Ayaz

26.Bölüm

"Ben hiç çocuk olmadım ki
Hiç doya doya gülmedim
Doya doya oyun oynayamadım mesela
Biri bana söyleyebilir mi
Çocuk olmak nasıl bir duygu ? "

Hapishane 'nin önüne geldiğimizde Ares abimle göz göze geldik.Ellerim titremeye başlarken derin bir nefes aldım.Dün çok idaalıydım gelmek için ama buraya gelince işlerin sandığımdan daha zor olacağının farkına varmıştım.Ama yüzleşmekten kaçmak demek bitmeyen kabuslar demekti.Yüzleşip az da olsa huzura ermek istiyordum.Titreyen elim kapı koluna giderken abim kolumu tuttu.Gözlerim ona dönerken bana bakışı içimi ısıttı.Bu bakış seni anlıyorum bakışıydı.

"Abim hiçbirşey için zorunlu hissetme kendini olur mu ? Hemen şuan vazgeçsen sorun etmem."

"Bazen kaç yaşındasın diye soruyorlar.Cevap veremiyorum kimlikte yazıyor tabii ama benim kaç yaşında hissettiğimin bir cevabı yok.O yaşadıklarım , sonrasında olanlar benim zihnimden gitmiyor.Ben unutamıyorum abi.Benim kabus görmediğim tek bir gece bile yok.Herşey değişti evim ailem okulum.Ama ben değişemiyorum abi.Hala o evde o odada tutsak kalmış gibi hissediyorum.

Ve ne kadar yaşarsam yaşayayım.Ne yaparsam yapayım unutamayacakmış gibi hissediyorum.Yinede yüzleşmek istiyorum abi biraz olsun rahatlamak kabuslarımdan kurtulmak için buna ihtiyacım var."

Abim sözlerimden sonra beni kendine çekip sarıldı.Sırtımı sıvazlarken konuştu.

"Neyi nasıl hissedeceksin nasıl mutlu olacaksan öyle olsun abim.Ben her kararımda yanındayım.Yeter ki mutlu ol yüzün gülsün."

"Teşekkür ederim abi seni çok ama çok seviyorum."

"Bende kardeşim bende."

Abimle konuşmak beni biraz olsun rahatlatmıştı.Arabadan inip Hapishane doğru ilerlemeye başladık.Sonunda görüş salonuna gelmiştik.Telefonla bir camın arkasından görüşecektim.Onunla aynı masa da bulunmak istememiştim.Abimde seve seve kabul etmişti.Camın önünde oturmuş o canavarın gelmesini bekliyordum.Stresten avucumun içi terlemişti.Elimi pantolonumu sürterken karşı tarafın kapısı açılmıştı.

Beni beklemediği belliydi.Yüzündeki şaşkınlık ifadesi ne kadar doğru karar verdiğimi gösteriyordu.Sandaleye oturduğunda telefonu elime aldım.Kendi de telefonu açmış gözlerime bakıyordu.

"Beni beklemiyordum sanırım?  "

"Yani yalan yok beklemiyordum sana bunca şeyi yapmışken beni görmeye geleceğini düşünmemiştim.Babanı mı özledin yoksa küçüğüm."

Yüzümü buruşturdum.Tiksiniyordum ondan.Bir insan hiç mi ders çıkarmazdı.

"Buraya seni özlediğim için gelmedim.Sadece yıllardır istediğim şeyin gerçekten gerçekleştiğini görmek adaletin benim içinde sağlandığını görmek için geldim.Iyi ki de gelmişim şu haline bak tam bir zavallıya dönmüşsün.Ucubenin tekisin.Sonunda hakkettiğin yerdesin.Umarım bu bok çukurunda geberip gidersin de dünya senin gibi bir pislikten kurtulur."