Kızıl [Tamamlandı]

-1-

Özlediniz mi beni???

Başlama tarihinizi alalım

IYI OKUMALAR

1.Bölüm:

Başımdan aşağı dökülen buz gibi su ile irkilerek yorgun gözlerimi araladım. Tüm bedenim soğukluk ile titriyordu. "Defol lan dükkanın önünden" bağıran yaşlı, en fazla 60'larinda olan adama yorgun bakışlarla baktım. Adam öyle çok sinirliydi ki gür kaşları olabildiğince çatılmış öfkeyle bana bakıyordu.

Zorlanarak kalkmaya çalıştığımda yaklaşık 3 haftadır üzerimden atamadığım hastalık sanki her geçen gün daha çok üzerime yapışıyor bedenimi daha çok yoruyordu. Az önce üstüme dökülen su ise tüm bedenimin sanki mümkünmüş gibi daha çok titremesine, boğazımın daha çok acımasına neden oluyordu

Aylardır doğru düzgün birşey yemediğim için iyice gücünü kaybetmiş olan kollarım kalkmama hiç yardımcı olmuyordu. Adamsa hala kalkmadığımı görünce öfke dolu bir güçle kışlık botlarını karnıma olabildiğince sert bir tekme atmıştı 

Karnımdan tüm bedenime yayılan acı dalgası dudaklarımdan büyük bir inleme çıkmasına neden oldu. Yine de sokakta ki kimse dönüp bakmadı, umurlarında bile olmadık. Zaten tüm sistem böyle yürümez miydi? Zorlanarak kalktığımda birkaç adım uzaklaştım. Adamda gittiğimi görünce söylenerek dükkanına girmişti zaten

Karnım öyle çok acıyordu ki elimi sertçe karnıma bastırmıştım. Zorlukla birkaç adım daha attığımda aldığım nefesler bana yetmiyordu. Hastalıktan tıkanan burnum ve boğazımda ki ağrı da bana yardımcı olmuyordu

Dakikalarca yürüdükten sonra eski derme çatma evimin tam önünde durmuştum. 

Ne güzeldi eskiden, pencerelerin önünde rengarenk çiçeklerin olduğu saksılar vardı. Şimdilerde sararmış hatta yer yer kahverengiye dönmüş çimenler eskiden yemyeşildi. Birkaç adım atıp bahçe kapısından içeri girdiğimde eskidiği için gıcırtı çıkaran ses kulaklarımı tırmaladı

Kapıya nihayet ulaştığımda gözlerim kapanıyordu. Çok yorgundum

Hem ruhum hem de bedenim çok yorgundu, ama en çok kalbim yorgundu

Kapıyı açtığımda içeriden gelen televizyon ve küfür sesleri ilk başta irkilmeme neden oldu. Sessiz olandim ben, yüksek sesten korkardım. Eskiden böyle değildim ki, eskiden hiç korkmazdım çünkü parmaklarında kızıl saçlarımdan düğümler olan adam beni her şeyden korurdu

Birkaç adım daha attığımda o keskin içki kokusu geldi. Belki de bu koku Dışarıdan değil benden geliyordu

"Neredeydin lan orospu" duyduğum iğrenç ses içimde kulaklarımı kesme isteğine neden oluyordu. Cevap vermeyip ilerlediğimde canavarımın öfkeli adımlarını duydum. 

Güçlü, canımı yakan parmakları beyaz tenli kolumu sardığında kalbim bir kuş gibi hızlı atmaya başladı "hep o pezevenk böyle yaptı seni, maşallah eve girmiyorsun"

Korkuyla dolan kalbim bu sefer öfkeyle dolup taştı başımı sertçe kaldırıp ona baktığımda o da bana öfkeyle ve saf nefretle bakıyordu  "Onun hakkında konuşamazsın" sesim canavara karşı sadece onun için bu kadar sert çıkıyordu, bir tek onun için dilim lal olmuyordu

"Ne istersem söylerim lan ben" ve yanağıma inen bir tokat, güçsüz bedenim tokatin etkisi ile yere yığıldığında daha birkaç dakika önce yaşlı adamın tekmeler attığı karnıma yeni tekmeler atıldı.

Ne ayağını tuttum, ne engel olmaya çalıştım ne de çığlık attım. Sadece bekledim... Beni öldürmesini bu işkencenin sona ermesini bekledim 

Ama çalan kapı tüm ümitlerimi yerle bir etti, canavarın tekmeleri durdu önce ardından nefret ettiği saçlarımdan sertçe tutup tüm gücüyle bedenimi duvara vurdu. 

Sağ gözümden çenemin sol kısmına kadar ki kısmı evin kırık tahtasına geçtiğinde inanılmaz bir acı hissettim. Hemen ardından gelen o ılık kan 

Acıya mi daha fazla dayanamamıştı yoksa yorgun bedenim mi kendini kapatmıştı bilmiyorum, son hatırladığım kanlar içinde yere düşüşüm ve canavarın kapıyı açışıydı

SON

İlk bölüm Nasıldı?

Ben yine dayanamayıp başka bir gerçek ailem kurgusu yazdım, bu sefer ki biraz daha farklı olacak

Sizce kim geldi?

Başrol kızımızın adı ne olsa ki?

Canavar?