8.Bölüm

1.5K 77 25
                                    

Bugün iki bölüm atacağım sözünü verdim.Eğer yetiştirebilirsem bir bölüm daha yayınlayacağım inşallah.

Lütfen bölüme oy verip yorum yapmayı unutmayın.

İyi okumalar...

Gözlerimi açtığımda Karan abimi gördüm.Kızarmış gözleriyle bana bakıyor saçlarımı seviyordu.Onun bu hali içimde suçluluk duygusu yaratırken bakışlarımı odada gezdirdim.Diğerlerinin de Karan abimden farkı yoktu.Babam yanıma geldi.Saçımı öptükten sonra gözlerime baktı.

"Babam çok korkuttun bizi.İyisin değil mi ağrın var ? "

"İyiyim korkmayın."

Ateş :Korkmak mı ? Doktor odadan çıkıp olumlu birşey söyleyene kadar canımızdan can gitti abim.Nolursun bir daha böyle birşey yapma.Biz seni kaybetmek istemiyoruz abim.Biz bir aile olalım yaralarımızı saralım istiyoruz.

Ares :Sana yeni kavuşmuşken yokluğunla sınama bizi abim.Bu aileye bir acı daha fazla gelir.Sende yakma canımızı ıssız bir ormanda tek başımıza kalmış gibi hissettirme bize.

Karan abim sadece yüzüme bakıyordu.Onu çok korkuttuğumu gözlerinden anlayabiliyorum.Sadece gözleride değil elimi tutan elleri titriyor sanki kaybedecekmiş gibi sımsıkı tutuyor elimi.

Yorgun olsam da Karan abime gülümsedim.

"İyiyim abi gerçekten kendimi çok iyi hissediyorum.Korkma artık söz veriyorum kendime daha dikkat edeceğim."

Karan abim sadece başını salladı.Onu bu kadar derinden etkilendiğim için kendime kızdım.Hemşire serumu çıkarttıktan sonra ayağa kalkacaktım ki babam kucağına aldı.

Şaşkınlıkla suratına bakıyordum.Bakışlarımı fark etmiş olacak ki sertçe yanağımı öptü.Gözlerim kocaman açılırken o bu halime gülümsemeyle yetişmişti.

"Bakma öyle can parçam hastayken onu yürütecek değilim.Bebeğimle ben ilgileneceğim.Kendini toparlaya kadar yanındayım bebeğim.Gerekirse heryere kucağımda götürürüm sorun olmaz bana."

O dışarıya yürürken telaşla konuştum.

"Lütfen baba bırak beni kaç yaşındayım kucağında olmak utandırıyor."

"Utanmana gerek yok bebeğim.Oğlumu kucağıma aldığımdan kime ne.Sende takma kafana "

Babamın beni bırakmayacağını anladığımda yüzümü görmesinler diye yüzümü boynuna gömdüm.Burnuma dolan o ferah kokusu rahatlamaya sağlarken babam ve abilerimin sırıttığını hissediyordum.

Babam gerçekten de dediğini yapmış eve gidene kadar kucağından indirmemişti.Eve geldiğimizde odama çıkarmış yatağıma yatırmıştı.Ben üzerimi değiştirirken o da abilerim ile birlikte aşağıya inmiş bana meyve tabağı hazırlamıştı.

Ayaz Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin