Day: 143, but I still 4 3

9

Day: 76

Beni daha iyi hissettiriyorsun.

Birkaç gündür pek konuşamıyoruz ama her kütüphaneye girdiğinde önce benim yanıma gelip yardıma ihtiyacım olup olmadığını soruyorsun ve bu bile bana yetiyor, kendimi eskisi gibi değer görüyormuş gibi hissediyorum.

Gün içinde arada yanıma gelip benimle konuşuyorsun, arkadaşmışız gibi samimi davranıyorsun ve bazen...

Ötesinde şeyler yapmak ister gibi elimi tutuyor, saçlarımı okşuyorsun.

Kendi kendime umutlanmamam gerektiğinin ben de farkındayım ama sen bana böyle güzel yaklaşırsan ben kendi hislerimi nasıl tutabilirim?

Artık eskisi kadar acı çektirmiyorsun, eskisi gibi seni görmek beni üzmüyor ya da yıpratmıyor. Aksine... Hoşuma gidiyor, en azından iyi olduğunu biliyorum ya?

Ama bir sorun var.

Yanımdan her kalktığında sevgilinin yanına gidip onunla öpüştüğünü, belki de daha ilerisini ya da benim için kötüsünü yaptığınızı düşünmek canımı yakıyor.

Düşünemem lazım, değil mi? Artık sevgili değiliz, yapman benim için sorun olmamalı.

Her neyse, seni hala seviyorum ve artık pişman değilmişim gibi hissediyorum.

Case 143, I love you

Sonunda sınavını teslim edip de sınıftan çıktığında Chan ile göz göze gelince Seungmin'in adımları duraksadı ve farkında olmadan ona el salladı.

Chan da onu görüp Jiwon'u beklemeyi bırakarak adımlarını Seungmin'e çevirdiğinde Seungmin uzaklaşmak yerine aynı şekilde ona yaklaşıp önünde duran büyüğünün yüzündeki gülümsemeye daha genişiyle karşılık verdi.

"Nasıl geçti?"

"Eh, alırız bir şeyler. Ya senin?"

"Aynı, sınavlarınız bitti mi?"

"Yarın son bir sınavımız var, sonra bitiyor." Chan anladığını belirtir gibi mırıldanıp beklemediği bir anda Seungmin'in saçlarını karıştırdı.

"Sınavlardan sonra tekrar doodle yapmaya gitmeye ne dersin?" Seungmin onun elini itip saçlarını düzeltmeye başladı.

"Düşünmem lazım, hem senin... Büyük bir sınavın yok mu bu sene?" Chan derin bir nefes aldı.

"Hatırlatma, zaten stresliyim. Hatırlamadığım bir yıllık bir eğitim hayatım ve ekstra daha birçok konum var, nasıl toparlayacağımı bilmiyorum." Seungmin onun omzunu hafifçe sıktı.

"İstersen yardımcı olabilirim, elimden geldiğince yani." Chan omzundaki eli tutup parmaklarını birleştirdi ve ona genişçe gülümsedi, onun bakışları yüzünden kızardığını hissedince Seungmin bakışlarını kaçırmıştı.

Yere indirdiği bakışlarını kaldırdığı anda Jiwon ile göz göze geldiler, ve Seungmin onun gözlerindeki bakışları görünce kendini zafer kazanmış gibi hissetti.

Hiçbir zaman Chan'ı Jiwon'dan geri alma gibi bir planı olmamıştı ama Jiwon'un o anki kıskançlık dolu bakışları onu gereksiz yere o kadar tatmin etmişti ki...