Kızıl [Tamamlandı]

-5-

IYI OKUMALAR

5.Bölüm:

Yazar'ın Anlatımıyla; 

Tüm aile hep birlikte masada oturuyorlardı. Tek eksikleri aylardır kavuşmayı bekledikleri kızları larendi. Ailenin babası Mehmet bey yemek odasına girdiğinde Yamaç hariç tüm kardeşlerin gözleri laren'i aramıştı

"Gelecek şimdi" Mehmet beyin gülümseyen gözleri ve neşeli sesi karısını çok mutlu ediyordu. Umay hanım eşinin elini içtenlikle sıktı.

Kızımız bize alışıyor sonunda mutlu bir aile olacağız dedi kızının düşüncelerini bilmeden

Dakikalar geçti ama gelen giden olmadı, Mehmet beyin gülümseyen suratı her saniye düştü 

"Gelmeyecek sanırım" Mehmet bey oturup küçük bir çocuk gibi ağlamak istiyordu. "Baba ona zaman ver" ikinci oğlu Tolganın konuşması ile babası ona baktı "hem yeni aile hemde o adamın yaptıkları, yaraları da psikolojisini bozuyor" 

Ne çok heyecanlanmıştı Mehmet bey, bu öz kızıyla yiyeceği ilk yemekti, sonra içinden bir ses onu rahatlattı olacakları bilmeden

'Kızım artık yanımda ne zaman istersem birlikte yeriz, zaman vermem lazım' 

Oysa kızının bu eve geliş amacı da, onu odasına çağırış amacıda belliydi. Küçük kızı ölmek istiyordu

Mehmet bey bunları bilmeden ailesi ile sessiz bir yemek yedi ikiz oğulları olan efe hiç durmadan konuşuyordu "Ama ben çok sevdim kardeşimi, çok tatlı çok masum" 

Efe her olaya pozitif yaklaşırdı, eğlenceli ve neşeli olandı 

Ege ona göre daha içine kapanık daha sessizdi Soğukkanlı ve akıllı çocuğuydu 

Tolga tuhafti, kendi de öyle düşünürdü, bazen öyle çok ciddi olurdu ki herkes şaşırırdı ama bazende efe kadar neşeli olur annelerini çıldırtırlardı

Yamaç ise en öfkeli, en sert olandı. Onun öfkesi geçmişeydi sadece bir kere kucağına aldığı kardeşi kollarından kayıp gitmişti ve o tutamamıştı 

Belki de en çok bu yüzden bakamıyordu kardeşinin yüzüne 

Sessiz yenen yemek tüm kardeşlerin masayı toplayıp çizelge sırasına göre iş yapmaları ile bitmişti. Anneleri Umay hanım birkaç kez kızını kontrol ettikten sonra her seferinde huzursuzca aşağı inmişti 

Birkaç saat televizyon izledikten sonra herkes yavaş yavaş odasına dagilmisti salonda ise sadece Mehmet bey ve Umay hanım kalmıştı 

Son oğulları Tolga da salondan ayrıldığında Mehmet bey eşini daha çok göğsüne çekmiş omzunun üstünde biten kızıl saçlarıyla oynamaya başladı 

"Sözümü tuttum sevgilim" Umay hanım buruk bir şekilde gülümseyerek eşinin dudağından öptü. "Tuttun, buldun kızımı" 

Yıllar önce hastane koridorunda çığlık atarak ağlayan Umay hanım kızı için ağlıyordu. Eşi ona söz vermişti kızlarını bulacaktı ve şimdi de bulmuştu

Ama kızları çok yaralıydı, Umay hanım bunu kızını gördüğü ilk an anlamıştı. kızının gözlerinde ki hüznü anlamış ve ona sarılıp geçecek annecim demek istemişti