In morning
"នែ៎ ក្រោក!ប្រុងដេកដល់ស្អែកមែនទេ?"sunghoon
"អត់ទេ ខ្ញុំក្រោកហើយ"riki
"បើក្រោកហើយក៏ឆាប់រៀបចំខ្លួនទៅយើងមានការងារឲ្យឯងធ្វើ ក្លាយជាប្រពន្ធយើងហើយកុំគិតថាចង់ដេកស៊ីអត់ធ្វើអីឲ្យសោះ"sunghoon
"បាទ..."riki
"នៅបាទដល់ពេលណា មិចមិនឆាប់ទៅៗ"sunghoon និយាយរួចក៏ដើរចេញពីបន្ទប់ទៅ
"ប្រុសម្នាក់នេះចរិកអាក្រក់ពិតមែន ឲ្យឯងគេងលើសាឡុងឈឺខ្លួនសឹងស្លាប់ទៅហើយ នៅរំខានឯងទាំងព្រលឹមទៀត ហ៊ើយ..."riki (ទ្រាំៗទៅកូន កុំទាន់រអ៊ូអី)
ពេលរៀបចំខ្លួនរួចរាងតូចយើង(ហា៎ រាងគេតូចមែនណា៎ អត់កុហកទេ)ក៏ចុះមកខាងក្រោម
"អូ អ្នកប្រុសតូច"ម៉ែដោះ
"បាទ អ៊ុំជាអ្នកណាដែរ?"riki
"អ៎ អ៊ុំជាអ្នកធ្វើការក្នុងផ្ទះនេះយូរហើយ តាំងពីអ្នកប្រុសsunghoonនៅតូចម៉្លេះ"អ៊ុំ ម៉ែដោះ
ដោយសារពេលមកពីសណ្ឋាគារ(កន្លែងរៀបការតួយើងហ៎ គេរៀបចំនៅសណ្ឋាគារ)យប់ជ្រៅពេកទើបrikiមិនបានចាប់អារម្មណ៍ឃើញគាត់(បានអីឃើញបើគាត់ចូលគេងបាត់ហើយនឹង)
"ចឹង អ្នកប្រុសញ្ញាំអាហារពេលព្រឹកឬអត់ចាំអ៊ុំរៀបចំឲ្យ"
"អត់ទេខ្ញុំមិនទាន់ឃ្លាន ហើយឯណាប្រុសម្នាក់នោះ?"
"អ្នកណាគេ?អ្នកប្រុសធំមែនទេ"
"បាទ គេទៅណាហើយ?"
"អូ មែនហើយគាត់ប្រាប់អ៊ុំថាឲ្យអ្នកប្រុសទៅជួបគាត់នៅសួនច្បារក្រោយភូមិគ្រឹះ ចា៎"
"អគុណ ចឹងខ្ញុំសុំទៅសិនហើយ"
"ចា៎ៗ"
Hoonki pov
8:00 am
"ម៉ោងស្មើនេះហើយទើបឃើញមកដល់ យើងប្រាប់ឯងថាមិចពេលនៅក្នុងបន្ទប់"s'hoon
"ប្រាប់ថាឲ្យរៀបចំខ្លួនឲ្យលឿន"riki
"ហើយមិចក៏ស្មើនេះទើបតែមកដល់"
"ឲ្យរៀបចំខ្លួនឲ្យលឿន តែលោកមិនបានប្រាប់ខ្ញុំឲមកទីនេះលឿនឯណា"
"កុំមកផ្គើនយើង ឆាប់មកនេះហើយធ្វើការរបស់ឯងទៅ"
Ni_ki ក៏បានដើរទៅជិតsunghoon
"ឯងឃើញស្មៅទាំងនេះទេ"និយាយរួចរាងក្រាស់បានចង្អុលទៅផ្កាដែលមានស្មៅដុះនៅជុំវិញ
"បាទ ឃើញ"
"កាត់ស្មៅទាំងអស់នេះឲ្យហើយ បើមិនហើយឯងគ្មានសិទ្ធសម្រាកទេ"
"តែខ្ញុំមិនទាន់បានញាំអីទេ"
"ចឹងល្អហើយ បើឯងធ្វើមិនហើយក៏មិនបាច់ស៊ីបាយទេ ទឹកក៏ឯងមិនអាចផឹកដែរ"សម្លក់រាងតូចរួចគេក៏ដើរចេញទៅបាត់
"ព្រះអើយ សួនច្បារនេះធំខ្លាំងណាស់មិចនឹងអាចកាត់អស់បានលឿនទៅ"riki និយាយរួចក៏ចាប់ផ្ដើមធ្វើការងាររបស់គេទៅ
"ហាមដាច់ខាតមិនឲ្យនរណាម្នាក់ទៅជួយវាឲ្យសោះ បើយើងដឹងថាមានអ្នកជួយវាពួកឯងដឹងគ្នាជាមួយយើងមិនខាន"s'hoon និយាយទៅកាន់កូនចៅក្រោមបង្គាប់របស់គេ
"អាស៊ីង ឯងនៅមើលគេឲ្យជាប់ហាមមិនឲ្យវាសម្រាកឲ្យសោះបើមិនទាន់ហើយ"
"បាទ"Lising ជំនិតរបស់sunghoon
ដើរចេញ...
"ហ៊ើយ ចៅហ្វាយអើយចៅហ្វាយ មិនគួរណាធ្វើបាបក្មេងដល់ថ្នាក់នេះ សុំទោសដែលមិនអាចជួយអ្វីអ្នកប្រុសតូចបាន"lising
ម៉ោង6យប់
(ពុទ្ធោ កូនម្ដាយធ្វើការតាំងពីព្រឹករហូតដល់យប់ដឹងយ៉ាងមិចយ៉ាងម៉ាហើយទេ)
"ហ៊ើយ ទីបំផុតក៌រួចហើយ តែឃ្លានខ្លាំងណាស់"
និយាយរួចបម្រុងនឹងដើរចូលទៅភូមិគ្រឹះវិញតែ...
"ព្រះអើយ នេះម៉ោងប៉ុន្មានហើយមិចក៏ងងឹតខ្លាំងម៉្លេះ?"មនុស្សគេខ្លាចងងឹតណាស់ ឲ្យតែងងឹតតិចតួចអីដឹងតែស្រែកយំពេញនឹងហើយ តែនេះគេមិនអាចយំបានទេព្រោះគ្មានjungwoonមិត្តសម្លាញ់គេនៅក្បែរចាំលួងលោមឡើយទើបត្រូវធ្វើចិត្តឲ្យនឹងនរ
គ្រប់សកម្មភាពរបស់រាងតូចទាំងអស់តាំងពីព្រឹករហូតដល់យប់គឺរាងក្រាស់ឃើញទាំងអស់ តែគេមិនខ្វល់រឹតតែសប្បាយចិត្តពេលឃើញរាងតូចបែបនឹង(ថាអត់ខ្វល់តែមិចមើលគេតាំងពីព្រឹកដល់យប់ចោះ😒)
"គេយ៉ាងមិចទៅហើយន៎ អេ៎ឯងខ្វល់ធើអីគេកើតអីក៏ជារឿងគេ ឃើញឯងវេទនាជាក្ដីសុខយើងហើយ"sunghoon(តា៎ណើបណាស់ប្រូឯង)គេនិយាយព្រមទាំងសម្លឹងទៅរាងតូចដោយខ្សែភ្នែកពិបាកនឹងស្មានថាគេគេកំពុងតែគិតអី
កាត់មកrikiវិញ
ទោះខំធ្វើចិត្តឲ្យក្លាហានយ៉ាងណាក៏ដោយក៏មិនអាចឈ្នះនៅភាពភ័យខ្លាចបានដែររួមទាំងមិនបានញាំអីចូលពោះ1ថ្ងៃទៀតធ្វើឲ្យគេសឹងតែដួលសន្លប់ម្ដងៗទៅហើយ នៅទីបំផុតក៏...
*ព្រូស*
(តែកូនញុមកើតអីbro hoon ឯងដឹងគ្នាមួយញុមហើយ😏🗡)
To be continued
Love the reader so much😒🤌
