Kızıl [Tamamlandı]

-7-

Yorumları artıralım

bölüm fotoğrafı;



IYI OKUMALAR

Mehmet'in Anlatımıyla

Ölmek istiyordu, benim bakmaya kıyamadığım küçük meleğim ölmek istiyordu. Ne yapmışlardı benim çiçeğime, ölmek isteyecek kadar çok mu yakmışlardı canını

kollarımda kaybolan küçük bedenine baktım, minicikti benim kızım nasıl kıymışlardı ona

Bana bakıp beni öldür dediğinde nefesim kesilmişti, kızım bana yalvarmıştı resmen o canavarın canını yaktığını söylediği an o şerefsizi öldürmek istedim. kızıma yaptıklarının aynısını yaparak öldürmek istedim. öldürecektim de ama bunu kızım asla bilmeyecekti, benden korkmasına kaçmasına dayanamazdım ki

Göğsümde huzursuzca uyuyan bebeğim öyle güzeldi ki, yüzünün tamamını kaplayan yaralar bile güzelliğini kapatamamıştı.

Canı yanıyor mudur acaba? yusuf çok kötü durumda olduğunu söylemişti. Ama ben sadece bedeninde ki yaralar sanmıştım, kızımın ruhundaki yaralar daha kötüydü

Kapı açıldığında bakışlarımı güzel bebeğimden çekip kapıya baktım. Yamaç, en öfkeli oğlum dağılmış bir şekilde kapıda duruyordu. Kadında bir bant vardı, gözlerinin içi kıpkırmızıydı. ailemizin dağıldığını hissediyordum

Kaşlarım kaşında ki banta bakarak çatıldı. Kim bilir öfkesini nasıl çıkarmıştı

"aslanım, gel" laren'i kaybettiğimiz zaman diğerleri hatırlamayacak kadar küçüktü ama Yamaç çok net hatırlıyordu. Laren doğduğu günkü heyecanını hatırlıyordum. Doğumhane koridorunda heyecan ve korkuyla yürüyorken oğlumda küçük paytak adımlarıyla yanımda benimle birlikte volta atıyordu.

Kardeşi doğduğunda yalvar yakar kucağına almıştı. ikisi öyle güzeldi ki, Mira ismini o seçmişti, kardeşinin güçlü, başarılı, azimli olmasını istemişti. Güzel umay'ım daha kendine gelemeden kızımızı bizden kopardıkları için laren'le sadece Yamaç'ın resmi vardı

Laren bizden gittiğinde Yamaç içine kapanmıştı, her gün okulda kavga ediyor içinde ki öfkesini etrafından çıkarıyordu. Ne yapsakta yamaç asla eskisi gibi olmadı

yanımıza gelip yavaş hareketlerle yatağın ucuna oturdu. kollarımda uyuyan kızımı uzun uzun izledi. "baba özür dilerim" ne için özür dilediğini anlamamıştım. Yamaç genelde çok özür dilemezdi, benden en son intihar etmek için bileklerini kestikten sonra özür dilemişti

yeniden kendine zarar vermiş olabilme ihtimalinden dolayı korkuyla bedenini inceledim sağ yanağında da biraz morarma vardı "söz veriyorum bir daha dokunmam ona, ama gitmesin"

o an anladım neden özür dilediğini, kız kardeşine yine dokunmuş onu yine sevmişti ve kardeşi bugün ölmek istediğiini söylemişti. oğlum ise tüm suçu yine kendine atmıştı. "ama o zaman laren çok üzülmez mi?"

Kıpkırmızı olmuş ela gözleri ile bana baktı. "ü-üzülür" hafif gülümseyerek kucağımda ki kızımı rahatsız etmemeye çalışarak yana kaydım. yatağa vurduğumda yanımıza uzanmış kardeşini izliyordu. "sen ona dokundun diye gitmek istemedi, kardeşin çok yaralı ama iyileşecek"