KAMERA (TAMAMLANDI)

3. AZAD EDİLEN ACI

KAMERA

batu akdeniz - eksik

☆

( oy verip yorum yapmayı unutmayınn )

"Azad etmek gerekir, kalbine
saplanıp, geceyi sabah eden her acıyı."

3. AZAD EDİLEN ACI

Ölmeliydim.

Seneler önce. O karanlık gecede. Ölmeliydim. Onlarla beraber beni de morga götürmelilerdi. Beni de onlarla beraber o toprağın altına gömmelilerdi. Üzerime toprak atmalılardı. Nefesim kesilmeliydi. Ölmeliydim. Yaşamamalıydım.

Ölmeliydim.

Bugün. Bu karanlık gecede. Ölmeliydim. Nehir'le beraber beni de morga götürmelilerdi. Beni de onunla beraber o toprağın altına gömmelilerdi. Üzerime toprak atmalılardı. Nefesim kesilmeliydi. Ölmeliydim. Yaşamamalıydım.

Tarih benim için kendini defalarca kez tekrar ediyordu. Kendimi hep aynı noktada buluyordum. Kaybetmiş bir şekilde, bir mezar taşının başında otururken. O toprağın altına ne kadar girmek istesemde, hala ciğerlerim oksijenle buluşurken.

Avucuma birazcık toprak aldım. Burnuma yaklaştırıp kokusunu içime çektim. Hayır, bu koku kardeşim değil. Nehir hep okyanus gibi kokardı. Ferah ve temiz. Kendisi gibi.

Yanmış bedeni gördüğüm zaman içim sızlamıştı. O bedenin kardeşim olduğunu nereden bilebilirdim?

Yanmak, en acı verici ölümlerdendi. Nehir'i yakmışlardı. İdrak edene kadar zihnimde tekrarlamak zorundaydım.

Çok bağırmış mıydı? Abla beni kurtar demiş miydi? Haykırışlarını bana duyuramadığı için üzülmüş müydü? Canı çok yanmış mıydı? Elbette yanmıştı. Nasıl yanmayabilirdi?

"Yemin ederim benimde canım yanıyor Nehir,"diye fısıldadım mezar taşına doğru. Parmaklarımı isminin üzerinde gezdirdim.

Gece yarısıydı. Etraf karanlıktı. Muhtemelen burada sadece ben vardım. Koskoca mezarlıkta, kardeşimin yanında oturuyordum. Bir avuç toprakla içimde ki yangını bastırmaya çalışıyordum.

"Nehir,"diye fısıldadım yine. "Bugün tam 1 ay oldu. Sensiz geçen 1. ayım." Acıyla gülümsedim. Kurumuş boğazım bir kaç kez öksürmeme neden olsa da, durmadım devam ettim.

"1 ayda neler yaptığımı merak eder miydin? Tabi ki ederdin. Sen çok meraklı birisin. Küçükken sürekli peşimde dolanırdın, sürekli sorular sorardın. Bazen bunalırdım ama hiçbir sorunu cevapsız bırakmazdım." Başımı mezar taşına yasladım bu sefer.

"1 aydır hiç gülmedim Nehir. Hiç. Dudaklarım bir kere bile kıvrılmadı. Hiç renkli bir şeyler giymedim. Hep siyahtım. Hiç kafamı kaldırıp, aydınlanmış gökyüzüne bakmadım,"diye mırıldandım. "Çünkü sende bakamıyorsun artık Nehir."

"Her gün senden özür diledim kardeşim. Her gün. Her sabah. Her gece. Kendimide hiç affetmedim. Merak etme."Derin bir nefes verdim.

"Senin için en sevdiğim şeylerden vazgeçtim. En ufak bir mutluluk bile haram olsun diye. Gözlerimi toprağa çevirdim. "Hayır, benim için üzülme Nehir. Senin için değerdi meleğim."Yutkundum.