"Ağlayacak mısın yoksa Hazal Soyhan? Gerçi en iyi yaptığın şey." Derin bir nefes verdim. Öfkeli bir nefes. Onun saçlarına yapışmak istedim. Koridorda sürüklemek. Bana yaptıklarını misliyle yapmak. Ama elbette yapmadım. Yapabilecek gücüm olmadığından değildi. Deren'in ailesi son derece varlıklı insanlardı ve okula düzenli bağış yaparlardı. Arkası sağlamdı. Benim öğrenim hayatımı mahfedebilirdi. Eğer polis olmak istiyorsam sicilim temiz olmalıydı ve benim bir arkam yoktu. Benim bir ailem bile yoktu.

"Deren aç şu kapıyı,"dedim biraz daha sakin bir sesle. "Lütfen,"dedim istemeye istemeye. Bu durumdan nefret ediyordum.

"Önce biraz eğlenelim,"dedi ukala bir tavırla. Neler olduğunu anlayamazken, kafama atılan sert bir cisimle dudaklarımdan bir çığlık firar etti. Saçlarıma dağılan yapışkan sıvıyla, bunun bir yumurta olduğunu anladım. Deren ve arkadaşları deli gibi gülüyordu. Gözlerim acıyla dolduğunda, kapıyı yumruklamaya başladım.