Kızıl [Tamamlandı]

-6-

Bir şeylerin bitip, yeni duyguların hislerin başladığı bir bölüme hoş geldinizzz

İYİ OKUMALAR

Hep birlikte büyük yemek masasında oturuyorduk. Herkes kahvaltisini ederken ben sadece önümde ki yiyeceklerle oynuyordum. Yemek yiyemezdim, canavar 'Bu kadar çirkin bir insan yemeği hakketmez' demişti. Zaten ne zaman yersem hep kusardim.

"Kızım beğenmedin mi?" Annelerinin şefkatli sesi ile hepsinin bakışlarını üzerimde hissettim. Başımı tabağımdan kaldırmadan iki yana salladım.

"Ama abim yemezsen olmaz ki, hem hastasın hadi biraz" adını hala bilmediğim abi konuştuğunda değişen bir şey olmadı.

Herkes bana bakıyor bir şey dememi bekliyordu. Istemiyordu canım işte, tek istediğim katilimin beni öldürmesiydi

"Rahat bırakın" çıkan gür ve içinde duygu barındırmayan ses konuştuğunda anlık olarak başımı kaldırdım. Gözlerim dün kollarında uyuduğum yamaçla çakıştı

Başımı geri tabağıma eğdiğimde kimse bir şey demedi. Kahvaltı saati bittiği an katilimin peşine takıldım. Ne zaman öldürecekti beni

Herkes koltuklara yayıldığında, ikizlerden birisi televizyon izlerken diğeri ise onun dizlerine yatmış telefonuyla oynuyordu. Acaba hangisi hangisiydi

Aileleri nasıl karıştırmıyordu. Yanımın çökmesi ile oraya baktım. Yamaç yanıma oturmuş bana bakıyordu. Sabah kalktığımızda ikimizde konuşmadan odadan çıkmıştım. Sanki dün gece hiç olmamış gibiydi

O hala sinirli, soğuk adamdı bense hala ölmek isteyen kızdım

Birkaç saniye onu inceledikten sonra bakışlarımı ondan çekip televizyonun yanında ki şömineye odakladım.  Niye kimse beni dövmüyordu? Niye sırtımda ki yaralar iyileşiyordu

Kucağıma bırakılan hafif şeyle oraya baktım. Kucağımda origamiden bir kuğ vardı

Hafif kaşlarım çatıldı, kuğu elime alıp incelediğimde çok güzel ve özenli bir şeydi.

Yamac'a baktığımda bana hafif bir tebessümle bakıyordu. Tuhaf adamdı

Ben elimde ki kağıttan siyah kuga bakarken önümde birisi çöktü. Başımı kaldırıp ona baktığımda ikizlerden birisiydi. Elinde ki tepsiyle önümde ki sehpada oturuyordu. "Aç bakalım ağzını güzellik" maviye yakın gözleri ışıkla parlıyordu, kaşığı çorbaya daldirip bana uzattı

Başımı hayır anlamında sallayarak katilime baktım. "Beni ne zaman öldüreceksiniz"

Sözlerim keskin bir bıçak gibi hepsinin kalbine saplanmıştı. Hepsi şaşkın ve korku dolu bir şekilde bana bakıyordu. "N-ne" katilim titrek bir sesle konuşmuştu

Salonda ki kimseden ses cikmazken sert bir ses geldi. Önümde ki kişi elinde ki tepsiyi elinden düşürmüştü, sıcak çorba halıya ve ayaklarıma döküldüğünde hafif bir sızı hissettim

"Beni bu yüzden aldınız değil mi?" Ne oluyordu burada, niye herkes bana böyle bakıyor

Ilk tepkiyi Yamaç verdi, hışımla yerinden kalktı. "Ölmeyeceksin, ölmek yok" öfkeyle bağırdığında yerimden sıçradım

Bağırmayın lütfen

"Ölemezsin, yine gidemezsin" ben ona korkuyla bakarken o hiçbir şeyi görmüyor gibiydi,

öfkeyle bağırıyor, yanında ki eşyaları dağıtıyordu. Ikizlerden diğeri ve adını bilmediğim adam yamac'ı sakinleştirmeye çalışıyordu anneleri ve katilim ise sadece bana bakıyordu