Ayaz

4.Bölüm

Herkes peçetelerini hazırlasın bol dram olan bir bölüm geliyor...

İyi okumalar...

Gözlerimi araladığımda burnuma dolan kokuyla hastanede olduğumu anlamam çok uzun sürmedi.Boğazım kurumuş gibi hissediyorum.

"Su "

Mırıldandığımı fark eden babam hemen su içmeme yardımcı oldu.Suyu içtiğimde biraz daha kendimi toparlanmıştım.Gözlerim abimlerde ve babamda dolaşırken hepsinin endişeli ve korku dolu bakışlarını görebiliyordum.Özllikle babam o hem kırgınlıkla hemde kıyamıyormuş gibi bakıyordu.

"İyi misin aslanım? "

"Teşekkürler iyiyim."

Bakışlarımı kaçırdım hepsinden utanıyordum.Belki de o adamla hiçbir bağlantıları yoktu.Ne tür bir pislik olduğunu bilmiyorlardı.Bu soruyu sormazsam içim rahat etmezdi.Ellerime bakarken soruyu sordum.

"Bahçede yanınıza gelen o adam kimdi ? "

Cevabını dinlemek için bakışlarımı babama sabitledim.Kaşlarını çatmış birşeyleri anlamak ister gibi bakiyordu.

"O adam bizim şoförümüz işe yeni başladı.Bir sorun mu var babam ? "

Kahretsin eğer o şoförleriyse hep evin etrafında dolanacak demekti.Korkuyla konuştum.

"Onu işten çıkar o kötü çok kötü birisi o.Lütfen lütfen onu işten çıkarın."

Babam yanıma oturduğunda gözlerime baktı.

"Seni zorlamak istemiyorum bebeğim ama neden işten çıkarttırmak istediğini bana söyler misin ? Boş yere adamın ekmeği ile oynamak istemem."

"O adam değil o insan değil canavar o masum çocukların bedenini izinsizce dokunan pisliğin teki.O iyi biri değil o çok korkunç kötü biri."

Sözlerim odada bomba etkisi yaratmıştı.Korkuyordum ne tepki vereceklerini bilmiyordum.Bu beni korkutuyordu.Kalp ritmimi hızlanırken odada monitörün sesi yankılanıyordu.

Elime dokunan kişiye baktım.Karan abimdi.Sanki beni anlıyormuş gibi bakıyordu gözlerime.Ellerini kaldırıp işaret diliyle konuşmaya başladı.

"Sana sarılabilir miyim abim ? "

Normalde bu konuşmadan bile rahatsız olan ben sanki buna ihtiyacım varmış gibi hissediyordum.Bu yüzden başımı olumlu anlamda salladım.Karan abim beni kolları arasına alıp sarıldı.Şefkatle saçlarımı okşarken bende kollarımı ona doladım.İçimde bastırdığım duygular gün yüzüne çıkınca yaşadığım onca şeye ağlamaya başladım.Ben ağlıyordum abim ise sevgiyle saçlarımı okşuyordu.

Aradan geçen zamanla gözümde yaş kalmazken aynı zamanda yorgun düşen bedenim ile uykuya daldım.

Yazardan

Ayazın uyuduğunu anlayan Karan kardeşini yatağa yatırdı.Üzerini örttükten sonra babasına baktı.

"Baba ona kırılma olur mu ? O bize güvenmek istiyor ama korkuyor.Öz babası sandığı adam ona neler yaşattı bilmiyoruz.Ayrıca o şoförü hemen işten çıkartalım."